O Θωμάς Βελισσάρης στο koutipandoras.gr: "Το θέατρο έχει αντέξει και καλά κρατεί"

Συνέντευξη στην Ηλέκτρα Ζαργάνη

Γιατί επιλέξατε αυτό το έργο; Ποια στοιχεία του σας γοήτευσαν;

Η επιλογή του κειμένου έγινε από την Δέσποινα Γιαννούλη, αρχικά. Επειδή υπήρξα δάσκαλος της, η επιθυμία της ήταν κάποια στιγμή να συνεργαστούμε. Τελικά, και μέσα από διάφορες συγκυρίες, μου πρότεινε το κείμενο αυτό της Λιλής Ζωγράφου κι εγώ το δέχτηκα με πολύ χαρά. Στη διαδρομή των πρώτων αναγνώσεων αλλά και των πρώτων προβών, συνειδητοποίησα ότι πρόκειται για ένα πολύ ισχυρό στις θέσεις του κείμενο. Είναι γραμμένο από μία γυναίκα εξαιρετικά ευφυή και οξυδερκή. Θεωρώ ότι η γοητεία του, εκτός των άλλων, έγκειται κυρίως στην ζωντάνια της αφήγησης και των χαρακτήρων – ρόλων που παρελαύνουν σε όλη την διάρκεια του έργου αλλά και της παράστασης. Δυστυχώς – ή και κατά συνέπεια – χαρακτήρων που διαπότισαν την ιστορία της νεότερης Ελλάδας, και συναντούμε σωρηδόν και σήμερα.

Η συγγραφέας σκιαγραφεί τα πνευματικά, τα ηθικά αδιέξοδα της χώρας και συνθέτει στο κείμενο της αυτό που θα ονομάζαμε μικροαστική κουλτούρα της Ελλάδας.Με ποιον τρόπο πιστεύετε ότι το έργο παραμένει επίκαιρο; Εξάλλου υπήρξε προφητικό για την εποχή του…

Τα πνευματικά και ηθικά αδιέξοδα που βιώνει εδώ και δεκαετίες η χώρα, προκύπτουν κυρίως – και κατά αρχήν – στις διαπροσωπικές σχέσεις. Στο κείμενο της Ζωγράφου συναντούμε ένα κοινωνικό πλέγμα σχέσεων, υφασμένο από ανθρώπους των οποίων η αλληλεξάρτηση είναι, μεταφορικά και κυριολεκτικά, εγκληματική. Αυτό που ονομάζουμε μικροαστική κουλτούρα έχει να κάνει κυρίως με την διαστροφή των οικογενειακών σχέσεων, σε εξουσιαστικές και συμφεροντολογικές σχέσεις. Μία από τις παραμέτρους της κρίσης που βιώνουμε και σήμερα είναι, εξαιτίας της οικονομικής ύφεσης, μία επιστροφή σε αυτού του είδους διαπροσωπικών σχέσεων. Φοβόμαστε τόσο πολύ το αύριο, και έτσι μένουμε και εμμένουμε σε σχέσεις που μας δίνουν μεν την αίσθηση της ασφάλειας από τη μια, αλλά μας ευνουχίζουν σε όλα τα επίπεδα από την άλλη. Είναι ακριβώς η κεντρική έγγαμη σχέση που διατρέχει και την παράσταση «Θρόνος Αντίκα».

Πιστεύετε ότι τα βιβλία της Λιλής Ζωγράφου εκφράζουν το πνεύμα μιας ολόκληρης εποχής; Συναντάμε τα απομεινάρια της ακόμα και σήμερα;

Επειδή η Λιλή Ζωγράφου ασχολήθηκε κυρίως με την μορφή των σχέσεων με αφορμή και στόχο τον γάμο, θεωρώ ότι σε ένα μεγάλο ποσοστό εξέφρασε την εποχή της. Με τον πλέον επαναστατικό τρόπο τότε βέβαια. Τόλμησε να απογυμνώσει αυτές τις σχέσεις και να αποκαλύψει όλα τα αδιέξοδα, κυρίως τα συναισθηματικά, που κρύβονταν πίσω από την εξωραϊσμένη επιφάνεια των λεγόμενων επιτυχημένων γάμων. Δεν νομίζω ότι έχει ξεπεραστεί ιδιαίτερα η εποχή της συναισθηματικής μας ανωριμότητας. Ακόμη σήμερα ζητάμε από τον άλλο, να μας παρέχει ό, τι μας λείπει. Γιατί μάθαμε να εξαγοράζουμε τον άνθρωπο που έχουμε απέναντί μας σαν να ήταν αντικείμενο προς χρήση και πιστοποίηση εκπλήρωσης όλων μας των αναγκών. Να τον βλέπουμε ως αντικείμενο. Ως Θρόνο – Αντίκα.

Ποια φράση του έργου δεν θα ξεχάσετε ποτέ;

Λέει κάποια στιγμή ο Αντιναύαρχος για τις ένοπλες δυνάμεις (και όλα το σύστημα που υπακούει στην λέξη «πατρίδα»):

… προεκτείνουν τη φάρσα της κοινωνικής απάτης και πέρα από τον θάνατό μας…

Πως προσεγγίσατε σκηνοθετικά το έργο;

Η σκηνοθετική ματιά είχε να κάνει κυρίως με την αισθητική επιλογή της υποκριτικής. Στην ουσία η σκηνοθεσία βρίσκεται στην καίρια ερμηνεία της Δέσποινας. Προσπάθησα, επειδή το κείμενο είχε πολλές ερμηνευτικές παγίδες, οι ρόλοι να μην είναι γραφικοί, αλλά όσο το δυνατόν βγαλμένοι μέσα από πορτρέτα μιας άλλης εποχής. Η τελευταία πινελιά ήταν το πλαίσιο ενός «καμπαρέ» όπου η ερμηνεύτρια ως σημείο αναφοράς είχε την Ute Lemper.

Πως ξεκίνησε η ενασχόληση σας με το θέατρο;

Σε μικρή ηλικία (14 χρονών περίπου) σε έναν ερασιτεχνικό θίασο στην Κατερίνη.

Πιστεύετε ότι η καλλιτεχνική δημιουργία είναι πηγή έμπνευσης και ελπίδας αυτή την εποχή; Θεωρείτε ότι το θέατρο έχει “αντέξει”;

Είναι πηγή έμπνευσης αλλά και ελπίδας αρκεί να γίνεται με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συγκρότηση. Επειδή οι εποχές είναι αυτές που είναι, δυσκολευόμαστε να συνειδητοποιήσουμε πότε εκτονωνόμαστε μόνο, ή πότε προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε. Το θέατρο έχει αντέξει και καλά κρατεί, διότι είναι μία τέχνη που αναγκαστικά φέρνει τους ανθρώπους κοντά. Και περισσότερο από ποτέ έχουμε ανάγκη τους άλλους.

Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σας; Υπάρχει κάποιο έργο με το οποίο έχετε “απωθημένο” να καταπιαστείτε στο μέλλον;

Δυσκολεύομαι να απαντήσω γιατί δεν αισθάνομαι ότι έχω απωθημένα θεατρικά. Ελπίζω να είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου. τα επόμενα σχέδια περιλαμβάνουν κυρίως την υποκριτική παρά την σκηνοθεσία. Σας ευχαριστώ.

Info: 

Πληροφορίες

Ημερομηνία: Κάθε Τετάρτη στις 20:00 και κάθε Πέμπτη στις 21:00

Διάρκεια: 65 λεπτά

Εισιτήρια:

10 ευρώ γενική είσοδος

8 ευρώ φοιτητικό, ομαδικό

5 ευρώ ατέλειες, ανέργων

Για 8 παραστάσεις στο Vault Theatre Plus (έως τις 6 Απριλίου)

Τηλέφωνα κρατήσεων: 213 035 6472 και 697 777 3875

Σημεία προπώλησης: , στο ταμείο του Vault Theatre Plus και στον πολυχώρο Πόλις (Μαρίνου Αντύπα και Φιλοθέης, Ηράκλειο Αττικής)