Από το 2000, ανοίγοντας το ραδιόφωνο τα μεσάνυχτα, στην αρχή στους 100 μεγάκυκλους κι ύστερα στους 99.2, στον «Μελωδία», σε καλωσόριζε ένας ραδιοφωνικός παραγωγός που έλεγε ιστορίες κι έφτιαχνε το «Soundtrack της Νυχτιάς».
Πρώτα ο Εύα FM, μετά ο Μελωδία, ύστερα ιδρυτικό μέλος στο διαδικτυακό toradiofono.gr, πάλι πίσω στα FM για το Ραδιόφωνο 24/7 και σήμερα μέσω podcasts, ο Χρήστος Παπαμιχάλης φτιάχνει ένα φανατικό πηρύνα ακροατών, κάνοντας ραδιόφωνο χωρίς κλισέ. Με ιστορίες που φέρνουν back to back, τους Sigur Ros με την Βίκυ Μοσχολιού και την Νατάσσα Μποφίλιου με τον Paolo Nutini.
Με συνοδοιπόρο – συνοδηγό τον Θοδωρή Μαυρογιώργη, στήνουν τέσσερις βραδιές στο Σταυρό του Νότου με αφορμή τα 20 χρόνια παρουσίας του στο ραδιόφωνο επαγγελματικά.
«Με το Θοδωρή είχαμε βγει για ένα καφέ να δούμε τί θα κάνει εκείνος καλλιτεχνικά και τελικά αυτό που μου περιέγραφε ήταν αυτό ακριβώς που ήθελα να κάνω κι εγώ», μου εξηγεί. Σε κάθε γωνία, στο Σταυρό του Νότου, γίνεται και κάτι διαφορετικό. Παντού κάτι ετοιμάζεται. Οι μουσικοί κάνουν πρόβα σ’ ένα τραπέζι, πιο δίπλα, δοκιμές για τα φώτα και τα video που θα υπάρχουν στην παράσταση και σε μια γωνιά του μαγαζιού πιάνουμε μια κουβέντα ζωντανή. Ο καλύτερος μάρτυρας, η απομαγνητοφώνηση. Ανάμεσα στις συζητήσεις για το ραδιόφωνο και την παράσταση, οι ατάκες «εκεί θα πάει αυτό το μικρόφωνο», «μην ξεχάσουμε ένα led για το φωτάκι του ΟΝ ΑIR», κι άλλα τέτοια.
Το ραδιόφωνο σήμερα
«Ήθελα να κάνω κάτι μετά το τέλος του ραδιοφωνου 24/7, γιατί είναι τα 20 χρόνια αλλά περισσότερο για μένα είναι, τέλος», μου λέει ο Χρήστος, εξηγώντας ότι πλέον «δε νομίζω ότι θα κάνω κάπου ραδιόφωνο στα FM». Το συγκεκριμένο ραδιόφωνο άνοιξε και μέσα σε λίγους μήνες, άλλαξε τελείως προφίλ μετα τις απολύσεις σχεδόν όλων των ραδιοφωνικών παραγωγών.
«Όσοι επιστρέψαμε στα FM, στο Ραδιόφωνο 24/7, γυρίσαμε σε μια κατάσταση ιδανικής συνθήκης, κάνοντας τη δουλειά που ξέραμε να κάνουμε, ότι δηλαδή οι παραγωγοί παίζουν ελεύθερα μουσική. Αυτό που αποφάσισε η διοίκηση, να μην του δώσει ευκαιρία, γιατί όταν ανοίγεις Μάιο, το παρουσιάζεις Οκτώβριο και ουσιαστικά το κλείνεις Φεβρουάριο, είναι σαν βάζεις ταφόπλακα και σε κάθε άλλη τέτοια ανάλογη προσπάθεια. Δεν νομίζω ότι θα βρεθεί άλλος επιχειρηματίας που θα πει να επενδύσω σε τέτοιο ραδιόφωνο, ξανά.», μου λέει. «Το μέλλον του ραδιόφωνου ειναι αυτο που ζούμε τώρα. Όταν ανοίξει όντως το ψηφιακό εκεί θα το ξαναδουμε, τί σχηματίζεται».
Radiotrip: Μια παράσταση – ραδιοφωνική εκπομπή
Πιάνουμε κουβέντα για τις παραστάσεις, οι οποίες είναι στημένες γύρω από ένα χαλασμένο ραδιόφωνο. «Είναι κανονική, αληθινή η ιστορία», μου εξηγεί και αφηγείται πώς ήρθε η ιδέα. «Είναι η ιστορία του ραδιοφωνου που είχαμε στο αυτοκίνητο του μπαμπά μου όταν ήμουν φοιτητής, που ήταν χαλασμένο και άλλαζε σταθμούς μόνο του όπως προχωρούσες. Ουσιαστικά, το πρώτο μέρος, είναι μια διαδρομή με πολλές μπλεγμένες εκπομπές, ένα κανονικό zapping του αισθήματος το ραδιοφώνου που έχω αγαπήσει. Ακούγονται φωνές αγαπημένων μου ραδιοφωνατζήδων, τα δικά μου On είναι ζωντανά και το ρεπερτόριο εκτείνεται από Ξαρχάκο και Χατζιδάκι, μέχρι Κραουνάκη και Ζούδιαρη, κι από Depeche Mode μέχρι Paolo Nutini. Και σ’ αυτό βοήθησε πάρα πολύ το ότι Θοδωρης Μαυρογιώργης είναι ένας τραγουδιστής που λέει και ελληνικό και ξένο ρεπερτόριο», μου εξηγεί.
Και οι καλεσμένοι; Είναι η επόμενη ερώτησή μου. «Στο πρώτο μέρος βγαίνουν όταν τους παίζει το ραδιόφωνο», μου απαντάει αμέσως. Και για να αποφύγουμε και τα spoiler, η διαδρομή αυτή, καταλήγει σε διαφορετικό τόπο, ανάλογα με τον κεντρικό καλεσμένο. Εκεί ακριβώς θα μαζεύεται η παρέα, για να κάνει ένα ακουστικό μέρος με τραγούδια που θα έπαιζαν όταν συναντιούνταν όλοι μαζί.
Ραδιοφωνάκι στο ΚΤΕΛ κι ένα πιρούνι
Περίπου στα χρόνια που εκιννείται η ιδέα της παράστασης, στην αρχή των φοιτητικών χρόνων, ήρθε και η συνειδητοποίηση για την ανάγκη να κάνει ραδιόφωνο. Το 1991, ο πρωτοετής φοιτητής της Παντείου -το τονίζει το «της» – Χρήστος Παπαμιχάλης, αλλάζει τρία λεωφορεία για να φτάσει από το Κορωπί στη Συγγρού.
Κι ενώ τα σχέδια τότε έλεγαν, ότι «θέλω να γίνω δημοσιογράφος κανονικός, να γράφω σ’ εφημερίδα», το ραδιοφωνάκι που έχει στ’ αυτιά του μέσα στο ΚΤΕΛ, πέφτει πάνω σ’ ένα σταθμό που μέχρι τότε δεν άκουγε και η εκπομπή του Οδυσσέα Ιωάννου τον κάνει να πει «αυτό θέλω να κάνω».
«Και σπάει ο διάολος το ποδάρι του», συνεχίζει, επισημαίνοντας την χαοτική κατάσταση της ίδιας της ζωής και γελώντας συμπληρώνει ότι «ο διάολος έχει σπάσει πολλές φορές το ποδάρι στη ζωή μου»…. «Κάποια στιγμή ακούω τις τελευταίες εκπομπές του Οδυσσέα που αποχαιρετούσε, χωρίς να εξηγεί το λόγο, αναφέροντας αόριστα, «θα τα πούμε αργότερα».
«Παρουσιάζομαι στην αεροπορία στην Τρίπολη, έχω την αίσθηση ότι στην ουρά μπροστά μου, είναι ένας που μοιάζει στον Ιωάννου. «Αλλά τότε τους ραδιοφωνικούς παραγωγούς δεν τους είχαμε εικόνα. Είδα το όνομα στα χαρτιά, το επιβεβαίωσα ότι ήταν εκείνος κι όταν κατάλαβα ότι μας βάζουν στον ίδιο θάλαμο, είπα στον εαυτό μου «κάνε την καρδιά σου πετρα και πήγαινε μίλα του».
Χρειάστηκε ένας απ’ αυτούς τους «χαζούς» διαλόγους του στρατού κι ένα πιρούνι που έλειπε. «Είσαι απ’ την Αθήνα;», «Είσαι ο Ιωάννου;»; «Γνώρισα τον Οδυσσέα, γίναμε φίλοι όταν έχασε το πιρούνι του και μου ζήτησε το δικό μου, κι έχω να λέω ότι τον τάισα», μου λέει και γελάει.
Η θητεία τελείωσε, πέρασαν δυο χρόνια στον Εύα FM που ήταν ο πρώτος σταθμός του Χρήστου Παπαμιχάλη επαγγελματικά στο ραδιόφωνο, και κάποια στιγμή μετά από διάφορες εκπομπές….από Σαββατοκύριακο, μέχρι καθημερινό, επικοινώνησε και πάλι με τον παλιό φίλο απ’ το στρατό, για να μάθει μόνο σε ποιον πρέπει να στείλει για ντέμο στον Μελωδία.
«Το έστειλα Σεπτέμβρη. Στις 15 Απριλίου του 2000, γεννήθηκε η κόρη μου και δυο τρεις μέρες μετά, επιστρέφοντας απ’ τη δουλειά, είδα ένα σημείωμα σπίτι, που έγραφε ένα επίθετο κι ένα τηλεφωνο. Κατάλαβα ότι ήταν απ’ τον Μελωδία. Έτσι με πήραν».
Οι μνήμες των 20 χρόνων
«Δική μου εκπομπή, θυμαμαι την τελευταία στον Μελωδία», μου λέει όταν το ρωτάω για το ποιές είναι αυτές οι στιγμές που του έχουν μείνει πιο έντονα όλα αυτά τα χρόνια. «Αλλά θυμάμαι πολύ έντονα άλλες. Θυμαμαι ένα ραδιοφωνικό ρεβεγιόν Χριστουγέννων, με το Θέμη Καραμουρατίδη, τη Νατάσσα Μποφίλιου, τον Γεράσιμο Ευαγγελάτο και τον Κωστή Μαραβέγια όπου συνέβησαν απίστευτα πράγματα. Ο Θέμης τραγούδησε τις «Μαργαρίτες» της Άντζελας Δημητρίου στο πιάνο.»
«Θυμάμαι καποιες εκπομπές που κάναμε δύο παραγωγοί, Παρασκευή βράδυ, με θέμα ένα τραγούδι κάποιου καλεσμένου καλλιτέχνη και βγάζαμε ακροατές στον αέρα να μιλήσουν, κάτι το οποίο ήταν πολύ προχωρημένο για τον Μελωδία».
«Θυμάμαι τις εκπομπές που έκανα όταν γεννήθηκαν τα παιδιά μου και την εκπομπή που έκανα όταν πέθανε η Γιώτα Τσουκαλά».
Ραδιόφωνο χωρίς ιστορίες;
Η συζήτηση που ξεκίνησε με αφορμή τις παραστάσεις, όπως είναι λογικό μας πάει στο ίδιο το ραδιόφωνο. Για το πώς έχει αλλάξει όλα αυτα τα χρόνια.
«Εκείνο που αλλάζει άρδην είναι οτι κανείς δεν έχει ανάγκη της μυθοπλασίας. Ή δεν το βλέπουμε. Αυτό που λέμε εκπομπή». «Η ανάγκη της μυθοπλασίας, που θα πεις τις ιστορίες ανάμεσα στα τραγούδια. Γιατί από τους Sigur Ros στη Μοσχολιού φτάνεις με μια ιστορία. Αυτό έχει αλλάξει, έχει ακυρωθεί όλο αυτό το κομμάτι, έχει γίνει ένα shuffle». «Όσο περνούν τα χρόνια, ο ακροατής εθίζεται σ έναν νεο τρόπο ακρόασης».
Και οι playlists; «Από τις αρχές 2000, κραταιά ραδιόφωνα έβαλαν playlist και οι επιχειρηματίες έβλεπαν, ο ένας μετά τον άλλον, ότι ανέβαιναν στις μετρήσεις στη άρχισαν ν’ ανεβαίνουν πολύ λιγότερο κόσμο και πολύ λιγότερο κόστος».
