Ποιες είναι οι ομοιότητες των εγκεφάλων μεταξύ ανθρώπου και σκύλου;

Ο σκύλος είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου και αυτό δεν είναι τυχαίο. Νέα μελέτη αποκαλύπτει μεγάλες ομοιότητες στο πώς οι εγκέφαλοι των δύο πλασμάτων επεξεργάζονται τους ήχους και τα συναισθήματα.

Σύμφωνα με τους ούγγρους επιστήμονες, η αποκάλυψη αυτών των ομοιοτήτων ρίχνει περισσότερο φως σε αυτήν την ιδιαίτερη σχέση.

«Ο τρόπος που σκύλοι και άνθρωποι επεξεργάζονται ήχους, οι οποίοι εμπεριέχουν συναίσθημα είναι πολύ παραπλήσιος», υποστήριξε μιλώντας στο LiveScience ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας Ατίλα Άντικς, από το πανεπιστήμιο Έοτβος Λόραντ της Βουδαπέστης.

Οι ερευνητές άντλησαν έμπνευση για τη μελέτη τους από τη σχετικά πρόσφατη ανακάλυψη περιοχών στον ανθρώπινο εγκέφαλο, οι οποίες επεξεργάζονται τις φωνές. Παρόμοιες περιοχές έχουν περιγραφεί και στους πιθήκους.

Οι ερευνητές θέλησαν να διαπιστώσουν εάν οι σκύλοι, οι οποίοι πριν από 100 εκατομμύρια χρόνια είχαν τον τελευταίο κοινό πρόγονο με τους ανθρώπους, θα μπορούσαν και εκείνοι να έχουν παρόμοιες περιοχές στον εγκέφαλό τους.

Στο πλαίσιο της έρευνάς τους, ο Άντικς και οι συνάδελφοί του εκπαίδευσαν 11 σκύλους να μένουν ακίνητοι μέσα σε τομογράφους προκειμένου να σαρώσουν τον εγκέφαλό τους και να καταγράψουν μεταβολές στη ροή του αίματος, οι οποίες θεωρούνται ένδειξη δραστηριότητας των νευρώνων.

Μέσα στο μηχάνημα, καθένας από τους 11 σκύλους και 22 άνδρες και γυναίκες άκουσαν σχεδόν 200 ηχογραφήσεις που σχετίζονται με τους σκύλους και τους ανθρώπους.

Όπως ήταν αναμενόμενο, οι ανθρώπινες περιοχές επεξεργασίας φωνών ανταποκρίθηκαν περισσότερο στις ανθρώπινες φωνές, ενώ στους σκύλους οι αντίστοιχες περιοχές ανταποκρίθηκαν στους ήχους σκύλων.

Και στα δύο είδη όμως, η δραστηριότητα στις περιοχές αυτές άλλαξε με παρόμοιο τρόπο ανταποκρινόμενη σε ήχους που εμπεριείχαν συναισθήματα, π.χ. κλαψούρισμα έναντι παιχνιδιάρικου γαβγίσματος και κλάμα έναντι γέλιου.

Τα αποτελέσματα δεν προκαλούν έκπληξη, αλλά χαρακτηρίζονται σημαντικά από ειδικούς. «Το να βρει κανείς κάτι τέτοιο στον εγκέφαλο ενός πρωτεύοντος δεν προκαλεί μεγάλη έκπληξη – το να το βρει όμως στους σκύλους είναι σημαντικό», δήλωσε στο BBC η Σόφι Σκοτ από το Ίδρυμα Γνωστικής Νευροεπιστήμης, στο Πανεπιστημιακό Κολλέγιο του Λονδίνου. «Θα ήταν ενδιαφέρον να δούμε την ανταπόκριση του ζώου σε λέξεις και όχι μόνο σε ήχους. Όταν κλαίμε και γελάμε, οι ήχοι θυμίζουν πολύ τα καλέσματα των ζώων και αυτό ίσως προκαλεί αυτήν την αντίδραση.»