Το γήπεδο του ΣΥΡΙΖΑ

Την αποπολιτικοποίηση της Πολιτικής ασφαλώς δεν την ανακάλυψε ο Κυριάκος Μητσοτάκης και το επιτελείο του. Είναι πολύ παλιά τακτική και είναι κατεξοχήν Δεξιά πρακτική.

Δεν έχει σημασία αν είσαι πλούσιος ή φτωχός, είσαι Πατριώτης.

Δεν έχει σημασία αν είσαι εργαζόμενος ή εργοδότης, είσαι Έλληνας.

Δεν έχει σημασία αν σε κλέψαμε, το Έθνος θα μας προστατεύει. Όλους. Κλέφτες και κλεμμένους. Θύτες και θύματα.  Ο Μαρκήσιος ντε Σαντ με ένα χίπη…

«Ένα ψέμα έχει ήδη ταξιδέψει στον μισό πλανήτη, πριν δοθεί η ευκαιρία στην αλήθεια να φορέσει το παντελόνι της.»

Ο ΣΥΡΙΖΑ δολοφόνησε ανθρώπους στην Marfin, η Δούρου έκαψε ανθρώπους στο Μάτι, ο Τσίπρας έκρυψε νεκρούς, ο Παπάς είχε συμμαθητή τον Πετσίτη, η Μακεδονία είναι Ελληνική και την πούλησαν στον Σόρος ή την αντάλλαξαν με τις συντάξεις, ή και τα δυο-έχουμε σενάριο για κάθε γούστο, ο Πολάκης έβρισε ανάπηρο καπνίζοντας, ο Στάλιν ήταν φιλαράκι με τον Χίτλερ  κι ο Μαδούρο… δια πάσα νόσον. Η Βενεζουέλα για τον Μητσοτάκη είναι σαν τα προκατεψυγμένα που έχουμε στον καταψύκτη, καβάντζα για ώρα ανάγκης.

Το μεγαλύτερο στοίχημα  για τον  ΣΥΡΙΖΑ είναι αν θα καταφέρει να πολιτικοποιήσει τις Εκλογές. Αν θα καταφέρει να αναδείξει τα πολιτικά επιχειρήματα μέσα στο βούρκο της συνωμοσιολογίας, της ακροδεξιάς καφρίλας, της ανόητης συνθηματολογίας της Δεξιάς που παραπέμπει στην Δεξιά της ΕΡΕ και του Συναγερμού, στη γκεμπελική Δεξιά του fake τσιτάτου.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αντισταθεί και να μην μπει στο παιχνίδι απάντησης στη μιζέρια της Δεξιάς υποκουλτούρας  με την οποία επιχειρούν να τον περικυκλώσουν.

Η αισθητική της υποκουλτούρας έχει διαλεκτική σχέση με την ηθική του κυνισμού και την εθνικιστική ιδεολογία. Η απολίτικη, κουτσομπολίστικη  μιζέρια αποτελεί το λίπασμα  της Ακροδεξιάς. Το εύκολο, το αναπόδεικτο, το τερατώδες, το στρεβλά ευκολονόητο, είναι το γήπεδο της Δεξιάς από τότε που θα έρχονταν οι κομμουνιστές να του πάρουν τις κατσίκες.  Ενίοτε και τις κόρες.

Η ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ είναι να επαναπολιτικοποιήσει την πολιτική, να αποτρέψει την αιχμαλωσία της από τις εμφυλιοπολεμικές δοξασίες που επιστρέφουν ακμαιες. Από… κατσίκες μέχρι κόρες.

Το Κοινωνικό Κράτος, τα Εργασιακά Δικαιώματα, η άμβλυνση των Κοινωνικών Ανισοτήτων, τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, η Διεθνής θέση της χώρας,  η Δίκαιη Ανάπτυξη που αφορά τους πάντες και όχι απλώς η μεγέθυνση του ΑΕΠ που αφορά ελάχιστους, είναι το προνομιακό γήπεδο του ΣΥΡΙΖΑ.

Τι πήραμε, τι κάναμε, που είμαστε. Τι αφήσατε, τι είπατε, πόσο διαψευστήκατε. Χωρίς πανηγυρισμούς, χωρίς θριαμβολογίες, χωρίς success stories, με απόλυτη συναίσθηση ότι μέσα στα χρόνια της  κρίσης καταστράφηκαν άνθρωποι, διαλύθηκαν ζωές, ξεχερσώθηκαν δικαιώματα, καταπατήθηκαν αξιοπρέπειες και καμία μείωση στο επιτόκιο δανεισμού  δεν μπορεί να σβήσει  όλο αυτόν τον κοινωνικό όλεθρο μονοκοντυλιά. Θα κάνουν χρόνια να γιάνουν οι πληγές της ελληνικής κοινωνίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να σύρει τη  Νέα Δημοκρατία και το θλιβερό παρακολούθημα της, το ΚΙΝΑΛ, στο γήπεδο της πολιτικής. Να τους αναγκάσει να φέρουν στο φως των προβολέων τις προτάσεις για το ασφαλιστικό, για τα εργασιακά, για το outsourcing  και τους νοικιαζόμενους εργαζομένους, για το κοινωνικό κράτος, για την καθολική πρόσβαση στην Υγεία. Ποιους αφορούν, ποιους ευνοούν, ποιους ζημιώνουν.

Το διακύβευμα είναι πολύ μεγαλύτερο από το ποιος θα «κερδίσει» τις Ευρωεκλογές. Οι εποχές που το πολιτικό παιχνίδι παιζόταν μεταξύ κομματικών μονομάχων με παρόμοιες πολιτικές έχει τελειώσει από το 2015.

Σήμερα το διακύβευμα είναι αν θα νικήσει η κοινωνία, και είναι διαζευκτικό, ή θα πάμε μπροστά ή θα ξαναγυρίσουμε πίσω.  Και αφορά τους πάντες. Γιατί «μπορείτε να μην ασχολείστε με την πολιτική, αλλά έτσι κι αλλιώς η πολιτική θα ασχοληθεί μαζί σας».

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr