Εργασιακή Απορρύθμιση και Ευαλωτότητα στους Καιρούς της Ελάχιστης Κοινωνικής Προστασίας

Την Τρίτη 16 Μαΐου το Πάντειο Πανεπιστήμιο διοργανώνει επιστημονική ημερίδα με θέμα: «Εργασιακή Απορρύθμιση και Ευαλωτότητα στους Καιρούς της Ελάχιστης Κοινωνικής Προστασίας».

Η πρωτοβουλία του Εργαστηρίου Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου γίνεται με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του Γιάννη Κουζή «Η Μεγάλη Εργασιακή Απορρύθμιση» και του βιβλίου των Χρήστου Μπάγκαβου και Νίκου Κουραχάνη «Όψεις Εργασιακής Ενσωμάτωσης των Προσφύγων» από τις Topos books / Εκδόσεις Τόπος.

Χαιρετισμό θα απευθύνει ο Σταύρος Μαυρουδέας, Διευθυντής Εργαστηρίου Κοινωνικής Πολιτικής. Τη συζήτηση θα συντονίζει ο Δημήτρης Καλτσώνης, Καθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου. Τέλος θα μιλήσουν οι: Δέσποινα Παπαδοπούλου, Καθηγήτρια Παντείου Πανεπιστημίου, Κώστας Δημουλάς, Αν. Καθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου και Απόστολος Καψάλης, Διδάσκων Παντείου Πανεπιστημίου.

Στην ημερίδα θα υπάρξουν παρεμβάσεις από εργατικά σωματεία, μεταναστευτικές οργανώσεις και πολιτικές συλλογικότητες.

Λίγα λόγια για τα βιβλία

Όψεις Εργασιακής Ενσωμάτωσης των Προσφύγων (Μπάγκαβος Χρήστος-Κουραχάνης Νίκος)

Το βιβλίο «Όψεις Εργασιακής Ενσωμάτωσης των Προσφύγων» διασταυρώνεται µε τον αποτρεπτικό χαρακτήρα της µεταναστευτικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και µε τη διαδικασία αποδιάρθρωσης της εγχώριας κοινωνικής πολιτικής κατά την τελευταία δεκαπενταετία.

Το πλαίσιο υποδοχής των προσφύγων και η απουσία στοχευµένων πολιτικών απασχόλησης λειτουργούν, εµµέσως, προπαρασκευαστικά για τη διοχέτευσή τους στις πιο επικίνδυνες, κακοπληρωµένες και απαιτητικές θέσεις εργασίας σε τοµείς όπου η ελληνική οικονοµία έχει ανάγκη από φθηνό εργατικό δυναµικό (τουρισµός, εστίαση, αγροτικός χώρος). Οι έννοιες της ατοµικής ευθύνης, της ευελιξίας και της απασχολησιµότητας δεσπόζουν στο λεξιλόγιο των πολιτικών απασχόλησης ενδυναµώνοντας µια δυσοίωνη εργασιακή και, κατ’ επέκταση, κοινωνική προοπτική.

Η Μεγάλη Απορρύθμιση – Τα 30+ χρόνια προς το ευέλικτο πρότυπο (Γιάννης Κουζής)

Το εργασιακό πρότυπο των πρώτων µεταπολεµικών δεκαετιών στην Ευρώπη υποχωρεί σταδιακά  υπό έναν αρνητικότερο συσχετισµό  δυνάµεων για την εργασία, χάριν της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων και υπό το βάρος των νεοφιλελεύθερων δοξασιών. Στην Ελλάδα οι αλλαγές στο πεδίο των εργασιακών σχέσεων συστηµατοποιούνται µε συνεχείς νοµοθετικές παρεµβάσεις από το 1990 και εντείνονται µε πρωτοφανείς ρυθµούς κατά την περίοδο των µνηµονίων και της πανδηµίας, επιβάλλοντας το νέο εργασιακό πρότυπο µε άξονα την ευελιξία.

Η θεσµική ενθάρρυνση µιας µεγάλης ποικιλίας ευέλικτων µορφών εργασίας εις βάρος της πλήρους και σταθερής απασχόλησης, η ελαστικοποίηση των ωραρίων, η διευκόλυνση  των απολύσεων, η αποδιάρθρωση του συστήµατος των συλλογικών συµβάσεων, η εξατοµίκευση των εργασιακών όρων, η ενίσχυση των περιορισµών στην άσκηση του απεργιακού δικαιώµατος και η διατηρούµενη υψηλή εργοδοτική παραβατικότητα συνδυάζονται µε τις αλλαγές στο εργασιακό καθεστώς του δηµόσιου τοµέα σε µια πορεία συνολικής εργασιακής υποβάθµισης.

Στο πλαίσιο αυτό καταγράφεται και αναλύεται διεξοδικά το περιεχόµενο των επί 30+ χρόνια µέτρων «µεταρρύθµισης» και «επαναρρύθµισης», που συνεπάγονται την σταδιακή, ουσιαστική απορρύθµιση των εργασιακών σχέσεων και οδηγούν στην δηµιουργία ενός νέου εργασιακού τοπίου µε κύρια χαρακτηριστικά την χαµηλά αµειβόµενη, ευέλικτη και επισφαλή εργασία.