Ο υποκριτής Κυριάκος Μητσοτάκης

Θέλοντας να εμφανιστεί ενωτικός, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δήλωσε μέσω του τούιτερ ότι στόχος της ΝΔ είναι να δώσει ελπίδα και προοπτική στα παιδιά που γεννήθηκαν τον 21ο αιώνα και όχι να διχάσει τους Έλληνες ανοίγοντας τραύματα του 20ου.

Το πρόβλημα δεν είναι φυσικά το ενωτικό κάλεσμα του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος προφανώς θέλει να χαμηλώσει τους τόνους, αλλά το γεγονός πως πρόκειται για στάση πέρα για πέρα υποκριτική. Και τούτο για δύο λόγους: ο πρώτος είναι ότι το κόμμα του -προφανώς εν γνώσει του προέδρου του- είναι εκείνο που επέλεξε με αφορμή ένα Συνέδριο που εξίσωνε τον ναζισμό με τον κομμουνισμό να σηκώσει ψηλά το θέμα προσπαθώντας να εμφανίσει τον Τσίπρα περίπου ως Στάλιν.

Ο δεύτερος είναι ακόμη σημαντικότερος και δεν είναι άλλος από την ανοχή που δείχνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης στους γραφικούς ακροδεξιούς που έχει στο κόμμα του. Ο Μητσοτάκης είναι άλλωστε εκείνος που μετέτρεψε τον Άδωνη Γεωργιάδη από απλό στέλεχος σε αντιπρόεδρο της ΝΔ επιτρέποντάς του να διαμορφώνει την ατζέντα του κόμματος. Έδωσε δηλαδή λευκή επιταγή στον γνωστό για τις θέσεις του Γεωργιάδη ώστε να διαχειριστεί την επικοινωνιακή πολιτική του κόμματός του οποίου ηγείται.

Έτσι, την ώρα που ο ίδιος προσπαθεί να μπαλώσει διάφορες αθλιότητες που τις τελευταίες ημέρες έχουν ειπωθεί από στελέχη του, συνεχίζει να έχει στο πλευρό του άτομα που αναπαράγουν τη διχαστική, εμφυλιοπολεμική ρητορική του παρελθόντος.

Ο Άδωνις Γεωργιάδης άλλωστε είναι ο άνθρωπος που όχι πριν από πολλά χρόνια και πάντως ενώ ήταν βουλευτής της ΝΔ σε μια αντιπαράθεσή του στο τουίτερ απαντούσε οπαδικά «σας πονάει ε; Που κερδίσαμε στον Γράμμο και στο Βίτσι; Τι να γίνει; Τα ‘χει αυτά η ζωή». Καλά που δεν έγραψε και το γνωστό φασιστικό σύνθημα «στο Βίτσι και στον Γράμμο σας χώσαμε στην άμμο» δηλαδή. 

Είναι επίσης ο άνθρωπος που πάλι ως βουλευτής της ΝΔ ρωτούσε στη Βουλή μετά από δολοφονική ρατσιστική επίθεση σε κουρείο στη Μεταμόρφωση όπου εργάζονταν δύο Πακιστανοί αν «ο συγκεκριμένος αλλοδαπός είχε έγγραφα που αποδεικνύουν ότι διέμενε νόμιμα στη χώρα μας».

Είναι ο ίδιος άνθρωπος που φώναζε συνθήματα του Γκέμπελς και είχε στο ψηφοδέλτιό του για την Περιφέρεια Αττικής, υποψήφιο που αργότερα προσχώρησε στη Χρυσή Αυγή. Είναι ο ίδιος που πήγε στο κόμμα του Καρατζαφέρη ο οποίος καλούσε τους Χρυσαυγίτες να συνταχθούν μαζί του και με πυλώνα τη ΝΔ να δημιουργήσουν ένα κοινό αντιαριστερό μέτωπο κι έβαζε στα ψηφοδέλτια τον υπόδικο Παναγιώταρο.

Είναι ο ίδιος στο κάτω κάτω της γραφής που διαφήμιζε επί τέσσερα χρόνια από την εκπομπή του το κατάπτυστο βιβλίο του καθ’ ομολογίαν φασίστα Κώστα Πλεύρη στο οποίο αμφισβητείτο το Ολοκαύτωμα και μάλιστα κατέθετε υπέρ του όταν οι έλληνες εβραίοι προσέφευγαν εναντίον του στη Δικαιοσύνη.

Πώς είναι δυνατόν λοιπόν την ίδια στιγμή που ο Κυριάκος Μητσοτάκης βγαίνει και γράφει πως δεν είναι στόχος της ΝΔ να διχάζει τους Έλληνες, να ανέχεται (πόσω μάλλον να επιλέγει) για αντιπρόεδρο έναν δηλωμένο ακροδεξιό που μπορεί σήμερα να αρνείται το παρελθόν του αλλά εκ του αποτελέσματος αποδεικνύεται ότι το κάνει μόνο για λόγους πολιτικής επιβίωσης;

Πώς είναι δυνατόν, να ανέχεται και να καλύπτει ο Μητσοτάκης έναν άνθρωπο που πανηγύριζε εν έτει 2012 για τον Γράμμο και το Βίτσι και εκμεταλλευόταν μια πολιτική συγκυρία για να ρωτήσει αν ένας μετανάστης που παραλίγο να δολοφονηθεί από φασίστες, είναι νόμιμα στη χώρα μας; 

Πώς είναι δυνατόν να ανέχεται τον άνθρωπο που φώναζε τα συνθήματα του υπουργού Προπαγάνδας του Χίτλερ, πολιτευόταν μαζί με χρυσαυγίτες και διαφήμιζε τις αντισημιτικές θέσεις ενός δηλωμένου φασίστα; 

Να τον χαίρεται τέτοιον αντιπρόεδρο. Να χαίρεται και τον έτερο ακροδεξιό και όψιμα δημοκράτη (αλλά πάντως χουντικό κατά παραδοχή του Γεωργιάδη) Μάκη Βορίδη. Αλλά πριν μιλήσει για ενωτικό κλίμα, ας κοιτάξει καλά ποιους έχει δίπλα του.