Πέντε προτάσεις βιβλίων για τις διακοπές του Πάσχα

Το Μαύρο Αλγέρι, Maurice Attia

Σε μια πολυσύχναστη παραλία του Αλγερίου ανακαλύπτονται τα πτώματα της Γαλλίδας Εστέλ και του Αλγερινού Μουλούντ. Μια σφαίρα στην καρδιά της γυναίκας, μια σφαίρα στον λαιμό του άντρα και τρία γράμματα χαραγμένα στην πλάτη του…

Καθώς η ακροδεξιά οργάνωση OAS κλιμακώνει τις τρομοκρατικές επιθέσεις της, αντιδρώντας έτσι στην επικείμενη αναγνώριση της ανεξαρτησίας της Αλγερίας από την κυβέρνηση του στρατηγού Ντε Γκωλ, η αστυνομία αντιμετωπίζει με αδιαφορία τέτοια “μικρά” περιστατικά. Την υπόθεση αναλαμβάνει ο αστυνόμος Πάκο Μαρτίνεθ, γιος Ισπανού αναρχικού, ο οποίος ως εκείνη τη στιγμή δεν έχει επιλέξει στρατόπεδο, αρνείται να πάρει μέρος στον πόλεμο που μαίνεται και περιορίζεται αυστηρά στην τήρηση του καθήκοντος. Καθώς ο Μαρτίνεθ διεξάγει με πείσμα και επιμονή την έρευνά του, αντιλαμβάνεται πόσο λίγη σημασία μπορεί να έχει ο θάνατος ενός ζευγαριού, όταν η τρέλα και η απελπισία του Πολέμου της Αλγερίας αναγκάζουν απεγνωσμένους ανθρώπους να εγκαταλείψουν ή να καταστρέψουν τα πάντα.

Ο Μωρίς Αττιά, έντονα επηρεασμένος από τον Αλμπέρ Καμύ, συνθέτει ένα έξοχο πολιτικό, ιστορικό, νουάρ μυθιστόρημα για τα γεγονότα της Αλγερίας και για τα ηθικά και υπαρξιακά διλήμματα που τίθενται στις μεγάλες ιστορικές στιγμές.

“Το μαύρο Αλγέρι” τιμήθηκε με το βραβείο Jean Amila-Meckert (2007) ως το καλύτερο βιβλίο λαϊκής έκφρασης και κοινωνικής κριτικής της χρονιάς, το βραβείο Michel Lebrun αστυνομικού μυθιστορήματος (2006) και το βραβείο του Φεστιβάλ μεσογειακού αστυνομικού μυθιστορήματος.

Καρδερίνα, Donna Tartt

Ένα συναρπαστικό οδοιπορικό στον κόσμο της τέχνης και της παρανομίας με την πλοκή να υφαίνεται γύρω από την απώλεια, τη φιλία, τον έρωτα, την ανθρώπινη επιβίωση. Σε αυτό το χαρταστικό μυθιστόρημα της Donna Tartt, κάθε σελίδα είναι διαποτισμένη από την αύρα του κομψού πίνακα του Ολλανδού ζωγράφου Κάρελ Φαμπρίτσιους, μαθητή του Ρέμπραντ και δασκάλου του Βερμέερ. Ένα βιβλίο σκληρό και τρυφερό ταυτόχρονα που δεν φοβάται να βαθύνει στα πιο σκοτεινά και βασανιστικά ανθρώπινα συναισθήματα. Ένα παιδί θα χάσει τη μητέρα του σε ένα τραγικό δυστύχημα. Η απώλεια αυτή θα τον κυνηγάει για πάντα. Όπως και το απόκτημα του από εκείνη τη μέρα. Ένα απόκτημα που συμβολίζει για αυτόν το πιο ουσιαστικό μήνυμα της ζωής: την ομορφιά, όπου και αν αυτή βρίσκεται, όσο κόπο και αν χρειάζεται για να την ανακαλύψουμε.

Το σπίτι του Ύπνου, Τζόναθαν Κόου

Ένα λογοτεχνικό ταξίδι στον κόσμο των ονείρων, των φαντασιώσεων και του απωθημένου, γεμάτο κοινωνικές αναφορές και καυστικούς προβληματισμούς για τον σύγχρονο τρόπο ζωής. Τα πρόσωπα του μυθιστορήματος είναι υπνοβάτες, ναρκοληπτικοί και άγρυπνοι στο μεταίχμιο υπνηλίας και αϋπνίας, αυτογνωσίας και αυταπάτης. Σαν σε όνειρο αλλάζουν ονόματα, ταυτότητα, ακόμη και φύλο, ενώ οι αναμνήσεις ντυμένες στην αχλύ της επιθυμίας προσδίδουν στην αφήγηση κάτι το υπνωτικό, το ονειρικό και το απατηλό. Και το μυθιστόρημα δομείται ακολουθώντας τα στάδια του ύπνου.

Στοιχειωμένο από ξεχασμένα όνειρα και εικόνες, διανθισμένο με καυστικό χιούμορ και ελεγχόμενη αγανάκτηση, “Το σπίτι του ύπνου” είναι μια αυθεντική κωμωδία για τις δυνάμεις που κατέχουμε -ή εγκαταλείπουμε- όταν πέφτουμε στο κρεβάτι για να παραδοθούμε είτε στον ύπνο είτε στον έρωτα.

Το Άρωμα του Ονείρου, Τομ Ρόμπινς

Το “Άρωμα του ονείρου” είναι ένα έπος που αρχίζει στα δάση της αρχαίας Βοημίας και δεν τελειώνει παρά απόψε, στις εννιά η ώρα το βράδυ (ώρα Παρισιού). Είναι, ακόμη ένα περιπετειώδες μυθιστόρημα με ήρωα έναν επιστάτη που έχει χάσει ένα μπλε μπουκάλι. Ένα μπουκάλι πολύ παλιό που έχει χαραγμένη πάνω του την εικόνα ενός θεού με κέρατα τράγου. Αν το υγρό μέσα σ’ αυτό το μπουκάλι είναι πραγματικό η μυστική ουσία του σύμπαντος, όπως πιστεύουν μερικοί, θα πρέπει να βρεθεί γρήγορα, γιατί εξατμίζεται και έχουν απομείνει μόνο δυο σταγόνες.

Το Κίτρινο Σπίτι, Martin Gayford

Από τον Οκτώβριο μέχρι τον Δεκέμβριο του 1888, δύο άγνωστοι εκείνη την εποχή καλλιτέχνες ζούσαν κάτω απ’ την ίδια στέγη στην γαλλική επαρχιακή πόλη της Αρλ. Ο Πωλ Γκωγκέν και ο Βίνσεντ βαν Γκογκ έτρωγαν, έπιναν, συζητούσαν, κοιμούνταν και ζωγράφιζαν κατά τη διάρκεια μιας καταπληκτικής και δημιουργικής συνεργασίας. Ωστόσο, όσο περνούσαν οι εβδομάδες ο Βαν Γκογκ λύγισε υπό την πίεση της συγκατοίκησης και της κακής ψυχικής του κατάστασης, τσακώθηκε με το φίλο του και βιαιοπράγησε στον εαυτό του, τρέποντας τον Γκωγκέν σε φυγή, χωρίς ούτε ένα αντίο.

Το “Κίτρινο Σπίτι” είναι το απόλυτο πορτραίτο της κοινής ζωής τους καθώς και μια λεπτή διερεύνηση πάνω στα θέματα της φιλίας, της τέχνης, του παραλογισμού, της ιδιοφυΐας και των λόγων πίσω απ’ τον σοκαριστικό αυτο-ακρωτηριασμό του Βαν Γκογκ, που ακόμη παραμένει ανεξήγητος.