Μη μας ταράζετε τον Ερντογάν

Του Αλέξανδρου Ζέρβα

Αρκετά ευχαριστημένος θα πρέπει να αισθάνεται ο Ταγίπ Ερντογάν από την εξέλιξη των πραγμάτων τις τελευταίες μέρες. Εκεί που φαινόταν στριμωγμένος μετά την επικίνδυνη όξυνση που προκάλεσε στις σχέσεις του με τον Βλαντιμίρ Πούτιν με την κατάρριψη του ρώσικου F-16, έφτασε να αναλάβει το ρόλο του απόλυτου ρυθμιστή στο προσφυγικό ζήτημα κατά την προχθεσινή Σύνοδο Κορυφής ΕΕ – Τουρκίας. 

Παράλληλα, είδε το γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ να δηλώνει την υποστήριξη του στο δικαίωμα της Άγκυρας «να υπερασπίζεται τον εναέριο χώρο της», ούτως ώστε να συνεχίζει η Τουρκία να παίζει σε επικοινωνιακό επίπεδο το ρόλο του «νταή», αρνούμενη να ζητήσει από τη Ρωσία έστω μια διπλωματική συγνώμη. 

Παρ’ όλη τη στήριξη, το βασικό του πρόβλημα παραμένει πως ό,τι κι αν κάνει, πολύ δύσκολα θα «καλμάρει» τη ρωσική πλευρά, η αντίδραση της οποίας προφανώς θα πλήξει σοβαρά την τούρκικη οικονομία. Αυτό φαίνεται , ωστόσο, να είναι ένα ρίσκο που ο Τούρκος πρόεδρος δείχνει αποφασισμένος να πάρει, αναλογιζόμενος πιθανότατα ότι ο έλεγχος της βορειοδυτικής Συρίας αποτελεί μεγαλύτερη προτεραιότητα. Αφήστε που είναι στη μέση κι εκείνο «το λαθρεμπόριο πετρελαίου», στο οποίο έκανε πάλι αναφορά χθες ο Βλαντιμίρ Πούτιν.

Σε κάθε περίπτωση, η αντιμετώπιση που έτυχε η Τουρκία από την ευρωπαϊκή γραφειοκρατία φανερώνει σε όλο της το μεγαλείο την υποκρισία της λεγόμενης «Ενωμένης Ευρώπης». Δεν περίμενε βέβαια κανείς, πως οι Ευρωπαίοι ηγέτες εγκαθιδρύοντας την «ειδική σχέση» ΕΕ-Τουρκίας θα ευαισθητοποιούνταν σχετικά με την «ειδική σχέση» που έχει το καθεστώς Ερντογάν με τη δημοκρατία, με τη δολοφονία του Κούρδου προέδρου δικηγορικού συλλόγου του Ντιγιάρμπακιρ να έχει λάβει χώρα ένα μόλις εικοσιτετράωρο πριν από τη Σύνοδο Κορυφής.

Από την άλλη, θα μπορούσε να φανεί τουλάχιστον οξύμωρο για έναν εξωτερικό παρατηρητή να βλέπει το Φρανσουά Ολάντ, λίγες μόνο μέρες μετά το μακελειό στο Παρίσι, να δίνει γη και ύδωρ σε εκείνο το κράτος, που αποδεδειγμένα ενίσχυε τους ακραίους ισλαμιστές. Ίσως πάλι αυτή να είναι μια καλή ευκαιρία προκειμένου να αρχίσουν να αποκαλύπτονται οι πραγματικές σκοπιμότητες πίσω από την περίφημη «σταυροφορία της Δύσης εναντίον του Ισλαμικού Κράτους».  

Όπως και να ‘χει, δε χρειάζεται να είναι κάποιος ειδικός στις διεθνείς σχέσεις για να αντιληφθεί πως η Τουρκία αποκόμισε τεράστια οφέλη για ένα διεθνές πρόβλημα όπως το προσφυγικό, στη δημιουργία του οποίου η ίδια συνέβαλε αποφασιστικά. Είναι επίσης προφανές πως η Τουρκία έχει διαδραματίσει (από κοινού με τις χώρες της Δύσης) έναν κατ’ εξοχήν αποσταθεροποιητικό ρόλο στην ευρύτερη περιοχή, κυρίως μέσω της δημιουργίας κι ενίσχυσης του Ισλαμικού Κράτους. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που, πέρα από τις πρώτες επικοινωνιακές επιχειρήσεις (βλέπε π.χ. τις απελάσεις μεταναστών εκ μέρους της Τουρκίας), εκφράζουν σοβαρές αμφιβολίες κατά πόσο θα αντιμετωπιστεί το πρόβλημα στην ουσία του. 

Μέσα σε όλα αυτά διαφάνηκε εκ νέου η ανεπάρκεια της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Ακόμη κι ο θόρυβος που δημιουργήθηκε χθες σε ελληνικά, τουρκικά, αλλά και διεθνή ΜΜΕ γύρω από την απόσυρση εκ μέρους του πρωθυπουργικού γραφείου των επίμαχων αναρτήσεων στο twitter καταδεικνύει πως η χώρα μας εξακολουθεί να κινείται με σκοπό τη δημιουργία ευκαιριακών εντυπώσεων κι όχι βάσει στρατηγικών συμμαχιών. Κάπως έτσι βγαίνει μονίμως χαμένη στη διεθνή σκακιέρα, ενώ τα πλέον κρίσιμα ζητήματα, όπως το Κυπριακό, παραπέμπονται διαρκώς στις καλένδες.

Την ίδια στιγμή, η Τουρκία επιχειρεί κάθε τόσο να αμφισβητεί de facto τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο, εμφανιζόμενη μάλιστα θιγμένη όσες φορές κατηγορείται δημοσίως γι’ αυτή την επιθετική συμπεριφορά της, όπως συνέβη με το εν λόγω παράδειγμα. Αλλά είπαμε, η Δύση δε θέλει επ’ ουδενί να ταράζουμε τον Ταγίπ Ερντογάν. Τόση βρόμικη δουλειά έχει αναλάβει για λογαριασμό της… 

 

Πηγή: Tvxs.gr

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr