Πέθανε η Doris Day, η τελευταία επιζήσασα της «χρυσής εποχής» του Hollywood

Ηθοποιός, τραγουδίστρια, τηλεπερσόνα, η ιστορία της Doris Day διαπερνά ολόκληρη την ιστορία της Αμερικής στον 20ο αι. 

doris day marquee4

Όλοι θα την έχουν δει σε κάποια ταινία: Ακόμα και τα χρόνια που ο αμερικανικός κινηματογράφος είχε απομυθοποιηθεί ολότελα, εκείνη βγήκε αλώβητη από την πρωταγωνιστική συμμετοχή της και μόνο στο χιτσκοκικό θρίλερ «The man who knew too much», το 1956, δίπλα στον James Stewart. Όλοι πάλι θα έχουν ακούσει τη φωνή της σε κάποιο τραγούδι: Στο «Que sera, sera (whatever will be)», λόγου χάριν, που προέκυψε απ’ την προαναφερόμενη ταινία του Hitchcock και που παραμένει ακόμη ένα από τα αμερικανικά pop standards. Γεγονός είναι όμως πως η Doris Day είχε ξεκινήσει αρκετά νωρίτερα, από την εφηβεία της, την περιπλάνηση της στις τέχνες του τραγουδιού και της υποκριτικής. 

Η Doris γεννιέται στο Οχάιο το 1922, γόνος Γερμανών μεταναστών στις ΗΠΑ, με μητέρα νοικοκυρά και πατέρα δάσκαλο μουσικής. Αρχικά εκδηλώνει ενδιαφέρον για τον χορό, όμως ένα αυτοκινητικό ατύχημα σε ηλικία 15 ετών, το 1937, βλάπτει ανεπανόρθωτα τό’να της πόδι και την κάνει να εγκαταλείψει το όνειρο της χορεύτριας. Στο διάστημα της ανάρρωσης της από το ατύχημα, η Doris αρχίζει ν’ ανακαλύπτει από το ραδιόφωνο τις μεγάλες ορχήστρες και φωνές της jazz, «ξεπατικώνοντας» κυρίως την Ella Fitzgerald. Η μάνα της, που το βλέπει αυτό, την ωθεί στα μαθήματα φωνητικής κι έτσι ξεκινάει να εργάζεται ως τραγουδίστρια σε τοπικά καφέ και εστιατόρια μέχρι να την ανακαλύψει ο περίφημος Barney Rapp κι αμέσως μετά ο Bing Crosby και ο Les Brown. Με τους Les Brown & His Band of Renown η Doris Day σημειώνει επιτυχία με το τραγούδι «Sentimental Journey», δεν μπορούν όμως να το ηχογραφήσουν λόγω της κόντρας των μουσικών με τις δισκογραφικές. Η κόντρα αυτή, που αφορούσε στα εισπρακτικά δικαιώματα των Αμερικανών μουσικών, οδήγησε στην περιβόητη απεργία τους, η οποία διήρκεσε από το 1942 έως και το ’44, εξ ου και το τραγούδι ηχογραφείται τελικά στα 1945 και γίνεται το πρώτο hit της 23χρονης ερμηνεύτριας. 

Ήταν η έναρξη μιας σειράς πολλών ακόμη singles που μέσα σε μία πενταετία και παρά το νεαρό της ηλικίας της, θα την κάνουν μια από τις πιο καλοπληρωμένες και διάσημες τραγουδίστριες της Αμερικής. Την ίδια περίοδο, η επιτυχία στο τραγούδι την οδηγεί στον κινηματογράφο. Η απόδοση της στο κομμάτι «Embreacable you» εντυπωσιάζει τον σημαντικό σκηνοθέτη Michael Kurtiz, που της δίνει τον πρώτο της ρόλο στην technicolor κωμωδία «Romance on the high seas» του 1948. Ο Kurtiz είδε τη Doris Day σαν «ένα κορίτσι, όπως όλα τα κορίτσια της Αμερικής του καιρού της», ενώ για πολλά χρόνια περηφανευόταν για την ανακάλυψη της! Με την είσοδο στη δεκαετία του 1950 ανακηρύσσεται «αγαπημένη σταρ» των Αμερικανών στρατιωτών στην Κορέα και γυρίζει το ένα μιούζικαλ πίσω απ’ τ’ άλλο, όχι όλα σημαντικά η αλήθεια είναι, με εξαίρεση το «I’ll see you in my dreams» του Michael Kurtiz, που αποδείχτηκε μια διαχρονική κινηματογραφική δημιουργία. 

Πρωταγωνιστεί ακόμη στο μουσικό γουέστερν «Calamity Jane», ερμηνεύοντας το τραγούδι «Secret Love» που βραβεύεται με το Όσκαρ καλύτερου τραγουδιού. Τότε αποκτά και το δικό της ραδιοφωνικό «The Doris Day Show» το διάστημα 1952 – 53, όμως αρχίζει να την ενοχλεί η ταμπέλα της «κωμικής» και γι’ αυτό επιδιώκει πιο «σοβαρούς» ρόλους. Τα καταφέρνει υποδυόμενη την τραγουδίστρια Ruth Etting στην ταινία «Love me or leave me» του 1955, έχοντας δίπλα της τον James Cagney, και ένα χρόνο αργότερα ο Alfred Hitchcock την επιλέγει για το ρόλο της Josephine στο «The man who knew too much» με το τραγούδι «Que sera, sera» να κερδίζει Όσκαρ Πρωτότυπου Τραγουδιού. Τα επόμενα χρόνια συνεχίζει να πρωταγωνιστεί στον κινηματογράφο στο πλάι των μεγαλύτερων σταρ (Clark Gable, Louis Jourdan, Richard Widmark, Jack Lemmon), ενώ το 1959 κερδίζει υποψηφιότητα για το Όσκαρ Καλύτερης Ηθοποιού με τη ρομαντική κωμωδία «Pillow Talk». Στην εν λόγω ταινία γνωρίζει τον συμπρωταγωνιστή της, Rock Hudson, ξεκινώντας τη μεγάλη μακρόχρονη φιλία τους, που θα είχε και επαγγελματική συνέχεια με ακόμη δύο ταινίες. Κι ενόσω η επόμενη δεκαετία, αυτή του 1960, προχωρά, ναι μεν η Doris Day εξακολουθεί να βρίσκεται στην κορυφή, γύρω στο 1965 – 66, όμως, τα αμερικανικά ήθη αλλάζουν και η ίδια παραείναι πια συντηρητική για το νεανικό κοινό, που της προσδίδει το χαρακτηρισμό της «Γηραιότερης Παρθένας του Κόσμου»! Διόλου τυχαίο που το 1967 αρνείται το ρόλο της Mrs. Robinson, που την έκαναν τραγούδι οι Simon & Garfunkel, στη θρυλική ταινία «The Graduate» με τον Dustin Hoffman και την Ann Bancroft στη θέση της. Η ίδια στα απομνημονεύματα της δεν θα διστάσει να γράψει «πόσο χυδαίο» της είχε φανεί το σενάριο του «The Graduator»!

Παρότι απεχθάνεται την τηλεόραση, οι υποχρεώσεις της τρέχουν κι έτσι η Doris Day περνάει και στους μικρούς αμερικανικούς δέκτες με το, τηλεοπτικό αυτή τη φορά, «The Doris Day Show», που έχει σαν μουσικό σήμα το τραγούδι «Que sera, sera» και που διαρκεί για μία πενταετία με τεράστια επιτυχία, συγκεκριμένα από το 1968 έως το 1973. Το ’73 είναι και η χρονιά που η περσόνα της αρχίζει να θεωρείται ξεπερασμένη για τους Αμερικανούς, οι οποίοι τις προηγούμενες δεκαετίες την αποθέωναν. Περιορίζεται σε σποραδικές τηλεοπτικές εμφανίσεις, πάντα με δικές της εκπομπές, ώσπου με τον ερχομό των eighties, στα μέσα της δεκαετίας, γίνεται η παρουσιάστρια του ψυχαγωγικού τοκ σόου «Doris Day’ s best friends». Παρόλο που το σόου σημειώνει υψηλή τηλεθέαση, ο σταθμός CBS αναγκάζεται να το κόψει ύστερα από 26 επεισόδια και αιτία ήταν η εμφάνιση του Rock Hudson, φίλου και συνεργάτη της Doris από τα παλιά. Έχοντας ήδη νοσήσει με AIDS, η εμφάνιση του Hudson με τα σημάδια της αρρώστιας του, σόκαρε το αμερικανικό κοινό. Η εκπομπή σταμάτησε κι εκείνος πέθανε λίγους μήνες αργότερα.

Αποτραβηγμένη από τα φώτα, η Doris Day ζούσε στο καλιφορνέζικο παραθαλάσσιο προάστιο του Carmel με τα πολλά ζώα της, ασχολούμενη αποκλειστικά με τον ακτιβισμό για τα δικαιώματα των ζώων, τα οποία εξάλλου λάτρευε καθ’όλη τη διάρκεια της ζωής της. Το 2004 βραβεύτηκε από τον Πρόεδρο George W. Bush για την προσφορά της στη βιομηχανία του θεάματος και τον αγώνα της για τα δικαιώματα των ζώων. Την ίδια χρονιά, όμως, βίωσε την τραγωδία να χάσει από κακόηθες μελάνωμα τον μοναχογιό της, τον τραγουδοποιό Terry Melcher, καρπό από τον πρώτο γάμο της. Συνολικά είχε κάνει τέσσερις γάμους το 1941, το 1946, το 1951 και το 1976 αντιστοίχως. Στις πολιτικές πεποιθήσεις της ήταν Ρεπουμπλικάνα, διοχετεύοντας όλη την πολιτική της συνείδηση – σύμφωνα με την ίδια – στην προστασία των αδέσποτων και των ζώων συντροφιάς. 

Τελευταία της συνέντευξη θεωρείται αυτή στο ιντερνετικό περιοδικό «The Hollywood Reporter», στις 4 Απριλίου του 2019, μία μόλις ημέρα μετά τη συμπλήρωση των 97 χρόνων της, όπου κι εκεί πάλι μίλησε για τα δικαιώματα των ζώων, αλλά και για κάποιες ταινίες του ένδοξου παρελθόντος της. Η Doris Day πέθανε χθες το πρωί, 13 Μαΐου του 2019. Η αιτία θανάτου είναι η πνευμονία και η είδηση κοινοποιήθηκε από το «The Doris Day Animal Foundation», που είχε η ίδια ιδρύσει από τα τέλη της δεκαετίας του 1970. Μπορεί καλλιτεχνικά να μη συμμετείχε στα πιο ρηξικέλευθα κινήματα των ΗΠΑ από τα sixties και μετά. Μπορεί να υπήρξε μία συντηρητική μεν, τεράστια δε, καλλιτέχνιδα, η οποία σφράγισε τον αμερικανικό πολιτισμό επί σειρά δεκαετιών. Μπορεί, ακόμη, να ήταν – τηρουμένων των αναλογιών – κάτι σαν τη δικιά μας Ρένα Βλαχοπούλου. Η έκφραση δηλαδή της ανεμελιάς, της αθωότητας και του «real happiness» σε περιόδους που το αμερικανικό έθνος κλυδωνιζόταν επικίνδυνα από κοινωνικές και πολιτικές αναταραχές και αναδιαρθρώσεις. Όπως και νά’χει, η Doris Day πέρασε στην ιστορία και κάθε φορά που θα ακούγεται το «Que sera, sera» ο νους μας θα πηγαίνει σε εκείνο το ξανθό φωτεινό πρόσωπο, προδρομικό στην ουσία ενός Andy Warhol, της pop art και του αμερικανικού κτηνώδους καταναλωτισμού.  

 

Βερύκιος «καρφώνει» Μητσοτάκη: «Αυτός έστειλε τους 2 στον Μαρινάκη και τους έδιωξε επειδή μαθεύτηκε» (video)

δημος βερυκιοσ

Βερύκιος «καρφώνει» Μητσοτάκη: «Αυτός έστειλε τους 2 στον Μαρινάκη και τους έδιωξε επειδή μαθεύτηκε» (video)

Μια αρκετά σημαντική αποκάλυψη για τις παραιτήσεις Παπασταύρου και Μπρατάκου έκανε ο Δήμος Βερύκιος

Μαρίνα Σάττι: Αποστομωτική απάντηση σε όσους απορούν, πώς θα τραγουδήσει τις ψηλές νότες στο «Ζάρι» (Video)

marina satti

Μαρίνα Σάττι: Αποστομωτική απάντηση σε όσους απορούν, πώς θα τραγουδήσει τις ψηλές νότες στο «Ζάρι» (Video)

Τραγούδησε ζωντανά την εισαγωγή του κομματιού και έγινε viral στο TikTok.

O γνωστός ράπερ Εθισμός «σπάει κόκκαλα» με το νέο του τραγούδι – Η αναφορά στον Κώστα Βαξεβάνη και στις υποκλοπές

433140002 767928198614916 439479898267640574 n

O γνωστός ράπερ Εθισμός «σπάει κόκκαλα» με το νέο του τραγούδι – Η αναφορά στον Κώστα Βαξεβάνη και στις υποκλοπές

Ο Εθισμός μέσα από τους στίχους του θίγει συχνά υποθέσεις που απασχολούν έντονα την ελληνική…