GY

Gary Younge

Πως ο Κόρμπυν άλλαξε την πολιτική ζωή στη Βρετανία

Ο Gary Younge γράφει στη Guardian για τη μετάλλαξη του πολιτικού συστήματος που επέφερε η εκλογή του Τζέρεμυ Κόρμπιν στην ηγεσία του Εργατικού Κόμματος της Αγγλίας.

jeremy corbyn labour conference 4112130

Έχουν περάσει τρία χρόνια αφότου ο Τζέρεμυ Κόρμπυν κέρδισε τις εκλογές για την ηγεσία του Εργατικού κόμματος και στο διάστημα αυτό έχει αλλάξει την αντίληψη μας για τον ρόλο που μπορεί να παίξει ένα κόμμα στην πολιτική ζωή. Μέχρι πρόσφατα, τα κόμματα ασχολούνταν με την εκλογική δύναμη. Οτιδήποτε άλλο ήταν άσχετο, οτιδήποτε περισσότερο ήταν περιττό.

Η εκλογική νίκη ήταν ένας στόχος που έπρεπε να επιτευχθεί όχι με την ενεργό συμμετοχή των μελών και των ψηφοφόρων αλλά υπό την διεύθυνση μιας επαγγελματικής τάξης από πολιτικούς, τους συμβούλους τους και τους ειδικούς στην επικοινωνία. Αν η συμμετοχή έπεφτε, η απομάκρυνση  από τα κόμματα αυξανόταν, η πίστη στην πολιτική διαδικασία εξατμιζόταν, απλά δεν πείραζε κανέναν.

Οι συνέπειες αυτής της απομάκρυνσης των πολιτών από τα κοινά φάνηκαν στο δημοψήφισμα για το Brexit. Το γεγονός ότι κορυφαία στελέχη των Νέων Εργατικών (Σημ. Μεταφραστή: της Μπλερικής πτέρυγας των Εργατικών) νοιάζονταν λιγότερο από όλους για την απομάκρυνση των πολιτών από την πολιτική και στη συνέχεια εξεπλάγησαν από το υπέρ του Brexit αποτέλεσμα είναι ένα ενδιαφέρον πολιτικό παράδοξο. Η πολιτική, σύμφωνα με αυτό τον ωμό εκλογισμό, δεν ήταν κάτι με το οποίο οι άνθρωποι ασχολούνται αλλά κάτι το οποίο τους επιβάλλεται.

Κάτω από την ηγεσία του Κόρμπυν, αυτό άρχισε να αλλάζει. Η ίδια η εκλογή και η επανεκλογή του, όπου τα μέλη συσπειρώθηκαν ενάντια στην κοινοβουλευτική ομάδα και επικράτησαν δυο φορές, δείχνει ότι ο Κόρμπυν δεν είναι μόνον ένας παράγων της αλλαγής αλλά το αποτέλεσμα της. Η συμμετοχή στους Εργατικούς έχει τριπλασιαστεί, φτάνουν πια στα 550.000 μέλη. Οτιδήποτε μεγαλώνει τόσο γρήγορα και αλλάζει τον προσανατολισμό του τόσο δραματικά, θα αντιμετωπίσει προκλήσεις. Πολλά νέα μέλη δεν είναι ενεργά, μερικοί ασχολούνται κυρίως με το προωθούν τη δική τους πιο αριστερή ατζέντα μέσα στο κόμμα, άλλοι εντάσσονται για να δραστηριοποιηθούν στις τοπικές εκλογές και φυσικά κάποιοι γράφτηκαν στο κόμμα για να βοηθήσουν την αντίπαλη στον Κόρμπυν άποψη.

Οι απόψεις και οι ικανότητες του Κόρμπυν έχουν αποτελέσει αντικείμενο μεγάλης διαμάχης στον Τύπο. Αλλά το θέμα τώρα δεν είναι αυτό, είναι η φύση του κόμματος που τώρα ηγείται και το οποίο έχει μεταμορφώσει. Η διάκριση αυτή είναι σημαντική. Οι εσωκομματικοί αντίπαλοι του Κόρμπυν ισχυρίζονται ότι το χαρακτηριστικό της ηγεσίας Κόρμπυν είναι η τυφλή προσωπική αφοσίωση των υποστηρικτών του. Αυτό δεν επιβεβαιώνεται από τα γεγονότα. Τα χαρακτηριστικά ενός προσωποπαγούς κόμματος είναι η σφιχτή πειθαρχία και η γενικευμένη υποχρεωτική συμφωνία με τις θέσεις της ηγεσίας. Αυτό περισσότερο ίσχυε στους Νέους Εργατικούς. 

