Πόσο αίμα χρειάζεται ένα Μουντιάλ;

Αν οι συνολοταυτιστικές και αυτοαναφορικές “σύγχρονες” κοινωνίες που μας περιβάλλουν μπορούσαν να αλλάξουν με την έκδοση ενός ανατρεπτικού και αποκαλυπτικού βιβλίου, περιοδικού ή εφημερίδας, αυτός ο κόσμος θα ήταν σίγουρα διαφορετικός.

Οι δημοσιεύσεις από μόνες τους, όμως, δεν αρκούν για την αλλαγή, γιατί ο κοινωνικός μετασχηματισμός δεν θα πέσει από τον ουρανό. Χρειάζεται ο άνθρωπος σαν πολιτικό υποκείμενο να ενεργοποιηθεί (εδώ είναι χρήσιμη η ενημέρωση μέσω των βιβλίων κ.λπ.) και να πάρει την απόφαση να αλλάξει τον κόσμο γύρω του.

Ας κάνουμε ένα πείραμα: Θα δώσουμε κάποια στοιχεία για τα Μουντιάλ, που από μόνα τους δεν μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο. Μπορούν όμως να αλλάξουν τους ανθρώπους που θα τα διαβάσουν, να τους ενεργοποιήσουν, κι εκείνοι με τη σειρά τους να αλλάξουν την κοινωνία που τους φιλοξενεί.

Να δούμε αποσπασματικά κάποια από αυτά που αφορούν την προετοιμασία του Μουντιάλ 2010, που φιλοξένησε η Ν. Αφρική:

**Απόλυση 400 εργατών (02/2009), γιατί απέργησαν με αίτημα την αύξηση του ωρομισθίου τους, που ήταν χαμηλότερο του ενός ευρώ.

**Απόλυση 500 εργατών (06/2008), επειδή ζήτησαν επίδομα νυχτερινής εργασίας.

** «Παραδειγματικές» απολύσεις και μειώσεις στους μισθούς των εργατών, από το καλοκαίρι τού 2006 μέχρι το καλοκαίρι του 2010.

**Αύξηση έως και 41% των αποδοχών διευθυντικών στελεχών των κατασκευαστικών εταιρειών, σε έργα για τη διεξαγωγή του Μουντιάλ.

Μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία από την περίοδο της προετοιμασίας για το Μουντιάλ της Βραζιλίας, που βρίσκεται σε εξέλιξη:

** Εξοντωτική δουλειά των εργατών μέχρι και 18 ώρες ημερησίως.

** Άρση κανόνων ασφαλείας, που έφεραν θαναητηφόρα ατυχήματα εργατών.

** Παράκαμψη νόμων που αφορούσαν συγκεκριμένα επιδόματα εργασίας στους εργάτες.

Τέλος, να ενημερωθούμε για τις άθλιες εργασιακές συνθήκες στο Κατάρ, για την προετοιμασία τού Μουντιάλ τού 2022 που θα διεξαχθεί εκεί:

** Το περασμένο καλοκαίρι ένας εργάτης πέθαινε κάθε μέρα.

** Τουλάχιστον 44 Νεπαλέζοι εργάτες πέθαναν στο διάστημα από τις 4 Ιούνη μέχρι τις 11 Αυγούστου.

** Καταγγελίες για 12ωρη απλήρωτη εργασία, ενώ σε πολλές περιπτώσεις έγινε κατάσχεση διαβατηρίων, σαν μέσο πίεσης για να συνεχίσουν οι εργάτες να δουλεύουν.

** Τα περισσότερα βράδια οι εργάτες κοιμούνται ο ένας πάνω στον άλλον, συνήθως 12 άτομα σε ένα δωμάτιο.

** Καταγγελίες εργατών για έλλειψη πόσιμου νερού, σε συνθήκες μόνιμου καύσωνα.

Σε αυτά τα στοιχεία ας προσθέσουμε το 1,1 δισ. ευρώ καθαρό κέρδος της ΦΙΦΑ στο Μουντιάλ του 2010, την ώρα που περίπου 2 δισ. άνθρωποι στον πλανήτη ζούνε σήμερα με λιγότερο από 1,5 δολάριο την ημέρα και, περίπου, ο ίδιος αριθμός δεν έχει πρόσβαση σε πόσιμο νερό. Μικροί, καθημερινοί εφιάλτες δηλαδή (και όχι μία απλή θεωρία αριθμών), που θα μπορούσαν να μας συσπειρώσουν ενάντια στο αρπακτικό κεφάλαιο. Κι εδώ μπορούμε να θυμηθούμε την αρχή τής Χάνα Άρεντ: δύναμη είναι όταν όλοι βρίσκονται εναντίον του ενός. Όλοι μαζί είμαστε πιο δυνατοί και θα μπορούσαμε να απαιτήσουμε από τη ΦΙΦΑ, για παράδειγμα, να διαθέσει ένα μεγάλο μέρος από το καθαρό κέδρος του τωρινού Μουντιάλ, σε ένα παγκόσμιο κοινωφελές έργο. Ουτοπικό; Ο Ουάιλντ μάς δίνει κεκτημένη γνώση: η ουτοπία είναι τρόπος ζωής. Τι λέτε λοιπόν, να οργανωθούμε και να το κάνουμε;

Του Γιώργου Κτενά

Αναδημοσίευση από το othersidefootball.com