Τελικά, μπορούμε να μάθουμε πότε θα πεθάνουμε;

Οι επιστήμονες το αποκαλούν “σπιράλ του θανάτου” και υποψιάζονται σοβαρά πως αυτή τη φάση τη βιώνει και ο άνθρωπος, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε πρόβλεψη του θανάτου.

Πριν από 25 χρόνια οι βιολόγοι υποστήριζαν πως υπάρχουν δύο φάσεις της ζωής. Η μία είναι η παιδική ηλικία και η άλλη η ενηλικίωση, όπως άλλωστε είναι προφανές. 

Η πρώτη φάση χαρακτηρίζεται από ταχεία ανάπτυξη και η δεύτερη φάση από τη σεξουαλική ωρίμανση. Και στα δύο στάδια η πιθανότητα θανάτου είναι χαμηλή, ειδικά όταν ο άνθρωπος αποκτά παιδιά και βρίσκεται στην ακμή του. Όσο όμως μεγαλώνουμε και ο χρόνος περνά, ο χρόνος αφήνει τα σημάδια του πάνω μας και αυξάνει συνεχώς την πιθανότητα θανάτου.

Στις αρχές του 1990 οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι υπήρχε και κάτι περισσότερο από τον παραπάνω προφανή συλλογισμό, και έτσι υιοθέτησαν και ένα τρίτο τελευταίο στάδιο ζωής. Σ’ αυτό το στάδιο τα ποσοστά θνησιμότητας δεν παρουσιάζουν αυξητική τάση όπως στο δεύτερο στάδιο. Για παράδειγμα, ένας 60άρης έχει περισσότερες πιθανότητες θανάτου από από έναν 50άρη. Όμως ένας άνθρωπος 90 ετών έχει τα ίδια ποσοστά με έναν που μπαίνει στα 100.

Το γιατί συμβαίνει αυτό είναι μια μεγάλη συζήτηση στους κόλπους της επιστημονικής κοινότητας χωρίς μέχρι σήμερα να δίνονται σαφείς απαντήσεις. Ωστόσο, δύο επιστήμονες προσπάθησαν να αναζητήσουν απαντήσεις με πειράματα που πραγματοποίησαν σε μύγες και τα ευρήματα είναι ενδιαφέροντα.

Οι επιστήμονες ανακάλυψαν πως λίγες μέρες πριν το θάνατο τα ποσοστά γονιμότητας έπεφταν κατακόρυφα στις μύγες που πέθαιναν, ανεξάρτητα από την ηλικία τους, ανακαλύπτοντας ουσιαστικά μια τέταρτη φάση ζωής που ονόμασαν “σπιράλ ου θανάτου”. Η ίδια πτώση παρατηρήθηκε και σε αρσενικές και θηλυκές μύγες κατά τις δύο τελευταίες εβδομάδες πριν το θάνατο.

Μετά από αυτό οι επιστήμονες κατάφεραν με βάση τη γονιμότητα να προβλέψουν με ακρίβεια σε ποσοστό 80% το χρόνο θανάτου των μυγών ανεξάρτητα σε ποια ηλικία ήταν αυτές, χρησιμοποιώντας το “σπιράλ θανάτου”.

«Πήραμε 2.828 θηλυκές μύγες , και τοποθετήσαμε την κάθε μία ξεχωριστά σε ένα φιαλίδιο με δύο αρσενικές ” λέει ο Mueller, ένας εκ των επιστημόνων. 

“Κάθε μέρα που μετακόμισε κάθε θηλυκό σε ένα νέο φιαλίδιο και υπολογίζονται πόσα αυγά που είχαν απομείνει. Και συνεχίσαμε να το κάνουμε αυτό μέχρι να είχαν όλοι πεθάνει”. 

Οι μύγες έχουν συνήθως μια διάρκεια ζωής αρκετών εβδομάδων. “Αυτό ήταν ένα τεράστιο πείραμα”, λέει ο Mueller.

Βέβαια, οι επιστήμονες δεν έχουν καταλήξει στο γιατί υπάρχει αυτή η ισχυρή σύνδεση θανάτου και γονιμότητας, ούτε φυσικά αν αυτή η σύνδεση είναι υπαρκτή και στον άνθρωπο, χωρίς να αποκλείεται φυσικά τίποτα. 

Ακόμα το “σπιράλ θανάτου” είναι αντικείμενο έρευνας. Λέτε όμως σε λίγα χρόνια να μπορούμε να προβλέψουμε το θάνατό μας;