Το αδιανόητο στην πολιτική

Το αδιανόητο και η πολιτική είναι έννοιες ασυμβίβαστες; Οχι. Κατηγορηματικά. Κάτι που σε μια περίοδο θεωρείται εξωφρενικό και απίθανο, μπορεί ύστερα από λίγο καιρό να προκύψει και να ξαφνιάσει τους πάντες. Πλήθος τα παραδείγματα από την παγκόσμια και την εγχώρια Ιστορία. Φανταζόταν κανείς ότι θα ξεσπούσε επανάσταση σε μια χώρα που δεν είχε τις προδιαγραφές, όπως τις είχε περιγράψει ο ιδρυτής του επιστημονικού σοσιαλισμού, και ότι θα άντεχε, παρά τις επιθέσεις που δέχτηκε από τους συνασπισμένους εχθρούς της και τους ντόπιους υποστηρικτές τους; Συνέβη όμως.

Φανταζόταν κανείς ότι ο πιο προικισμένος και μορφωμένος λαός της Ευρώπης, όπως χαρακτήριζε ο Ενγκελς τους Γερμανούς, όχι μόνο θα ανεχόταν την τυραννία, αλλά θα τη στήριζε και μάλιστα ένθερμα; Φανταζόταν κανείς ότι αυτός ο λαός θα εμπλεκόταν ενεργά στην υπόθεση εξολόθρευσης εκατομμυρίων ανθρώπων;

Συνέβη όμως το Ολοκαύτωμα! Φανταζόταν κανείς ότι ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, ο αποκαλούμενος «πατέρας της νίκης», θα έχανε τις πρώτες εκλογές μετά τη λήξη του πολέμου; Συνέβη όμως. Φανταζόταν κανείς ότι η Σοβιετική Ενωση θα κατέρρεε σαν χάρτινος πύργος και θα εξαφανιζόταν από τον χάρτη ο «υπαρκτός σοσιαλισμός», ένα μοντέλο που παρουσιαζόταν από τους ηγέτες του ως το αντίπαλο δέος του καπιταλισμού και είχε οπαδούς σε κάθε γωνιά του κόσμου; Συνέβη όμως.

Φανταζόταν κανείς ότι ο αρχιτρομοκράτης Γιάσερ Αραφάτ (έτσι τον αποκαλούσαν οι κυβερνήσεις του Ισραήλ και της Δύσης) θα γινόταν επίσημος συνομιλητής των προέδρων των ΗΠΑ και των πρωθυπουργών του Ισραήλ; Συνέβη όμως. Φανταζόταν κανείς ότι ο Βίλι Μπραντ ως καγκελάριος της Δυτικής Γερμανίας θα αναγνώριζε την Ανατολική Γερμανία κόντρα στο κλίμα του Ψυχρού Πολέμου που είχε επιβληθεί στον πλανήτη από το 1945;

Συνέβη όμως. Φανταζόταν κανείς ότι οι ΗΠΑ θα έχαναν τον πόλεμο στο Βιετνάμ και θα αποχωρούσαν ταπεινωμένες; Συνέβη όμως. Φανταζόταν κανείς ότι μια χούφτα φανατικών, αποφασισμένων να πεθάνουν, θα κατάφερναν με πρόχειρα μέσα να παραβιάσουν τα συστήματα ασφαλείας της υπερδύναμης και θα την έπλητταν στο κέντρο ισχύος της; Συνέβη όμως. Αλλά και στα δικά μας. Φανταζόταν κανείς ότι ο πολιτικός που πρωταγωνίστησε σε ανώμαλες καταστάσεις, που τον αποδοκίμαζαν χιλιάδες διαδηλωτές σε καθημερινή βάση, ύστερα από χρόνια θα γινόταν πρωθυπουργός παίρνοντας το τρίτο μεγαλύτερο εκλογικό ποσοστό από το 1974; Συνέβη όμως.

Φανταζόταν κανείς ότι η κομμουνιστική Αριστερά θα συμμετείχε σε κυβέρνηση με τη Δεξιά, παραμερίζοντας έστω για λίγο όσα τη χώριζαν από τον ιστορικό αντίπαλό της; Συνέβη όμως. Φανταζόταν κανείς ότι ο πολιτικός που ανέτρεψε την κυβέρνηση του κόμματός του και δημιούργησε δικό του κόμμα, θα επέστρεφε, θα γινόταν αρχηγός του κόμματος από το οποίο είχε διαγραφεί και πρωθυπουργός της χώρας; Συνέβη όμως. Φανταζόταν κανείς ότι δύο κόμματα που ήταν σε ανειρήνευτη σύγκρουση, που το ένα κατηγορούσε το άλλο για τα μύρια όσα, θα συμφωνούσαν να κυβερνήσουν παρέα και θα συνεργάζονταν αρμονικά; Συνέβη όμως. Φανταζόταν κανείς ότι ένα μικρό κόμμα διαμαρτυρίας, που με το ζόρι πέρναγε το όριο εισόδου στη Βουλή, θα κέρδιζε δύο εκλογές και θα κυβερνούσε επί πέντε χρόνια; Συνέβη όμως. Φανταζόταν κανείς ότι ο πλανήτης θα έμπαινε σε καραντίνα λόγω της πανδημίας; Συμβαίνει όμως.

Βεβαίως για όλα αυτά και για πολλά άλλα εξίσου απίθανα υπάρχουν αιτίες και έχουν δοθεί εξηγήσεις. Εκ των υστέρων. Οπότε σήμερα μπορούμε να φανταστούμε ότι η γερμανική Χριστιανοδημοκρατία δεν θα είναι στην κυβέρνηση συνασπισμού που θα σχηματιστεί μετά τις εκλογές του φθινοπώρου. Δεν θα είναι άσχημο αν συμβεί. Μπορούμε επίσης να φανταστούμε ότι θα εκλεγεί πρόεδρος της Γαλλίας η ακροδεξιά Λεπέν. Φρικώδες, αλλά όχι απίθανο. Προσοχή, όμως. Με ρέγουλα οι φαντασιώσεις. Η πραγματικότητα είναι δύστροπη. Το τυχαίο δεν μπορείς να το προβλέψεις. Τα ενδεχόμενα είναι πολλά.

Ανάγωγα

Σε κοινό τους άρθρο ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ, ο γενικός διευθυντής του ΠΟΥ, δρ Τέντρος Αντανόμ Γκεμπρεχεσούς και 25 ηγέτες κρατών, μεταξύ των οποίων ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Aνγκελα Μέρκελ, αναφέρουν ότι η πανδημία COVID-19 δείχνει γιατί απαιτείται «ενωμένη δράση για μια πιο ισχυρή διεθνή αρχιτεκτονική υγείας». Η πανδημία δείχνει και κάτι άλλο. Oτι όλες οι κυβερνήσεις αποδυνάμωσαν τα δημόσια συστήματα υγείας. Η υποχρηματοδότηση ήταν ο κανόνας. Oταν θα περάσει ο τυφώνας, θα επιστρέψουν στα συνηθισμένα.

Πηγή: Η Εφημερίδα των Συντακτών

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr