Τα φαινόμενα απατούν

Πριν από μερικά χρόνια χτύπησε το τηλέφωνό μου και στην άλλη άκρη τής γραμμής ήταν ο τότε διευθυντής του ρ/σ ΜΕΛΩΔΙΑ Οδυσσέας Ιωάννου, θέλεις μου λέει να γράφεις ένα κείμενο που να σχολιάζει την επικαιρότητα κάθε βδομάδα για το σταθμό;
Μα δεν είμαι δημοσιογράφος! Μα δεν θέλουμε δημοσιογράφο, έναν κανονικό άνθρωπο που να μας λέει τη γνώμη του γι αυτά που συμβαίνουν γύρω μας.
Έμεινα καμιά βδομάδα πάνω από ένα μπλοκ λευκού χαρτιού που κάθε μέρα λιγόστευε όχι γιατί έγραφα άλλα γιατί έσκιζα, και πέταγα… τέλος πάντων δυσκοίλια μου βγήκαν κάτι μικρά κειμενάκια, που για ένα χρόνο  μετέδιδε ο σταθμός και υπέμεναν οι ακροατές. Ε αυτό είχε την φυσική συνέπεια να πάρω μια εκπομπή λόγου, θεματική, που έβγαλα << εμείς του εξήντα οι εκδρομείς>>, με το θαυμασμό εκείνης της γενιάς που δεν είχα ζήσει αλλά που τόσο πλούσια σ όλους τους τομείς τής δημιουργίας ήταν. Μετά από τρία χρόνια , μου πρότειναν τυχαία να συμμετάσχω σ ένα φόρουμ για το περιοδικό homme  , όπου κι εκεί άρχισα να γράφω ένα κείμενο το μήνα. Έτσι προέκυψε και το βιβλίο που οι εκδόσεις Καστανιώτη κυκλοφορούν.
Όταν με ρωτούν γιατί διηγήματα, μέσα μου λέω, που να σου εξηγώ, άλλα ψυχαναλυτικά πάω στα παιδικά χρόνια και στο ξύλο απ το δάσκαλο για τις λειψές μου εκθέσεις. Τόσο μικρές που κάθε έκθεση πλήρωνα με βίτσα, βέργα, χαστούκι, η σφαλιάρα, συνοδευόμενη απ τα κοσμητικά επίθετα, τεμπέλη, ανεπρόκοπε, ……….φαίνεται πώς μετά από τόσα χρόνια , τίποτε δεν έχει αλλάξει , ακόμα κι αν είναι σίγουρο πώς τα φαινόμενα απατούν…………

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr