Ρεμπράντ "δια χειρός" υπολογιστή

Τετρακόσια χρόνια περίπου μετά την εποχή του Ρεμπράντ, ένα νέο πορτρέτο «by Rembrandt» αποκαλύφθηκε στο Άμστερνταμ με τη διαφορά ότι το πορτρέτο αυτό είχε δημιουργηθεί από ιστορικούς της τέχνης και τεχνικούς, μέσω της χρήσης δεδομένων και τεχνικών αναγνώρισης προσώπου από 346 πίνακες του Ρέμπραντ.

Στο εγχείρημα συμμετείχαν η ING, σπόνσορας του Rijksmuseum, καθώς και άλλες επιχειρήσεις και εταιρείες, όπως η J Walter Thompson, η Microsoft και σύμβουλοι του Delft University of Technology (TU Delft), του The Mauritshuis και του Museum Het Rembrandthuis. Χρειάστηκαν περίπου 18 μήνες, ο πίνακας αποτελείται από 148 δισεκατομμύρια pixels και εκτυπώθηκε σε 3D.

Το πρώτο βήμα στο εγχείρημα ήταν η μελέτη των έργων του Ρέμπραντ, προκειμένου να δημιουργηθεί μια εκτενής βάση δεδομένων. Η ανάλυση αυτή έδειξε ότι το νέο πορτρέτο θα έπρεπε να είναι ενός άνδρα, Καυκάσιου, μεταξύ 30 και 40 ετών, με σκούρα ρούχα και τριχοφυΐα στο πρόσωπο. Στη συνέχεια, τα χαρακτηριστικά του προσώπου παράχθηκαν στο στυλ του Ρέμπραντ, με έναν αλγόριθμο αναγνώρισης προσώπου να ταυτοποιεί και να καταχωρεί τα πιο τυπικά γεωμετρικά μοτίβα που χρησιμοποιούσε ο Ρέμπραντ για να ζωγραφίσει ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Μετά, χρησιμοποιήθηκαν οι αρχές αυτές, τις οποίες το σύστημα είχε «εμπεδώσει», για την αναπαραγωγή του στυλ και την παραγωγή νέων χαρακτηριστικών.

Τα μεμονωμένα αυτά χαρακτηριστικά στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκαν σαν δομικά στοιχεία ενός πλήρους προσώπου και «προτομής», βάσει της χρήσης αναλογιών από τον Ρέμπραντ. Με τη βοήθεια του TU Delft, δημιουργήθηκε ειδικός «χάρτης» για την κατάδειξη μοτίβων στην επιφάνεια του καμβά. Μετατρέποντας τα δεδομένα pixel σε δεδομένα ύψους, ο υπολογιστής ήταν σε θέση να μιμηθεί τις πινελιές του ζωγράφου.

Το τελικό κομμάτι ήταν η εκτύπωση, για την οποία χρησιμοποιήθηκε 3Dεκτυπωτής ειδικά σχεδιασμένος για ακριβείς αναπαραγωγές υπαρχόντων έργων τέχνης.

O Ρέμπραντ (Rembrandt van Rijn, 1606-1669) ήταν ένας από τους σημαντικότερους ζωγράφους της ιστορίας και αποτελεί φιγούρα ιδιαίτερης βαρύτητας για την ολλανδική ιστορία. Κατά τον Τίτσκε Μπενέντικτους, στέλεχος της ING Netherlands,το εγχείρημα αποτελεί ένα καλό παράδειγμα του πώς η τεχνολογία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη βελτίωση της τέχνης και της κουλτούρας.