Ζητούνται πρόσφυγες

Εβδομήντα χρόνια πριν, θελήσαμε να αποτυπώσουμε νομικά την ανάγκη προστασίας όσων εξαναγκάζονται σε μετακίνηση λόγω των δεινών που προκαλεί μία ένοπλη σύρραξη. Η διεθνής αυτή συνθήκη λέγεται «Σύμβαση για το Καθεστώς των Προσφύγων» και στα σημερινά της γενέθλια την κακοποιούμε καθ’έξιν. 

Αποτελεί ένα ριζοσπαστικό κείμενο καθώς θέτει τις βάσεις για την εξέταση αλλά και την αέναη επίκαιροποίηση διαδικασιών κρίσης αιτημάτων παροχής διεθνούς προστασίας. Μας δίνει τις κατηγορίες, κριτήρια ταυτοποίησης προσφύγων και είναι η αφετηρία για περαιτέρω επέκταση αυτών, όπως ο οσονούπω περιβαλλοντικός πρόσφυγας. Ωστόσο, εμείς το θυσιάζουμε καθημερινά στο βωμό της παγιωμένης άγνοιας. Ειδικότερα, επιζητούμε αιτούντες μα και αναγνωρισμένους πρόσφυγες για να τους μετατρέψουμε στους αποδιοπομπαίους τράγους της διαχρονικής διαχειριστικής μας αποτυχίας. 

Μειώνονται οι ροές λόγω Covid19 όπως μας λέει το Ευρωπαϊκό Δίκτυο για τη Μετανάστευση; Όχι, η νεφελώδης θρασυδειλία του Υπουργείου τα κατάφερε. Η αποτροπή ως πολιτική, δεν επιτυγχάνεται με τη διαδικασία του εθελούσιου επαναπατρισμού και μόνο. Απαιτείται πλαίσιο, το οποίο αγνοείται σε κάποιο συρτάρι προφανώς. Μηδενικά υγειονομικά πρωτόκολλα τα τελευταία δύο χρόνια; Εισαγγελικές παραγγελίες για συνεχή εγκλεισμό, με επαπειλούμενες κυρώσεις σε περίπτωση εναντίωσης. Εμβολιασμός για τα άτομα αυτά μόνο όταν και ο τελευταίος αρνητής φωτογραφηθεί έμπλεος ενθουσιασμού σε εμβολιαστικό κέντρο. Η κακοποίηση από και προς διαμένοντες σε δομές, μάλλον υπάγεται σε υποδεέστερο του τεθειμένου ποινικού δικαίου. Διαφορετικά, δεν μπορώ να εξηγήσω την αδιαφορία εκκίνησης σχετικών διαδικασιών από τις αρχές όσο και αν απολαμβάνω βραδινές συνομιλίες με αξιωματικούς και εισαγγελείς υπηρεσίας.

Απουσία υγειονομικών και εκπαιδευτικών παροχών σε δομές ως έχουμε κρατική υποχρέωση; Μαζικά τείχη, τρόμος μη και οι «παρίες» καρπωθούν δημόσιας δομής. Μόνη χαρά, η άφατη ικανοποίηση απαλλαγής από ασφαλιστικά βάρη για τους ανειδίκευτους αυτούς εργάτες που θα τους ζητηθεί να εργαστούν σε εξοντωτικές συνθήκες χωρίς δυνατότητα αντίρρησης. Καταδικαζόμαστε κάθε εβδομάδα σχεδόν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου από προσφυγές κατά της χώρας; Δεν είναι δα και διαζύγιο διάσημου ζευγαριού να μας προβληματίσει, σιγά. Αντίστοιχα και με τη Frontex της οποίας η δραστηριότητα καλείται να ερευνηθεί αλλά εμείς μόλις πρόσφατα ξεκινήσαμε τη σχετική εισαγγελική έρευνα.
Πρόβλημα στην πρώτη καταγραφή λόγω αδυναμίας συνεννόησης; Θα μεριμνήσουμε για την επιμόρφωση αστυνομικών μόνο όταν μονόκερος εμφανιστεί να απολαμβάνει τον Μεγάλο Περίπατο. Απουσία εξειδικευμένων στην ανθρωπιστική διερμηνεία με αποτέλεσμα τρομερή επιβράδυνση διεκπεραίωσης μίας υπόθεσης; Θα ασχοληθούμε μόνο όταν ο Φουρθιώτης συνομιλήσει σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση με τον Μπάμπη Αναγνωστόπουλο. Μέχρι τότε, ο εκάστοτε χειριστής να κρίνει δημιουργικά και μόνο την υπαγωγή ενός αιτήματος στον ανάλογο τύπο προστασίας.
Αύξηση του αρνητικού για την Ελλάδα κλίματος σε κοινότητες αιτούντων και αναγνωρισμένων λόγω της κρατικής ολιγωρίας; Αυτοί οι αγνώμονες ευθύνονται καθώς οι κυβερνήσεις είναι απλώς υπέροχες και ουδεμία αιτία αντίρρησης. Υπερπληθυσμός και συνωστισμός αλλά στις υπό εξαίρεση δικαστικές διαδικασίες οι σχετικές ΚΥΑ θεώρησαν κάματο τη διασφάλιση της συνεχούς ροής κρίσης των αιτήσεων. Δεν ήταν και περιποίηση άκρων να πεις ότι είχε χαρακτήρα κατεπείγοντος…

Καταδικάζουμε πλέον άτομα σε απέλαση χωρίς να μπορούμε να εφαρμόσουμε την απόφαση αυτή. Διαμαρτυρόμαστε για την επιβάρυνση του κρατικού κορβανά από τους συλλήβδην εισβολείς αλλά κωφεύουμε όταν βλέπουμε πως πρόκειται για αναλογικό συνδυασμό εθνικών και κοινοτικών κονδυλίων. Φυσικά και σε κάθε κατάσταση θα εμφανιστούν κηφήνες, περί της κατάστασης και μόνο ο λόγος εδώ. Μεμψιμοιρούμε για να επιβαρύνουμε μια ήδη δύσκολη κατάσταση και συμβιβαστήκαμε με την απουσία λύσης. Γιατί;

Ζητούνται πρόσφυγες, γιατί εμείς ξεχάσαμε τι σημαίνει ισορροπημένο Κράτος Δικαίου. Ζητούνται πρόσφυγες για να θυμηθούμε ότι ως Κράτος αποτελούμε Υποκείμενο του Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου και άρα μπορούν να αποδοθούν ευθύνες για τις πράξεις μας στον τομέα αυτό. Θα χρειαστεί δηλαδή, μία πιθανή δραστηριοποίηση του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου για να καταλάβουμε το βαθμό στον οποίο διαστρεβλώνουμε το σχετικό νομικό πλαίσιο; 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr