15 χρήσιμα κοινωνικά κριτήρια για τις εθνικές εκλογές

Μετά την ανακοίνωση της κυβερνητικής δέσμης μέτρων φορολογικών ελαφρύνσεων, ενίσχυσης των κοινωνικά αδύναμων και τόνωσης της επιχειρηματικότητας, η στάση της αντιπολίτευσης και του φιλικού προς αυτήν Τύπου ήταν να τα χαρακτηρίσει προεκλογικού χαρακτήρα και να υποβαθμίσει τη σημασία τους, λέγοντας πως μεγάλο μέρος τους αφορά το 2020 και μετά, οπότε αποτελούν υποσχετική χωρίς αντίκρισμα, κοινώς είναι λόγια του αέρα.

Βεβαίως, με την ίδια λογική όλα όσα υπόσχεται πως θα κάνει στο μέλλον ο κ. Μητσοτάκης και η Ν.Δ. αποτελούν απλές υποσχέσεις και πρέπει να θεωρηθούν επίσης λόγια του αέρα, όπως αποδείχθηκαν κι αυτά που ανακοίνωσε η Ν.Δ. προεκλογικά το 2012.

Ας ξεχάσουμε, προς στιγμήν, πως τη δέσμευση για έξοδο της χώρας από τα Μνημόνια και τις δεσμεύσεις της ΔΕΘ υλοποίησε ήδη ο ΣΥΡΙΖΑ, και ας δεχθούμε πως οι λεκτικές εξαγγελίες των κομμάτων έχουν μικρή σημασία για το μέλλον. Επόμενο τότε είναι, το μόνο κριτήριο αντικειμενικής αξιολόγησής τους να θεωρείται η πράξη και το έργο που παρήγαγαν ως κυβέρνηση.

Παρακάμπτοντας το 2019 και τα νέα μέτρα που αλλάζουν καταλυτικά τα πολιτικά δεδομένα, να τονίσουμε ωστόσο πως η δήθεν καθυστερημένη ανακοίνωσή τους έγινε, γιατί μόλις πριν από λίγους μήνες βγήκε η χώρα από το Μνημόνιο κι όφειλε προηγουμένως να αποδείξει πως συνεχίζει να τηρεί μεταμνημονιακά τις δεσμεύσεις της βγαίνοντας επιτυχημένα στις αγορές, αναβαθμίζοντας την πιστοληπτική της ικανότητα, μειώνοντας το κόστος δανεισμού και δημιουργώντας δημοσιονομικό χώρο και για το 2019. Με άλλα λόγια, η αιτία της δήθεν καθυστέρησης ήταν η περαιτέρω ενίσχυση της αξιοπιστίας της χώρας. Κάτι που προφανώς είτε δεν κατανοεί ο η Ν.Δ. είτε σκοπίμως το αγνοεί προτιμώντας βολικές αλλά παραπλανητικές ερμηνείες.

Τι έπραξαν λοιπόν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και οι κυβερνήσεις Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ τα προηγούμενα χρόνια της κρίσης; Ποια είναι εκείνα τα κοινωνικά κριτήρια που διαθέτουν οι Ελληνες πολίτες προκειμένου να αξιολογήσουν με ρεαλισμό το έργο τους;

Επιλέξαμε 15 κριτήρια που κατά την κρίση μας έχουν τη μεγαλύτερη βαρύτητα και συγκρίναμε τη συνολική ποσοστιαία μεταβολή τους στις περιόδους 2009-2014 (Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ) και 2015-2018 (ΣΥΡΙΖΑ) και προέκυψαν τα εξής αποτελέσματα:

Στο πεδίο των εισοδημάτων σημειώνεται καταβαράθρωσή τους την περίοδο 2009-2014 και τάση μικρής ανάκαμψής τους την περίοδο 2015-2018. Συγκεκριμένα, το μέσο πραγματικό ωρομίσθιο μειώνεται 27% την πρώτη περίοδο, για να αυξηθεί 7% τη δεύτερη. Συγχρόνως, οι εισοδηματικές ανισότητες που αυξάνονται 12% την περίοδο 2009-2014, στη συνέχεια μειώνονται κατά 6%.

Στον τομέα περιορισμού των κρατικών ενισχύσεων και αύξησης των φορολογικών επιβαρύνσεων –όπου εστίασαν οι μνημονιακές πολιτικές–, η πίεση επί του διαθέσιμου πραγματικού εισοδήματος υπάρχει και στις δύο περιόδους. Με τη διαφορά ότι την περίοδο 2015-2018, επί ΣΥΡΙΖΑ, η πίεση αυτή είναι πολύ μικρότερη. Ετσι, τα κοινωνικά επιδόματα μειώνονται 20% την πρώτη περίοδο, για να υποχωρήσουν μόλις 2% τη δεύτερη.

Αντίστοιχα, οι κρατικές δαπάνες Παιδείας μειώνονται 22% και 9%, ενώ οι κρατικές δαπάνες Υγείας μειώνονται 48% επί Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ, για να αυξηθούν 13% επί ΣΥΡΙΖΑ. Τέλος, το ποσοστό των φόρων επί του ΑΕΠ αυξάνει 24% επί Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ, αλλά μόλις 6% επί ΣΥΡΙΖΑ, ενώ η σχέση έμμεσων προς άμεσους φόρους αυξάνει 17% την πρώτη περίοδο και 3% τη δεύτερη.

 

Οι δημοσιονομικές αυτές επιβαρύνσεις είχαν, όπως γνωρίζουμε, δυσανάλογες επιπτώσεις στην ανάπτυξη και τα πρωτογενή πλεονάσματα, με τις κυβερνήσεις Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ να υστερούν καταφανώς έναντι της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ σε αποτελεσματικότητα, αναδεικνύοντας τόσο το υψηλότατο συγκριτικά κόστος των δύο πρώτων μνημονίων, όσο και τους λόγους για τους οποίους τα μέτρα κοινωνικής ανακούφισης που καθιέρωσε ο ΣΥΡΙΖΑ εντείνονται μεταμνημονιακά το 2019.

Στους τομείς της απασχόλησης, της ανεργίας και της φτώχειας, οι διαφορές επιδόσεων των δύο διακυβερνήσεων είναι συντριπτικές, αφού οι απασχολούμενοι που μειώθηκαν επί Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ κατά 22%, επί ΣΥΡΙΖΑ αυξάνουν 8%. Οι δε άνεργοι οι οποίοι αυξήθηκαν 163% επί Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ, επί ΣΥΡΙΖΑ μειώνονται κατά 28%.

Ακόμη, οι ευρισκόμενοι σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού αυξήθηκαν 29% επί Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ, για να μειωθούν 6% επί ΣΥΡΙΖΑ, ενώ τα άτομα με σοβαρή υλική στέρηση διπλασιάστηκαν σχεδόν (94%) επί Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ, αλλά μειώθηκαν κατά 24% επί ΣΥΡΙΖΑ.

Τέλος, στους τομείς του χρέους, του πλούτου και της κατανάλωσης των νοικοκυριών έχουμε μία σαφή διαφορά μεταξύ των δύο διακυβερνήσεων, με το ιδιωτικό χρέος να αυξάνει κατά 11%, τον ιδιωτικό πλούτο να μειώνεται κατά 39% και την κατά κεφαλήν ιδιωτική κατανάλωση να μειώνεται επίσης κατά 24% επί Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ, ενώ αντίθετα επί ΣΥΡΙΖΑ οι αντίστοιχες επιδόσεις είναι μείωση του ιδιωτικού χρέους κατά 10%, αύξηση του ιδιωτικού πλούτου κατά 10% και της κατά κεφαλήν ιδιωτικής κατανάλωσης κατά 3%.

Συνεπώς, ακόμη κι αν δεν λάβει κανείς υπόψη του τα πρόσφατα μέτρα κοινωνικής στήριξης που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός, τα 15 αυτά κοινωνικά κριτήρια προσφέρουν πιστεύω απτά αποτελέσματα για τα πεπραγμένα των τριών παρατάξεων.

*Ο Κ. Καλλωνιάτης είναι οικονομολόγος

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr