ΟΙ ΕΝΤΙΜΟΤΑΤΟΙ ΦΙΛΟΙ…

Ακόμη και ένα χαλασμένο ρολόι, δύο φορές την μέρα, δείχνει τη σωστή ώρα. Η ελληνική κρατική μηχανή, ελάχιστες ομοιότητες έχει στη λειτουργία της με ένα καλοκουρδισμένο ρολόι, αλλά πρόσφατα έδειξε τη σωστή ώρα. Την ώρα της σύλληψης της συμμορίας Βλαστού. Έτσι εδώ και μέρες μιλάμε για ένα καλό ρολόι, ενώ το θέμα είναι άλλο. Η ταμπακέρα.

Η συμμορία Βλαστού δεν είναι ένα αστυνομικό θέμα .Όπως δεν είναι ούτε η τρομοκρατία. Ο αδίστακτος κατά την αστυνομία Βλαστός και η ομάδα -που οι δημοσιευμένες συνομιλίες της μόνο γέλια μπορεί να προκαλέσουν,- δεν θα υπήρχε, αν δεν υπήρχαν οι κολαρισμένοι χαρτογιακάδες που αναμασούν τον νεοπλουτισμό τους και φτύνουν στο πρόσωπο της κοινωνίας. Ο Βλαστός θα ήταν απλώς ένας νονός, που θα έφτανε με ένα πιστόλι στο χέρι, ως την ημερομηνία λήξης του. Με δυσκολία μέχρι τα 35 χρόνια. Όπως όλοι της φάρας του.

Η νύχτα δεν πουλάει πια προστασία. Σπάει επιταγές, κάνει θελήματα σε πολιτικούς, χρηματοδοτεί πολιτευτές, και βέβαια σκοτώνει όσους δεν καταλαβαίνουν αυτό ακριβώς. Πως τα πράγματα άλλαξαν. Όπως η ιταλική μαφία , είναι κομμάτι πια, ενός συστήματος και όχι μια αστυνομικού τύπου παρεκτροπή.

Το φαινόμενο της τρομοκρατίας για το οποίο τόση φασαρία γίνεται, και τόσες συμμαχικές παραινέσεις, είναι απειροελάχιστο σε κοινωνικό κόστος αλλά και κόστος ζωών , σε σχέση με αυτό της μαφιόζικης δραστηριότητας. Κι όμως η φασαρία γίνεται για την τρομοκρατία. Δεν είναι περίεργο, οι περιθωριακές ιδεολογικές ομάδες να ορίζουν την ατζέντα της πολιτικής ,όπως και οι μετανάστες ,(τελικά το έγκλημα ήταν πολύ ελληνικό δεν βρέθηκαν τέτοιοι στις συμμορίες) την ώρα που οι συμμορίες λειτουργούν ως παρακράτος; Είναι περίεργο. Και η απάντηση βρίσκεται σε αυτές τις βλακώδεις συνομιλίες από τις φυλακές που έκαναν την Ελλάδα να πεθάνει στα γέλια. Οι διάλογοι είναι γεμάτοι από «γνωστά» ονόματα. Δεν έχει σημασία αν στοιχειοθετούνται ποινικές ευθύνες ή πολύ περισσότερο υποψίες συγκάλυψης. Σημασία έχει, πως γίνεται φανερό, ότι είναι αυγοτάραχο . Ανακατεμένοι, σχετιζόμενοι, αλληλοσυνδεδεμένοι.

Η παρανομία του ενός κινείται στη σκιά της ισχύος του άλλου. Τα σημάδια είναι εμφανή εδώ και χρόνια. Δείτε τα Ζωνιανά, το πού πάει η Κρήτη. Ένα ολόκληρο νησί εκπαιδεύεται εδώ και χρόνια να κατανοεί ως λεβεντιά την παραβατικότητα και ως παράδοση το σκληρό έγκλημα. Έκαναν τους ζωοκλοπείς χασισέμπορους, και πιστολάδες με πλήρη πολιτική κάλυψη. Διακινούν ναρκωτικά και όπλα και το παντρεύουν θρασύδειλα με την ιστορία. Λες και η Ιστορία της Κρήτης ήταν να μαστουρώνει και να σκοτώνει με καλάσνικοφ.

Απέναντι σε αυτή την κατάσταση δεν υπήρξε ποτέ κράτος. Υπήρξαν βέβαια οι άνθρωποί του, που έφτιαξαν αυτό το άρρωστο πλέγμα εξουσίας και παρανομίας. Στην εξουσία, της αρκεί να υπάρχει. Δεν την ενδιαφέρει πώς. Και έτσι βλάστησαν τα φυντάνια αυτού του καρκινώματος. Δεν έχει σημασία αν ήταν Βλαστοί ή όπως αλλιώς λέγονται. Επί δύο χρόνια έντιμοι δημοσιογράφοι καταγγέλουν τι έκανε ο Τρομπούκης στην Ηλεία. Η Ζαχάρω έχει μετατραπεί σε μια περιοχή Φαρ Ουέστ. Καταπατήσεις, καταγγελίες για τον δήμαρχο,αυτοδικίες, απειλές. Ο ίδιος ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ νομιμοποίησε το παράνομο Δημαρχείο που έγινε με λεφτά που έπρεπε να πάνε σε πυρόπληκτους. Τι έκανε η έντιμη πολιτική εξουσία που τώρα εκστασιάζεται μπροστά στις συνομιλίες που κατέγραψε η ΕΥΠ; Τίποτα.

Ο Βλαστός θα ήταν ένας άνθρωπος του «κοινού ποινικού», αν δεν ήταν ένας στυλοβάτης του –παρα. Της παραοικονομίας, της παραεξουσίας, του παρακράτους. Για να σπάει επιταγές, κεφάλια και ό,τι άλλο διατάξουν τα αφεντικά. Ούτε ο ίδιος δυστυχώς το γνώριζε αυτό. Γιατί τον άφηναν να πιστεύει πως είναι ο «αρχηγός». Ποιά θα είναι η κατάληξη; Αυτή που θα ήταν έτσι κι αλλιώς. Θα φάει μερικά χρόνια ακόμη φυλακή και θα συνεχίσει να κάνει αυτό που κάνει. Θα το κάνει σε μια κοινωνία που τους κανόνες όμως, δεν τους ορίζει ο ίδιος

Κοιτάξτε μια φωτογραφία του Χριστοφοράκου και μία του Βλαστού. Θα καταλάβετε τη διαφορά. Θα μπορούσατε ποτέ να χαρακτηρίσετε επικίνδυνο ή εγκληματία τον κύριο Χριστοφοράκο; Ποτέ. Γιατί δεν είναι. Είναι ένας κρίκος του συστήματος. Τι είναι λοιπόν ο Βλαστός; Μα το βρώμικα ρούχα που κάνουν τα άλλα, όσο βρώμικα και να είναι, να δείχνουν καθαρά.