Ας περιμένουμε λοιπόν να έρθει και η δική μας η σειρά και των παιδιών μας.

Του Μαρίνου Γκασιάμη

Η εικόνα του μικρού παιδιού από τη Συρία που πνίγηκε στο Αιγαίο έχει συγκλονίσει θεωρητικά όλη την υφήλιο.

Συγκλόνισε τον μέσο πολίτη που καθόταν αμέριμνος μέχρι τώρα μπροστά στην τηλεόρασή του και έβλεπε ανθρώπινες ζωές να χάνονται στα μέτωπα της Μέσης Ανατολής και της Βορείου Αφρικής.

Αναρωτιέται κανείς αν όταν ο μέσος πολίτης βλέπει να ανατινάζονται πόλεις ολόκληρες δεν κατανοεί ότι εκεί ζουν και παιδιά.

Πρέπει δηλαδή να φτάσουν τα πτώματα αυτών των ανθρώπων μέχρι το σαλόνι μας για να αντιληφθούμε ότι τα συμφέροντα των δυνατών της γης τσακίζουν ζωές;

Ίσως όλα αυτά είναι περιττά όταν ο απλός άνθρωπος δεν καταλαβαίνει την σημασία της ζωής αλλά και της δύναμης που έχει αν ενωθεί με τον διπλανό του και κάνει κάτι που πολλοί το θεωρούν αναχρονιστικό και παλαιομοδίτικο. Να απαιτήσει!

Θα μου πείτε «τι λες βρε φίλε μπορούμε εμείς σαν γειτονιά, σαν νομός, σαν χώρα να αλλάξουμε όλα αυτά;»

Δίκιο θα έχετε από την οπτική του ρεαλισμού…

Δίκιο θα έχετε από την οπτική των συσχετισμών δύναμης των κρατών…

Κάπως έτσι έχει πειστεί και ο μέσος πολίτης αυτής αλλά και άλλων χωρών ότι η ομόνοια μεταξύ των λαών και ο τερματισμός εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο είναι πράγματα ανέφικτα.
Ας αφήσουμε λοιπόν αυτές τις εικόνες να μας βομβαρδίζουν. Ας αφήσουμε τους δυνατούς της γης να διαλύουν τα πάντα γύρω μας. Ας αφήσουμε τις κυβερνήσεις τις δικές μας να είναι συμμαχικές με όλους αυτούς ώστε να μπορούν μετά να μας κουνάνε και το δάχτυλο και να μας λένε «κι εσείς το ίδιο είστε».

Αφιερωμένοι λοιπόν σε όλους μας οι στίχοι του ποιητή:
«Γιά σένα που νομίζεις..
ότι η δική σου σειρά δε θα φτάσει ποτέ..
ότι επειδή ακόμη δε χρειάστηκε να πας στο νοσοκομείο και να σε διώξουν γιατί δεν έχεις λεφτά..
Οτι επειδή ακόμη έχεις ένα πιάτο φαί, δε θα στο πάρουν
Οτι ακόμη δε σου πήραν το σπίτι του πατέρα σου για χρέη στο Δημόσιο, θα τη γλυτώσεις
Οτι επειδή το παιδί σου ακόμη είναι στο σχολείο, θα συνεχίσει..
Οτι η ζωή σου δεν επηρεάζεται από εκείνη του διπλανού σου..»

Ουτοπικά όλα αυτά γι αυτό ας περιμένουμε λοιπόν να έρθει και η δική μας η σειρά και των παιδιών μας.

 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr