Newsroom

Newsroom

Ο Σίμος Κυπαρισσόπουλος στο koutipandoras.gr: Η απόλυτη γιορτή του "μικρού" ελληνικού σινεμά είναι εδώ

Ο Σίμος Κυπαρισσόπουλος, ιδρυτής του Micro μ Festival που βρίσκεται προ των πυλών, μιλάει στο koutipandoras.gr για την αξία των ταινιών μικρού μήκους, τον συναρπαστικό διάλογο που ανοίγει το ελληνικό σινεμά, αλλά και συνολικά για την έβδομη τέχνη στην Ελλάδα, που όπως μας λέει μοιάζει με ένα μικρό θαύμα. Με αφορμή την ταυτόχρονη προβολή ταινιών σε 15 διαφορετικές πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού, η συζήτηση αυτή μας βοήθησε να καταλάβουμε περισσότερα για αυτή τη μεγάλη γιορτή του... μικρού κινηματογράφου, την οποία μπορεί να απολαύσει ο κάθε θεατής. Εξάλλου, ο σκοπός του φεστιβάλ είναι ακριβώς αυτό. Η επικοινωνία, το μοίρασμα, η εξωστρέφεια...

59d65b151dc5240e378b4848

Συνέντευξη στην Ηλέκτρα Ζαργάνη

Πείτε μας λίγα λόγια για το Micro μ Festival. Γιατί επιδιώκετε να προβάλλετε ελληνικό “μικρό” κινηματογράφο;

Το Micro μ ξεκίνησε το 2011 γιατί θέλαμε να δώσουμε ένα επιπλέον βήμα στους Έλληνες κινηματογραφιστές να επικοινωνήσουν το έργο τους στο κοινό. Αυτή είναι και η βασική μας επιδίωξη: να φέρουμε τον ελληνικό «μικρό» κινηματογράφο κοντά στο κοινό, όχι μόνο των μεγάλων αστικών κέντρων αλλά και τις περιφέρειας.

Με τα χρόνια, αυτή η αρχική μας προσπάθεια μεγάλωσε σαν πλέγμα και δημιουργήσαμε ένα δίκτυο πόλεων, με συνεργάτες, εθελοντές και θεατές που ασπάζονται την ιδέα μας, μαζί την αναπτύσσουμε και προχωράει. Ανθρώπους που απλά, αγνά και όμορφα αγαπούν τον κινηματογράφο και διασκεδάζουν πολύ με την ιδέα οτι μπορούν να συμμετάσχουν ζωντανά με τη δική τους εμπειρία στο φεστιβάλ.

Για αυτό και το Micro μ δίκαια ονομάστηκε πρώτο “γιορτή” του κινηματογράφου. Δεν προσφέρουμε εξειδικευμένες κριτικές, ούτε απευθυνόμαστε σε συγκεκριμένους κλειστούς κύκλους ανθρώπων της τέχνης. Απευθυνόμαστε πολύ απλά σε όλους γιατί από αυτούς λείπει. Μπορείτε να το φανταστείτε σαν τη χαρά σε ένα πανηγύρι, ένα γαϊτανάκι που σχεδόν αυθόρμητα στήνεται κάθε χρόνο στις “πλατείες” των κινηματογράφων.

Η ταινία μικρού μήκους είναι το είδος που κατά τη γνώμη μου ενδείκνυται για αυτό το σκοπό.Είναι ένα ολοκληρωμένο έργο που έχει μικρή διάρκεια, η οποία επιτρέπει στον θεατή να βιώσει μια πληθώρα συναισθημάτων. Ακόμα και στον θεατή που δεν έχει ξαναδεί κινηματογράφο ή σε αυτόν που δεν πηγαίνει συχνά. Η ταινία μικρού μήκους πάντα με γοήτευε για το πόσο άμεσα μπορεί να κάνει κάποιον να μπει στην ιστορία της, δίνοντας στον θεατή την ευκαιρία να έρθει σε επαφή με τα ίδια τα δικά του βιώματα είτε μέσω της ταύτισης ή της αντίδρασης σε αυτό που βλέπει.

Ποιες ταινίες θα έχει την ευκαιρία να απολαύσει το κοινό; Δώστε μας μία μικρή γεύση από το πρόγραμμα.

Πρώτα απ’ όλα θέλω να τονίσω ότι και φέτος δεχτήκαμε μεγάλο αριθμό αιτήσεων από Έλληνες κινηματογραφιστές, δυστυχώς όμως η φύση του Micro μ μας αναγκάζει να επιλέξουμε μόνο δεκαπέντε. Αυτή η ιδιαιτερότητα, φέτος όπως και στο παρελθόν, μας υποχρέωσε να αφήσουμε εξαιρετικές -και το εννοώ εξαιρετικές- ταινίες έκτος δεκαπεντάδας. Ξέρετε από την άλλη, αυτό ακριβώς το όριο είναι που κάνει , όπως μου έχουν εκμυστηρευτεί φίλοι σκηνοθέτες, να θεωρούν πολλοί επιτυχία την ένταξη και μόνο της ταινίας τους στο φεστιβάλ. Ας είναι! είναι και τιμή μας αυτό. Όπως και να χει πάντως εμένα δεν μπορεί τίποτα να μου πάρει τον πονοκέφαλο εκείνες τις μέρες της επιλογής κάθε χρονιά.

