Πώς κάνουν σεξ οι πολιτικοί μας;

Της Ρέας Βιτάλη

Το ξέρουν το κουσούρι μου οι φίλοι μου. Βαριέμαι εύκολα. Κι όταν βαριέμαι, ή φεύγω απότομα ή -το πλέον σύνηθες- αρχίζω τις σαχλαμάρες. Τα πιο πολλά γέλια τα έχουμε κάνει όταν βαριέμαι. Και τώρα αρχίζω και βαριέμαι χοντρά. Το είδα το έργο ολοκληρωμένο κι ας έχουμε μέρες ως τις εκλογές. Οι ρόλοι μοιράστηκαν. Επαναλήψεις από δω και μπρος. Επιφανειακές κρίσεις για το παρελθόν, ψέματα φρικτά, ιστορίες ούτε για μικρά παιδιά, και για το αναπτυξιακό μας αύριο θολούρα. Όχι ότι δεν έγιναν σπουδαία πράγματα! Κάθε άλλο. Θα τα πούμε σε άλλο κείμενο. Τώρα βαριέμαι. Και λέω, με σας τα φιλαράκια μου, να ξαναπαίξουμε ένα παιχνίδι από τα παλιά. Το θυμάστε; Ας σκηνοθετήσουμε την ερωτική συμπεριφορά των πολιτικών μας αρχηγών. Με τον όρο, βέβαια, ότι όλα αυτά θα μείνουν μεταξύ μας.

Ο Τσίπρας μου δίνει την εντύπωση του άνδρα του αραχτού, που μια φορά σηκώθηκε και του έλαχε Πρωθυπουργία και παρακουράστηκε και δεν βλέπει την ώρα να ξαναράξει. Είναι ο άνδρας του υποκοριστικού. «Πού να τρέχουμε! Να παραγγείλουμε καμιά πιτσούλα, να πιούμε καμιά μπιρίτσα, να φωνάξουμε κανένα φιλαράκι, να πούμε καμιά μαλακίτσα, να σας πω πώς τους φλόμωσα όλους στο ψέμα…» και να τον πιάνει ο υπνάκος στον καναπέ. Άμαθος. Άστον! Τον Μεϊμαράκη τον φαντάζομαι σαν τον λαϊκόμαγκα που θέλει να μαρκάρει την ερωτική ατμόσφαιρα και με μια κοφτή κουβέντα -και καλά σοφή- πριν την πράξη. «Και να θυμάσαι. Ο παλιός είναι αλλιώς!» ή « Και να θυμάσαι. Η γυναίκα πρέπει να είναι πουτάνα στο κρεβάτι και κυρία στο σαλόνι!».

Τη Χρυσή Αυγή δεν την πιάνω ούτε καν στο στόμα. Αυτοί πάνε ως ομάδα και βαράνε. Δεν ήμαστε για τέτοια. Τον Θεοδωράκη τον έχω για «παιδευμενάκι (από το παιδεύω) κατάσταση». Πολλές συνεννοήσεις για μια συνάντηση που θα γίνει, και θα περάσετε ωραία όταν θα γίνει, και όταν θα βοηθήσουν οι συνθήκες, και όταν… Και να βγάζει και το σημειωματάριό του και να κρατάει σημειώσεις για όταν θα ξαναβρεθείτε. Μια ατμόσφαιρα υποσχετικής, που κάτι όμως της λείπει για να προχωρήσει σε άλλο στάδιο. Τη Φώφη την έχω για νοικοκυρά μετά από κάλεσμα σε γάμο ή βάφτιση. Πάντα ψάχνω -ακόμα κι όταν βγαίνει από το Προεδρικό- που έχει την μπομπονιέρα. Είναι τα ρούχα της, το μαλλί της, το βλέμμα της… Νοικοκυρά. Που θα στα σπάει καθώς θα τινάζεται απότομα από το κρεβάτι -διακόπτοντας κάθε τι- γιατί θυμήθηκε ότι έπρεπε να βγάλει τις μπριζόλες από την κατάψυξη, γιατί της μπήκε η υποψία ότι ένας στο κόμμα θα της την φέρει στο μέλλον και τέτοια αγχωτικά… Άστην! Ο Λεβέντης έχει μια κάποια ηλικία και συγχρόνως του αντιστοιχεί χαρά από την πολιτική, οπότε μην τον ακουμπάμε καν! Ο Καμμένος είναι ο άνδρας ο σαματατζής. Είναι ο «κοίτα τι σου κάνω!», είναι ο «Στα τέσσερα μωρή!». Είναι ο «Αν δεν ήμουν εγώ, να δω τι θα έκανες μωρή!» κι όλα τα σχετικά. Χωρίς να σημαίνει ότι όντως κάνει κάτι. Απλώς έχει βρει τα κουμπιά. Και στο τέλος τραβάει και μια αυτοδιαφήμιση και νομίζει ότι όλα καλά τα έκανε.

Μέχρι που μια μέρα η γκόμενα… Λες; Λες; Ο Λαφαζάνης, όμως, φιλαράκια μου είναι η μεγάλη έκπληξη! Θα παραλλάξω μια σοφία. Αφήστε τους ωραίους άνδρες για τις γυναίκες χωρίς φαντασία. Δείτε το μάτι του στη διαφήμιση με το ταξί. Ο Λαφαζάνης είναι ένα με τη φράση «Είναι αυτός ένας!!!». Η χαμουρίτσα η λεγόμενη. Είναι ο θρησκόληπτος που θυμιατίζει το σύμπαν, που σταυροπροσκυνάει ολημερίς και ολονυκτίς -ως θρησκευόμενος- αλλά κάνει τα μύρια όσα. Και αν σκεφτείς παραδίπλα και τη Ζωή με το κακό το βλέμμα και το ερώτημα «Εσείς πώς λέγεστε;» μιλάμε για… Εδώ το σταματάμε, σύντροφοι αναγνώστες. Το πράγμα μοιάζει να χοντραίνει. Ας σοβαρευτούμε. Σήμερα έχουμε debate. Κι όπως είπαμε: Ας μείνουν όλα αυτά μεταξύ μας. Η βαρεμάρα της επανάληψης τα έφερε. Μετά τις εκλογές θ’ αρχίσει άγρια συνουσία. Για τον καθένα από μας χωριστά. Και τότε, θα σκηνοθετούν οι πολιτικοί τη δική μας ερωτική συμπεριφορά…

Πηγή: protagon.gr