Η αμετροέπεια της κ. Δημουλίδου

Η ίδια πλέον βρίσκεται σε διάφορα πάνελ προσπαθώντας να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, δηλώνοντας πως δεν αλλάζει την άποψή της επειδή κάποια μερίδα «αμόρφωτων» και «απαίδευτων» ανθρώπων, δε καταλαβαίνουν τα έξοχα Ελληνικά της μεγάλης αυτής συγγραφέως των τόσων best- sellers. Οι Αμερικάνοι επικοινωνιολόγοι υποστηρίζουν πως και η αρνητική προβολή αποτελεί διαφήμιση και μάλλον βάση αυτής της αρχής κινείται και η ίδια: «Ας γράφουν ό,τι θέλουν για εμένα, αρκεί να γράφουν το όνομά μου σωστά».

Οπότε και η κ. Δημουλίδου επιλέγει συνειδητά να σταθεί κόντρα στο ρεύμα για να εισπράξει αυτήν την αρνητική διαφήμιση, μιας και η συντριπτική πλειοψηφία φυσικά τάσσεται με το θύμα, την Καρολάιν. Μέσα από έναν αχταρμά σκέψεων της αποδίδει στο θύμα με ύφος ειδικού, «επιλόχεια κατάθλιψη» (ανάθεμα και αν γνωρίζει τι σημαίνει αυτό), έναν τυφλό έρωτα στην τρυφερή ηλικία των 15.5 ετών με τον γοητευτικό αεροπόρο και καταλήγει στο συμπέρασμα της: «Πιστεύω πως δεν ήθελε να τη σκοτώσει, ούτε να στερηθεί  το παιδί τους τη μητέρα του κι εκείνον. Παίζει και να υποψιαζόταν πως είχε βρει ήδη τον αντικαταστάτη του. Όμως η εγκληματική πράξη είναι δικάσιμος και ο νόμος επιβάλει να τιμωρηθεί όπως του αξίζει διότι πέρα από δολοφονία, εμπεριέχει παραπλάνηση Αρχών, βασανισμό και θανάτωση ζώου εν ψυχρώ. Όσα δεν φέρνει ο χρόνος τα φέρνει η στιγμή. Σε μια μόνο στιγμή κατέστρεψε τη ζωή του, έχασε τη γυναίκα που πιστεύω πως αγαπούσε, το παιδί του διότι αμφιβάλλω αν του επιτρέψουν οι δικοί της να το ξαναδεί  με τις τύψεις να τον βασανίζουν και θα τον βασανίζουν.»

Η κύρια επιχειρηματολογία της στα πάνελ είναι ότι δεν είναι δικαστής και απλά είπε την γνώμη της βρε αδερφέ. Γνώμη η οποία φυσικά εμπεριέχει συμπέρασμα: «Πιστεύω πως δεν ήθελε να τη σκοτώσει, ούτε να στερηθεί  το παιδί τους τη μητέρα του κι εκείνον. Παίζει και να υποψιαζόταν πως είχε βρει ήδη τον αντικαταστάτη του». Αλλά όχι, αυτή δε δικάζει. Είτε πρόκειται για μωρή που δε καταλαβαίνει πως τα όσα γράφει επηρεάζουν κόσμο και ιδίως τα νέα κορίτσια, είτε συνειδητά ασκεί την επιρροή της ως καθοδηγητής γνώμης, είναι το ίδιο καταδικαστέο και κατακριτέο.

Η ίδια μίλησε και εξέφρασε ξεκάθαρα την άποψή της συντασσόμενη με την κυβέρνηση που προωθεί ένα αναχρονιστικό πλαίσιο για τις γυναίκες βγαλμένο από τον Μεσαίωνα μέσω του νομοσχεδίου της συν επιμέλειας (το οποίο επικαλείται και ο γυναικοκτόνος για να πάρει την κηδεμονία του παιδίου) και την προσπάθεια διοργάνωσης ενός ανεκδιήγητου δήθεν επιστημονικού συνεδρίου (με καλεσμένους γυναικολόγους, παπάδες και τους πιο συντηρητικούς του κυβερνώντος κόμματος) ανάλογο σποτ έπαιξε και στην τηλεόραση σχετικά με την γονιμότητα των γυναικών. Προωθώντας την ιδέα πως κάθε γυναίκα οφείλει να τεκνοποιήσει, μάλιστα πριν τα 40 της. Η κοινωνία αντέδρασε, το συνέδριο ματαιώθηκε μπροστά στην γενική κατακραυγή και το σποτ σταμάτησε να προβάλλεται.

Εν κατακλείδι οφείλουμε σαν κοινωνία να μείνουμε σε επαγρύπνηση, κόντρα πλέον στην δήθεν προοδευτική και φιλελεύθερη μεταρρυθμιστική κυβέρνηση και την κάθε κ. Δημουλίδου που μας προωθεί τις απόψεις της ως γνώμη της και να υπάρχει πάντα η ανάλογη αντίδραση. 

Οι εκδόσεις Ψυχογιός όσο πουλάει η συγκεκριμένη, δεν πρόκειται να αντιδράσουν (ο Τζόνι Ντεπ μετά την καταδίκη του από το δικαστήριο για βιαιοπραγία κατά της συζύγου του δε βρίσκει δουλειά και λύνονται τα υπάρχοντα συμβόλαια του το ένα μετά το άλλο ). Όποια γυναίκα σέβεται τον εαυτό της, οφείλει να μην ξανά αγοράσει βιβλίο της συγκεκριμένης, μόνον έτσι θα μετρήσει η αντίδραση απέναντι της, αλλιώς παίζεται το παιχνίδι της. Αν δεν αντιδράσουμε μας περιμένει μία σκοτεινή άβυσσος για να ζήσουμε.

Οι αποφάσεις μας πλέον αποτελούν «ατομική ευθύνη» και βαραίνουν τόσο ατομικά, όσο και συλλογικά…

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr