Οι γυναίκες είναι θυμωμένες. Είναι θυμωμένες εδώ και πάρα πολύ καιρό. H κουλτούρα της πατριαρχικής βίας που περιβάλλει όλες τις γυναίκες αναπαράγει συνεχώς τον φόβο και τον θυμό. Και όταν προκύπτουν υποθέσεις γυναικοκτονίας, ο θυμός αποκρυσταλλώνεται. Οι γυναίκες, και μαζί τους μεγάλα τμήματα των κοινωνιών, αντιδρούν σε αυτό που αναγκάστηκαν να αποδεχτούν για χρόνια: ότι η βία κατά των γυναικών και των κοριτσιών θεωρείται ένα προδιαγεγραμμένο γεγονός.
Αυτός ο αγώνας δεν είναι καινούργιος, όπως φαίνεται στο ισχυρό έργο της φωτορεπόρτερ και ακτιβίστριας Donna Ferrato. Η Donna καταγράφει τον αγώνα των γυναικών για ισότητα και ελευθερία από τη βία για πάνω από 50 χρόνια, αποτυπώνοντας τις στιγμές που γυναίκες όλων των καταβολών αντιστέκονται σε μια πατριαρχία που προσπαθεί να τις ελέγξει.
Η Donna ριζοσπαστικοποιήθηκε το 1982 όταν δούλευε σε μια ιστορία για πλούσιους swingers για το ιαπωνικό Playboy. Ενώ κατέγραφε τη ζωή ενός αμερικανικού ζευγαριού, είδε τον άνδρα ξαφνικά να χαστουκίζει βίαι τη σύντροφό του και στη συνέχεια να την αρπάζει από το λαιμό. Ως αυτόπτης μάρτυρας αποφάσισε να φωτογραφίσει αυτό που συνέβαινε σε μια προσπάθεια να τον αποτρέψει από το να συνεχίσει. Δεν τα κατάφερε όμως. Βλέποντας πόσο δικαιωμένος ένιωθε ο άνδρας για το ξέσπασμά του και πόσο δικαιολογούσε τον εαυτό του, η Donna άρχισε να καταγράφει τον κρυφό και σκοτεινό κόσμο της ενδοοικογενειακής βίας.
Παράλληλα με το έργο της σχετικά με την ενδοοικογενειακή βία, η Donna καταγράφει και δίνει φωνή στις γυναίκες που είναι αόρατες από την κοινωνία -μετανάστριες, εργαζόμενες στο σεξ, queer γυναίκες, διεμφυλικές- και δείχνει τον τρόπο που αγωνίζονται ενάντια σε μια πατριαρχική κοινωνία που τις θέτει καθημερινά σε κίνδυνο. Οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες της έχουν προσδώσει ανθρωπιά και ευαλωτότητα στα θέματά της και της έχουν αποφέρει πολλά βραβεία, επηρεάζοντας ακόμη και την πολιτική στις ΗΠΑ. Το Time ανακήρυξε εκείνη την φωτογραφία του 1982, όπου ένας σύζυγος υψώνει το χέρι του στη γυναίκα του, ως μία από τις «100 πιο επιδραστικές φωτογραφίες όλων των εποχών» και το βιβλίο της Donna για την ενδοοικογενειακή κακοποίηση, Living With The Enemy, το 1991, άσκησε πίεση στο Κογκρέσο για να περάσει το νόμο για τη βία κατά των γυναικών.
Από την καταγραφή της ενδοοικογενειακής βίας μέχρι τις διαμαρτυρίες #MeToo και τις εργάτριες του σεξ, το έργο της Donna αποτυπώνει τη δύναμη και την ανθεκτικότητα των γυναικών σε έναν κόσμο που εξακολουθεί να είναι φτιαγμένος μόνο για να φιλοξενεί τους λίγους προνομιούχους, που είναι πάντοτε άνδρες.
Όλη αυτή η οργή και η αντίσταση συγκεντρώνονται στο επίκαιρο -και διαχρονικό- νέο της βιβλίο HOLY. Σε μια εποχή που πολλαπλασιάζονται οι γυναικοκτονίες και οι υποθέσεις έμφυλης βίας, υπάρχει η ευκαιρία να αντισταθούμε και να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε συλλογικά ως κοινωνία απέναντι στην οπισθοδρόμηση και το σκοτάδι.
Πηγή: rosa.gr