Επιγραμματικά λοιπόν, οι δεκαπέντε ταινίες που θα διεκδικήσουν τον τίτλο της «Αγαπημένης ταινίας» του 7ου Micro μ και μαζί τα βραβεία συνολικής αξίας 3,000 ευρώ προσφορά των εταιριών RGB Studios, BLK και Videopress είναι οι εξής:

(με σειρά προβολής)

1. «Έλλη» του Μιλτιάδη Χρηστίδη

2. «Το πτώμα ήταν νεκρό» του Κων/νου Φραγκούλη

3. «Το μανάβικο» του Μιχάλη Μαθιουδάκη

4. «Η Χέλγκα Είναι στο Λουντ» της Θελγίας Πετράκη

5. «Μαμά Γύρισα» του Δημήτρη Κατσιμίρη

6. «10 days that #rekt Eugene Muller»των Γιάννη Συκοβάρη & Τάσου Γραμματόση

7. «Προφιτερόλ» της Χρυσάνθης Καρφή Κώη

8. « All of me » της Δάφνης Σμον

9. «Μείον ένα» της Νατάσσας Ξύδη

10. «Οι αναμνήσεις μιας κούκλας» του Μιχάλη Χαραλαμπίδη

11. «Γυμνά Σώματα» του Γιώργου Λινάρδου

12. «Diversity » του Δημήτρη Μανιώρου

13. «Η ζωή ενός νεκρού» του Ορφέα Περετζή

14. «Κρεατομηχανή» του Κυριάκου Αναστασίου

15. «Αυστραλία» του Δημήτρη Ζάχου

Έχοντας δει ήδη τις φετινές ταινίες, θεωρώ ότι φέτος πραγματικά θα είναι μία χρόνια που πραγματικός νικητής θα είναι το κοινό των δεκαπέντε πόλεων. Και οι δεκαπέντε ταινίες είναι υπέροχες. Αφενός μεν καλύπτουν αρκετά μεγάλο φάσμα από τη θεματολογία της εποχής, αφετέρου αυτό το κάνουν με έναν αρκετά ελκυστικό, έξυπνο και πολλές φορές χιουμοριστικό ή σαρκαστικό τρόπο. Αυτό που προσωπικά μπορώ εγώ να εγγυηθώ σχετικά είναι ότι το κοινό παρακολουθώντας το φετινό πρόγραμμα θα έχει την ευκαιρία για μια πλούσια κινηματογραφική εμπειρία με τον πιο «φρέσκο» Ελληνικό κινηματογράφο.

Πιστεύετε ότι υπάρχουν ωραίες και εμπνευσμένες δουλειές στον ελληνικό κινηματογράφο; Υπάρχει η προώθηση και η προβολή που τους αξίζει;

Ασφαλώς και υπάρχουν. Και μάλιστα αν σκεφτούμε και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες οι Έλληνες κινηματογραφιστές δημιουργούν αυτές τις δουλείες τότε πραγματικά η έβδομή τέχνη στην Ελλάδα μπορεί να θεωρηθεί το όγδοο θαύμα. Αυτό φαίνεται και στις διακρίσεις που τα τελευταία χρόνια έχουν φέρει οι Έλληνες σκηνοθέτες από φεστιβάλ του εξωτερικού.

Όσο για την προώθηση και την προβολή τους πιστεύω ότι χρειάζεται λίγο οι ιθύνοντες να βοηθήσουν όχι μόνο στην παράγωγη του κινηματογράφου, αλλά και στον τρόπο που το παραγόμενο έργο θα μπορέσει να φτάσει στις αίθουσες. Εκεί, υπάρχει μια πραγματική δυσκολία. Λόγω του ότι οι κινηματογραφικές αίθουσες στο μεγαλύτερο ποσοστό τους, ανήκουν σε ιδιώτες, εκείνοι σπάνια θα πάρουν το οικονομικό ρίσκο να προβάλλουν πιο ανεξάρτητες δουλειές, πόσο μάλλον όταν έχουν αυστηρά συμβόλαια με τις εταιρίες διανομής. Μια ιδέα θα ήταν να υιοθετηθεί ένα μοντέλο αντίστοιχο με αυτό άλλων χωρών, οπού μια αίθουσα θα πριμοδοτούνταν για να προβάλει Ελληνικά έργα σε μια εμπορική μέρα. Αν δεν ληφθούν μέτρα σχετικά, χαριτολογώντας κάποιος θα μπορούσε να εικάσει ότι μπορεί σε λίγα χρόνια να χρειαστεί να ταξιδεύουμε στο εξωτερικό για να βλέπουμε Ελληνικό κινηματογράφο.

Τι αξία/συμβολισμό έχει για εσάς η ταυτόχρονη προβολή των ταινιών σε δεκαπέντε διαφορετικές πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού;

“Αν όλα τα παιδιά της γης πιάναν γερά τα χέρια κορίτσια αγόρια στη σειρά και στήνανε χορό ο κύκλος θα γινότανε πολύ πολύ μεγάλος κι ολόκληρη τη Γη μας θ’ αγκάλιαζε θαρρώ.”

Τον συμβολισμό περιγράφουν πολύ όμορφα νομίζω οι παραπάνω στίχοι του Γιάννη Ρίτσου. Θεωρώ την τέχνη μια παγκόσμια γλώσσα. Οραματίζομαι τη διάδοση της σε γωνιές αυτού του πλανήτη που δεν έχουν ακόμα έρθει σε επαφή μαζί της. Φιλοδοξώ να γίνει τα επόμενα χρόνια το φεστιβάλ ένα σημαντικό όχημα που θα προχωρήσει την τέχνη του κινηματογράφου πιο κοντά στο κοινό, ή μάλλον καλυτέρα, να την γνωρίσει σε ένα νέο κοινό σε παγκόσμιο επίπεδο.Ο συμβολισμός της ταυτόχρονης προβολής έχει μια μαγεία. Ξέρετε, τις λίγες ώρες που παρακολουθούμε όλοι μαζί εκμηδενίζονται οι χιλιομετρικές αποστάσεις και έστω κι αν κάποιος παρακολουθεί από την Ξάνθη ή τη Σαντορίνη είναι σαν να κάθεται δίπλα στον θεατή που μπήκε στην “ φανταστική “ μας αίθουσα από την μακρινή Αλεξάνδρεια ή το Βερολίνο.” Κι όλοι ζούμε το ίδιο για λίγες ώρες, μοιραζόμαστε συναισθήματα αλλά και παίρνουμε αποφάσεις. Μπαίνουμε σε έναν σιωπηλό διάλογο με την ψήφο μας που κουβαλάει και ταυτόχρονα μοιράζεται την πολιτισμική ταυτότητα κ τα βιώματα κάθε τόπου. Αν αυτό δεν είναι μαγικό, τότε τί;

Πιστεύετε ότι το κοινό σέβεται και αγκαλιάζει πρωτοβουλίες σαν αυτές; Τι εμπειρίες έχετε αποκομίσει από τη μέχρι τώρα προσπάθεια σας και το “ταξίδι” σας μέχρι στιγμής;

Όταν το 2012 έκανα για πρώτη φορά το άνοιγμα στην περιφέρεια με την ταυτόχρονη προβολή, σε τρεις τότε πόλεις, δεχτήκαμε τόσο συγκινητικά μηνύματα που από τότε συνειδητοποίησα την ανάγκη του κόσμου εκεί, για συμμετοχή σε καλλιτεχνικές δράσεις φρέσκες και ζωντανές και όχι σε κονσερβαρισμένες επαναπροβολές. Ναι λοιπόν, το κοινό μας αγκάλιασε από την πρώτη χρονιά και αυτό δεν ήταν τυχαίο πιστεύω. Το έκανε γιατί πρώτοι εμείς του δώσαμε αυτό που έψαχνε και παράλληλα το τιμήσαμε και το τιμάμε χρόνο με τον χρόνο προσπαθώντας να εντάξουμε ολοένα και περισσότερη Ελλάδα εντός και εκτός συνόρων. Όλα αυτά τα χρόνια, από το 2011 όταν για πρώτη φορά διοργανώθηκε το Micro μ στην Αθήνα μέχρι και τώρα που θα διοργανωθεί σε 15 πόλεις, ένα πράγμα γνωρίζουμε καλά πια: Αυτό που μεγαλώνει το Micro μ, και το καθιστά ως την απόλυτη γιορτή του ελληνικού «μικρού» σινεμά, είναι ξεκάθαρα η αγάπη του κοινού.

Φέτος λοιπόν στις 14 Οκτωβρίου σας περιμένουμε όλους σε μία από τις 15 πόλεις του δικτύου του 7ου Micro μ για να μεγαλώσουμε κι άλλο μαζί.

Ιnfo: 

Το Σάββατο 14 Οκτωβρίου δεκαπέντε πόλεις θα έχουν την ευκαιρία να εκμηδενίσουν για λίγο τα χιλιόμετρα και τις διαφορές τους και να απολαύσουν μαζί φρέσκο ελληνικό “μικρό” κινηματογράφο.

Το διεθνές φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους, αυξάνοντας σταθερά το δίκτυο των πόλεων που κάθε χρόνο συνδέει, φέτος στην έβδομη πλέον χρονιά του, προβάλλει δεκαπέντε ταινίες μικρού μήκους την ιδιά ημέρα και ώρα σε έντεκα πόλεις της ελληνικής επικράτειας και τέσσερις του εξωτερικού προς αναζήτηση της «αγαπημένης» ταινίας του κοινού.

Συνταγή επιτυχίας κ πόλο έλξης του φεστιβάλ αποτελούν σαφώς οι απευθείας συνδέσεις κι η ταυτόχρονη ψηφοφορία του κοινού, οι οποίες εκτός από το να προσφέρουν ψυχαγωγία, στήνουν ζωντανά έναν άμεσο κινηματογραφικό διάλογο μεταξύ του ετερόκλητου κοινού του.

Το Micro μ επιπλέον της αιγίδας του υπουργείου Πολιτισμού, υπό την οποία τελείται για δεύτερη συνεχή χρονιά, και της στήριξης από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, φέτος εγκαινιάζει δυο ακόμη σημαντικές συνεργασίες: η μία είναι με το Ίδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη, όπου και θα φιλοξενηθεί η εκδήλωση της Αθήνας και η δεύτερη με το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού που στηρίζει την εξάπλωση του φεστιβάλ σε ακόμη περισσότερες πόλεις.

Οι διοργανωτές, πιστοί στο στόχο τους να προσφέρουν στην τέχνη, επιστρέφουν στους δημιουργούς την αγάπη του κοινού για τον κινηματογράφο μετατρέποντας την, σε έμπρακτη στήριξη. Τα βραβεία αφορούν τις επόμενες ταινίες των νικητών κι είναι προσφορά των εταιριών RGB studios και BLK συνολικής αξίας 2,500 ευρώ.

Αθήνα: Ίδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη – Πειραιώς 206, Ταύρος

Θεσσαλονίκη: Cine Βακούρα – Ι. Μιχαήλ 8, Θεσσαλονίκη

Ρόδος: Κινηματογράφος Παλλάς – Δημοκρατίας 13, Ρόδος

Χανιά: Studio OXO NOU – Αγ. Κυριακής 29

Ηράκλειο: Θεατρικός Σταθμός Ηρακλείου – Εφέσου 20-24

Ξάνθη: Λαογραφικό Μουσείο Φ.Ε.Ξ. – Αντίκα 7

Πάτρα: Κινηματογράφος Πάνθεον – Λ. Γούναρη 34

Τρίπολη: Cine Ville – 28ης Οκτωβρίου 56 & Δημητρακοπούλου 30

Σαντορίνη: Οινοποιείο Μπουτάρη – Μεγαλοχώρι,

Ιωάννινα: Καμπέρειο Πνευματικό Κέντρο – Παπαδόπουλου 11

Βόλος: Κτήριο Μεταξουργείου – Νικομήδειας 2, Νέα Ιωνία

Βερολίνο: Institut français -Salle Boris Vian Kurfürstendamm 211

Παρίσι: ΤΒΑ

Οδησσός: Παράρτημα Ε.Ι.Π. – Krasny pereoulok 20

Αλεξάνδρεια: Jessuit Cultural Center – 298 Port Said Street

Περισσότερες πληροφορίες:

www.micromfestival.gr

https://www.facebook.com/micromfestival

https://www.facebook.com/events/178788816011165

Ο Σίμος Κυπαρισσόπουλος, είναι ηθοποιός/ Ιδρυτής και διοργανωτής του Micro μ Festival. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το Μάρτιο του 1975. Μετά τη φοίτηση του στη Σχολή Τεχνολογικών Εφαρμογών του ΤΕΙ Πειραιά ασχολήθηκε με την τέχνη. Το 2005 αποφοίτησε από την Δραματική σχολή Αθηνών Γ. Θεοδοσιάδη και ξεκίνησε να εξασκεί το επάγγελμα του ηθοποιού στο χώρο του θεάτρου, της τηλεόρασης και του κινηματογράφου. Παράλληλα, από το 2007 εργάζεται στην οργάνωση και εκτέλεση παραγωγής καλλιτεχνικών διοργανώσεων και θεατρικών παραστάσεων στην Αθήνα. Από το 2011 είναι διαχειριστής της ΚΑΤΟΠΤΡΟΝ ΑΜΚΕ μέσω της οποίας δημιούργησε το φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους Micro μ, το οποίο και διοργανώνει ανελλιπώς τα τελευταία επτά χρόνια σε Ελλάδα και εξωτερικό. Είναι μέλος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών και ενεργός στο χώρο παρά τη συνεχή ενασχόληση του με το φεστιβάλ.