Η κλιματική κρίση ευνοεί τα κουνούπια: Μελέτη εκπέμπει SOS για την εξάπλωση της ελονοσίας και του δάγκειου πυρετού

Περισσότερο από 8 δισεκατομμύρια άνθρωποι μπορεί να διατρέχουν κίνδυνο ελονοσίας και δάγκειου πυρετού έως το 2080 εάν οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου συνεχίσουν να αυξάνονται, σύμφωνα με νέα μελέτη.

Η ελονοσία και ο δάγκειος πυρετός θα εξαπλωθούν σε δισεκατομμύρια ανθρώπους, σύμφωνα με νέες προβλέψεις.

Σύμφωνα με τον Guardian, επιστήμονες προβλέπουν ότι έως και 4,7 δισεκατομμύρια περισσότεροι άνθρωποι θα μπορούσαν να απειληθούν από τις δύο πιο σημαντικές ασθένειες που προκαλούνται από τα κουνούπια, σε σύγκριση με τα στοιχεία του 1970-1999.

Τα στοιχεία βασίζονται σε προβλέψεις αύξησης του πληθυσμού κατά περίπου 4,5 δισεκατομμυρίων για την ίδια περίοδο, και αύξηση θερμοκρασίας περίπου 3,7C έως το 2100.

Η μελέτη, με επικεφαλής το London School of Hygiene & Tropical Medicine (LSHTM) που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Lancet Planetary Health, διαπίστωσε ότι εάν τα επίπεδα εκπομπών συνεχίσουν να αυξάνονται με τους τρέχοντες ρυθμούς, η επίδραση στις παγκόσμιες θερμοκρασίες θα μπορούσε να επιμηκύνει τις εποχές μετάδοσης κατά περισσότερο από ένα μήνα για την ελονοσία και τέσσερις μήνες για τον δάγκειο πυρετό τα επόμενα 50 χρόνια.

Ο Felipe J Colón-González, επίκουρος καθηγητής στο LSHTM και ένας από τους συγγραφείς της έκθεσης, δήλωσε: «Αυτή η μελέτη υποδηλώνει έντονα ότι η μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου θα μπορούσε να αποτρέψει εκατομμύρια ανθρώπους από το να προσβληθούν από ελονοσία και δάγκειο πυρετό».

«Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι τα σενάρια χαμηλών εκπομπών μειώνουν σημαντικά τη διάρκεια μετάδοσης, καθώς και τον αριθμό των ατόμων που κινδυνεύουν. Πρέπει να συνεχιστεί η δράση για τον περιορισμό της παγκόσμιας αύξησης της θερμοκρασίας κάτω από τους 2C [3.6F]» συνέχισε.

«Ωστόσο, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής και οι δημόσιοι λειτουργοί Υγείας πρέπει να ετοιμαστούν για όλα τα ενδεχόμενα, συμπεριλαμβανομένων εκείνων όπου οι εκπομπές παραμένουν σε υψηλά επίπεδα. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό σε περιοχές που σήμερα δεν κινδυνεύουν από τέτοιες ασθένειες και όπου τα συστήματα υγείας είναι πιθανό να μην είναι προετοιμασμένα για πολλά τέτοια κρούσματα» ανέφερε χαρακτηριστικά.

Η ελονοσία σκοτώνει περισσότερους από 400.000 ανθρώπους κάθε χρόνο, κυρίως παιδιά, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Το 2019, περισσότερο από το 90% των περίπου 230 εκατομμυρίων περιστατικών σημειώθηκαν στην Αφρική. Επί του παρόντος, η συνδυασμένη θεραπεία με βάση την αρτεμισινίνη είναι η καλύτερη διαθέσιμη θεραπεία για την πιο επικίνδυνη μορφή ελονοσίας, το P falciparum, το οποίο αντιπροσωπεύει το 90% των περιπτώσεων.

Ο δάγκειος πυρετός δεν έχει συγκεκριμένη θεραπεία. Η ασθένεια δεν έχει καταγραφεί επαρκώς, με σχεδόν το ήμισυ του παγκόσμιου πληθυσμού να βρίσκεται σε κίνδυνο. Ο δάγκειος πυρετός υπολογίζεται ότι μολύνει 100 εκατομμύρια έως 400 εκατομμύρια ανθρώπους κάθε χρόνο, σκοτώνοντας 20.000.

Ορισμένες χώρες, όπως η Ερυθραία, το Σουδάν και η Κολομβία, έχουν σημειώσει σημαντική επανεμφάνιση της ελονοσίας τα τελευταία χρόνια, όπως δήλωσε η Rachel Lowe, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο LSHTM που είναι επίσης μια από τους συγγραφείς της μελέτης. Ο αριθμός των κρουσμάτων δάγκειου πυρετού που αναφέρθηκαν στον ΠΟΥ αυξήθηκε περισσότερο από οκτώ φορές τις τελευταίες δύο δεκαετίες, από 505.430 το 2000 σε 5,2 εκατομμύρια το 2019, πρόσθεσε.

«Τα ευρήματά μας υπογραμμίζουν τη σημασία για αυξημένη παρακολούθηση σε πιθανές εστίες για να καταγραφεί η εμφάνιση των ασθενειών», είπε.

Οι παράγοντες που αφορούν τη μελέτη του LSHTM σχετίζονται με διάφορα επίπεδα εκπομπών αερίων θερμοκηπίου, πυκνότητας πληθυσμού και υψομέτρου. Ωστόσο, οι ερευνητές έχουν αναγνωρίσει ότι ορισμένοι άλλοι βασικοί παράγοντες δεν έχουν ληφθεί υπόψη, συμπεριλαμβανομένης της εξέλιξης της νόσου και του φορέα, ή την ανάπτυξη πιο αποτελεσματικών φαρμάκων και εμβολίων. Οι δοκιμές εμβολίων κατά της ελονοσίας βρίσκονται σε εξέλιξη. Σε ορισμένες χώρες, επίσης, έχει χορηγηθεί άδεια κυκλοφορίας για εμβόλιο δάγκειου πυρετού.

Ο Colón-González είπε: «Οι τρέχουσες προσπάθειες για την καταπολέμηση της ελονοσίας και του δάγκειου πυρετού βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στον έλεγχο των πληθυσμών των κουνουπιών και στη μείωση της επαφής μεταξύ των κουνουπιών και των ανθρώπων. Ενώ οι εκστρατείες για την καταπολέμηση των κουνουπιών μπορούν να είναι αποτελεσματικές, είναι δύσκολο να διατηρηθούν ιδιαίτερα σε χώρες με χαμηλό εισόδημα, όπου πρέπει να διατεθούν λιγοστοί πόροι μεταξύ ελέγχου και θεραπείας.»