Στο φετινό συνέδριο των Εργατικών εκδηλώθηκαν βαθιές διαφωνίες ανάμεσα στους υποστηρικτές του, για το Brexit, το ενδεχόμενο ενός δεύτερου δημοψηφίσματος, την εσωκομματική δημοκρατία. Κατά τη συζήτηση για το δεύτερο δημοψήφισμα, οι σύνεδροι εκδηλώνονταν με χειροκροτήματα ή αποδοκιμασίες των ομιλητών. Μπορεί να μην συμφωνεί κάποιος με τις εκδηλώσεις αυτές, αλλά είναι σαφές ότι εξέφραζαν μια συζήτηση που έδινε έμπνευση στους συνέδρους. Οι άνθρωποι αυτοί ένιωθαν ότι υπάρχει διακύβευμα, ότι η γνώμη τους μετράει.

Εκλογικά, οι Συντηρητικοί ακόμη αντέχουν. Είναι στην κυβέρνηση, προηγούνται οριακά στις δημοσκοπήσεις, πήραν πολύ μεγάλο αριθμό ψήφων στις περσινές εκλογές. Αλλά πολιτικά, σχεδόν δεν λειτουργούν. Τα μέλη τους έχουν μειωθεί στο μισό και από αυτά οι μισοί είναι τόσο συντηρητικοί που υποστηρίζουν την επαναφορά της θανατικής ποινής. Οι περισσότεροι που γράφτηκαν φέτος στο Συντηρητικό κόμμα το έκαναν για να υποστηρίξουν τον Τζόνσον ενάντια στην συμφωνία του Τσέκερς της Μέι. Το Συντηρητικό κόμμα είναι πια ένα λογότυπο, μια κενή ατζέντα. Και η Συντηρητική κυβέρνηση της Βρετανίας σήμερα είναι όμηρος των σκληροπυρηνικών του Brexit, χωρίς λογικές πολιτικές προτάσεις, όραμα ή στρατηγική, ακριβώς επειδή δεν υπάρχει πια βάση του κόμματος.

Η πολιτική δυναμική και η εκλογική επιρροή προφανώς συνδέονται. 52 από τους σημερινούς βουλευτές εκλέχτηκαν στις περιφέρειες τους (Σ.Μ: μονοεδρικές παντού σύμφωνα με το βρετανικό σύστημα) με λιγότερο από 1000 ψήφους διαφορά, 11 με λιγότερο από 100. Μια εμπνευσμένη κομματική βάση των Εργατικών δεν μοιράζει μόνον φυλλάδια, ανοίγει συζητήσεις στην εξώπορτα του σχολείου, στο πάμπ, στο εργοστάσιο. Με τόσο οριακά εκλογικά περιθώρια, αυτό μπορεί να κάνει τη διαφορά.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr

Μητσοτάκης: Όλο το παρασκήνιο για τις εκκαθαρίσεις Μπρατάκου και Παπασταύρου

InCollage 20240328 205245331

Μητσοτάκης: Όλο το παρασκήνιο για τις εκκαθαρίσεις Μπρατάκου και Παπασταύρου

O Κυριάκος Μητσοτάκης φαίνεται πως «παραίτησε» τους δύο στενούς του συνεργάτες προκειμένου να μην απολογηθεί…

«Η ΛΑΡΚΟ ανήκει στους εργάτες» – Μαζικό συλλαλητήριο για τη ΛΑΡΚΟ στο κέντρο της Αθήνας

6167427

«Η ΛΑΡΚΟ ανήκει στους εργάτες» – Μαζικό συλλαλητήριο για τη ΛΑΡΚΟ στο κέντρο της Αθήνας

Στο μαζικό συλλαλητήριο για την ΛΑΡΚΟ συμμετέχουν και άλλα σωματεία, φορείς, συνδικάτα αλλά και φοιτητικοί…

Θρήνος στο Ρέθυμνο: Αυτοκτόνησαν σε μια μέρα, ένας 56χρονος επιχειρηματίας και ένας 84χρονος

5860197

Θρήνος στο Ρέθυμνο: Αυτοκτόνησαν σε μια μέρα, ένας 56χρονος επιχειρηματίας και ένας 84χρονος

Τον αυτόχειρα εντόπισαν οι οικείοι του. Λίγες ώρες αργότερα, ένας 84χρονος, έκοψε το νήμα της…