Ζωή Χαλιδιά

Για ένα κομμάτι ψωμί κι ένα τσιγάρο

«Αυτό είναι το μήνυμα του Καμπουράκη, σε δεύτερο επίπεδο ανάγνωσης: μια πισώπλατη μαχαιριά στη φτώχεια των άλλων»  

1730763

Όσο πληθαίνουν οι άνθρωποι που τους ζώνει η φτώχεια, τόσο πιο φυσιολογικά παρουσιάζονται τα βάσανά τους. Κι αν κάποιοι διαμαρτυρηθούν, οι δημοσιογράφοι της εξουσίας, τους παίρνουν στο κατόπι με τις πέτρες.

Με αλαζονικό και προσβλητικό τρόπο στήνουν τη φτώχεια στον τοίχο. Με λόγια που σφάζουν, χτυπούν την αξιοπρέπεια ακόμα κι αυτών που διαμαρτύρονται για την πιο ταπεινή τροφή που ξεγελά την πείνα, το ψωμί. «Κλαίνε όλοι για τη μικρή αύξηση στο ψωμί, αλλά πληρώνουν 5 ευρώ για τα τσιγάρα τους». Αυτό μας είπε ο «σε ξένα αναστηλώματα δεμένος» Δημήτρης Καμπουράκης, προκαλώντας τον δίκαιο εξοργισμό μας. 

Πόση προσβολή, πόση αλαζονεία και περιφρόνηση προς τον συνάνθρωπο, μέσα σε μία πρόταση. «Όχι, δεν δικαιούσαι να θες ένα κομμάτι ψωμί και την ίδια ώρα να θες και μια ρουφηξιά καπνό, μια τζούρα ντοπαμίνης. Να την εκπνεύσεις και να πιστέψεις ότι βγάζεις από μέσα σου τα σεκλέτια μιας άχαρης επιβίωσης. Να βλέπεις τον καπνό να φεύγει και να νιώσεις ότι φεύγει και λίγο από το βάρος της στιγμής» 
Μας απαγορεύει την ενστικτώδη αρχή της ευχαρίστησης, έστω κι αν αυτή είναι στιγμιαία και κοστίζει όσο ένα τσιγάρο. Μας εξορίζει από κάθε είδους ανάγκη διαφυγής, που θα βοηθήσει μόνο και μόνο να βγάλει τη μέρα ένας στριμωγμένος στη φτώχεια. Που εννοείται ότι θα το κόψει το γαμημένο πεντάευρο για να αγοράσει τροφή. 

Αλλά δεν μπορεί να στηλιτεύει, ο κάθε τυχάρπαστος αυτού του κόσμου, την ανθρώπινη ανάγκη για μία τόση δα στιγμιαία ευχαρίστηση. Επειδή αγνοεί ότι ο ψυχισμός μας διέπεται από μία ρημαδιασμένη ρυθμιστική αρχή, της οποίας ο ρόλος είναι να διασφαλίζει την αναζήτηση ευχαρίστησης. 

Επαινώντας ένα κατά πολύ νεώτερό μου άνθρωπο για τον μόχθο με τον οποίο βλέπω να εργάζεται, γυρίζει και με ρωτά: «Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος;» Προσπάθησα νοερά να τους ζυγίζω, όσους έβαλα κατά νου. «Η πείνα» μου απαντά, «η πείνα». Κι έχεις τον άλλον να σε δαχτυλοδείχνει και να σου λέει φάε το ψωμί σου και σκάσε. Διότι αυτό είναι το μήνυμα του Καμπουράκη, σε δεύτερο επίπεδο ανάγνωσης. Μια πισώπλατη μαχαιριά στη φτώχεια των άλλων. 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr