Τσακαλώτος: Ο Στουρνάρας δεν τα πάει καλά με τους αριθμούς

Άλλοτε με το ιδιαίτερο χιούμορ του και άλλοτε με μεγάλη σοβαρότητα, ο υπουργός Οικονομικών ξεκαθάρισε νεφελώδη σημεία για την πορεία της χώρας προς τη δεύτερη αξιολόγηση και κυρίως προς τη διαδικασία απομείωσης του ελληνικού χρέους.

Ακολουθεί η συνέντευξη του κ. Τσακαλώτου στην «Εφημερίδα των Συντακτών»:

Τον Ιανουάριο που είχε τεθεί ξανά το θέμα plan B ή plan X είχατε δηλώσει ότι για το πρώτο 6μηνο της διακυβέρνησης τόσο ο πρωθυπουργός όσο κι εσείς έχετε δώσει διευκρινίσεις και για τα θετικά αλλά και για τα αρνητικά. Τότε στη Βουλή το ζήτημα είχε κλείσει. Μετά τη νέα ανακίνηση του θέματος από τη Ν.Δ., με αφορμή το βιβλίο του Γκάλμπρεϊθ, η απάντησή σας εκείνη ισχύει και σήμερα;

Η Ν.Δ. ανακινεί ζητήματα από το πουθενά. Μπορεί να κάνει πολιτικό ζήτημα μια τρολιά στο διαδίκτυο ή ένα αστήρικτο δημοσίευμα. Στην πραγματικότητα είναι προφανές ότι η Ν.Δ. δεν θέλει και δεν μπορεί να επωμισθεί το πρόγραμμά της και με βάση αυτό να κάνει αντιπολίτευση στον ΣΥΡΙΖΑ.

Ξέρει ότι ο βαθύς νεοφιλελευθερισμός του κ. Μητσοτάκη δεν είναι ανεκτός ούτε από την κοινωνία ούτε από κάποιες τάσεις στο εσωτερικό της. Σχετικά με το πρώτο σκέλος της ερώτησής σας οι απαντήσεις που έδωσα ισχύουν στο ακέραιο.

Ο Γ. Βαρουφάκης είχε δώσει αναλυτικές απαντήσεις σχετικά με το plan X σε τηλεοπτική συνέντευξή του στον Αλέξη Παπαχελά (18/1/2016) ξεκαθαρίζοντας ότι αποτύπωνε «τις σκέψεις μιας ολιγομελούς ομάδας για τους τρόπους αντίδρασης στην περίπτωση που παρανόμως προσπαθούσαν να μας εκδιώξουν-εκπαραθυρώσουν. Το υπουργείο Εθνικής Αμυνας έχει σχέδιο σε περίπτωση εισβολής, δεν σημαίνει ότι την θέλει». Είναι τελικά μεμπτό να εκπονούνται σχέδια άμυνας σε κάθε περίπτωση;

Οπως σας είπα, η Ν.Δ. «πιάνεται από τα μαλλιά της» προκειμένου να κάνει αντιπολίτευση. Πέρα όμως από το γραφικό του πράγματος, ο τρόπος που αντιπολιτεύεται η Ν.Δ. κάνει κακό στον δημόσιο διάλογο και στην πολιτική εμβάθυνση των νέων προκλήσεων που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι δυτικές κοινωνίες, και κυρίως η ευρωπαϊκή, σε εποχές μεγάλης αβεβαιότητας.

Να δώσω ένα παράδειγμα από τα εντελώς πρόσφατα γεγονότα, χωρίς να παραβλέπω τις διαφορές σε σχέση με τη χώρα μας: φανταστείτε ο Κάμερον ή ο Οσμπορν, ο υπουργός Οικονομικών του Η.Β., ή ακόμα ο διοικητής της Τράπεζας της Αγγλίας, να μην είχαν ένα σχέδιο έκτακτης ανάγκης για το Brexit επειδή όλοι τους υποστήριζαν την παραμονή.

Να είστε σίγουροι ότι σε αυτή την περίπτωση το αποτέλεσμα θα ήταν ένα καταστροφικό ντόμινο όχι μόνο για την οικονομία της Αγγλίας αλλά για ολόκληρη την ευρωζώνη. Είναι υποχρέωση κάθε οικονομικής αρχής να έχει στα συρτάρια της ένα σχέδιο αντιμετώπισης έκτακτων συνθηκών και δυσμενών σεναρίων, ακόμα και αν δεν χρειαστεί να εφαρμοστεί ποτέ.

Αυτό είναι κανόνας όχι μόνο για την πολιτική και τη διακυβέρνηση αλλά και για τις μεγάλες επιχειρήσεις και τις τράπεζες. Το ίδιο ισχύει και για τη δική μας κυβέρνηση, μόνο που δεν έχει καμία σχέση με τα σενάρια των διαφόρων «αποκαλυπτικών» δημοσιευμάτων. Το ιδεολόγημα της Ν.Δ. υποστηρίζει ότι τα σχέδια αυτά ήταν το plan Α της κυβέρνησης. Αυτό όμως δεν προκύπτει από πουθενά.

Απαντήσατε στις 5/7/2016 στους ισχυρισμούς (Ρέγκλινγκ, Στουρνάρα και Σταϊκούρα) περί κόστους 100 ή 86 δισ. της πρώτης περιόδου διαπραγμάτευσης. Ποιο ήταν τελικά αυτό το κόστος, αν μπορεί να υπολογιστεί;

Και οι τρεις είναι οικονομολόγοι και θα έπρεπε να ήξεραν καλύτερα! Να ήξεραν ότι ένα μέρος του χρέους απλώς ανακυκλώνει το παλιό (και με καλύτερους όρους), ότι το χρέος για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών είναι κατά 20 δισ. λιγότερο από το προβλεπόμενο, και ότι θα το είχαμε αποφύγει αν οι προηγούμενες κυβερνήσεις είχαν αξιωθεί να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα των «κόκκινων» δανείων, και άλλα πολλά. Εξάλλου, αν χρησιμοποιήσουμε την αριθμητική των Ρέγκλινγκ, Σταϊκούρα και Στουρνάρα, τότε το δημόσιο χρέος σήμερα από τα 320 δισ. που το παραλάβαμε θα ήταν 420 δισ. ή αλλιώς αν η ΝΔ είχε κερδίσει τις εκλογές του Γενάρη του 2015, σε ένα χρόνο θα είχε μειώσει το χρέος κατά 100 δισ. ευρώ και θα το είχαμε φτάσει στα 220 δισ. Οπότε θα είχε δίκιο ο Σόιμπλε που υποστηρίζει ότι το χρέος είναι βιώσιμο και δεν χρειάζεται αναδιάρθρωση! Ούτε ο ένας ούτε ο άλλος ισχυρισμός πλησιάζουν την πραγματικότητα και με αυτή την έννοια εκθέτουν τους εμπνευστές τους.