Η πρόβα έχει ξεκινήσει κι έτσι μένουν δυο γρήγορες βιαστικές ερωτήσεις….
«Γιατί Soundtrack της Νυχτιάς»; «Απ’ τον κόσμο βγήκε…εγώ έλεγα ότι είναι το soundtrack που βάζουμε τις πρωτες δύο ώρες της νύχτας. Σήμερα δεν ξέρω αν θα το ξαναδιάλεγα, αλλά λες κάτι…πολύ θέλει να μείνει; Αλλά της «Νυχτιάς»; το ξανασκέφτεται γελώντας. «Είναι πιο υπαίθριο. Όχι τόσο αστικό. Ένα ραδιόφωνο της πόλης με νυχτιά; Όχι με νύχτα;»
Και τί κάνει τελικά το ραδιόφωνο σαν Μέσο τόσο ξεχωριστό;
«Κανένα άλλο Μέσο δεν έχει έναν άνθρωπο να σου μιλάει. Να σου ψιθυρίζει στ’ αυτί. Κανένα.».
Για τα 20 κεράκια στο ραδιόφωνο. Γι’ αυτό το ψυθύρισμα. Τέσσερις βραδιές που ο Χρήστος Παπαμιχάλης και ο Θοδωρής Μαυρογιώργης θα μας βάλουν στο αυτοκίνητο σε μια διαδρομή με κύματα παρασίτων, αίσθημα και μουσική.
ΥΓ. Το Μάιο του 2001, κάπου ανάμεσα στις 00.00 και τις 02.00 τα ξημερώματα, ένας πιτσιρικάς πήρε τηλέφωνο σ’ έναν ραδιοφωνικό σταθμό για να ρωτήσει εκείνο το τραγούδι που του είχε κολλήσει και μόλις το είχε ακούσει να παίζει. «Αράχνη», η απάντηση. Τότε υπήρχαν ακόμα Metropolis στην Πανεπιστημίου και οι εργαζόμενοι πληρώνονταν. Ο πιτσιρικάς ένιωσε πολύ χαρούμενος που έμαθε το τραγούδι και το επόμενο πρωί πολύ τυχερός, γιατί κρατούσε στα χέρια του το τελευταίο cd από τα «Παραμύθια» του Σωκράτη Μάλαμα πριν εξαντληθούν.
Τα αγαπημένα του Χρήστου Παπαμιχάλη
1) Έχω πάει Μάιο στον Μελωδία και τον Νοέμβρη έρχεται αποκλειστικά στο σταθμό το «Τί να Θυμηθώ». Άκουσα τον Απόστολο Ρίζο, κι από τότε η γνωριμία μαζί του και με το Νίκο Ζούδιαρη, είναι μια σχέση που κρατάει έκτοτε. Και ο δίσκος, «Ένας Κύκνος κλαίει» είναι από τους πιο αγαπημένους δίσκους της ελληνικής δισκογραφίας.
2) Μια περίπτωση που δεν είναι δίσκος ή συγκρότημα αλλά σκέτο τραγούδι, είναι το Lies των Broken Records. Δεν ακολούθησα καν την μετέπειτα πορεία τους ως ακροατής αλλά όταν το άκουσα είπα «αυτό είναι δικό μου». Είναι ένα τραγούδι που με ακολουθεί παντού. Και γι’ αυτό θα ακουστεί και στις παραστάσεις εδώ.
3) Η Β’ Ακρόαση της Μκρής Άρκτου. Η «Ασπιρίνη» που έχει συμβεί να τη βάλω δύο φορές σε εκπομπή, μια στην αρχή και μια στο τέλος. Και μαζί βάζω και το «Εν Λευκώ», που όταν τα άκουσα είπα ότι με αυτό το τραγούδι συμβαίνει κάτι καινούριο.
4) Και βέβαια ψάχνοντας, κάποια στιγμή έπεσα πάνω στους Sigur Ros. Άκουσα το Hoppipolla, και άνοιξε το μυαλό μου. Ακόμα δεν έχω κάτι άλλο που να λέω ότι μου έχει ανοίξει έτσι το μυαλό. Η σπουδαιότερη μπάντα του πλανήτη.
Radio Trip: Μια παράσταση – ραδιοφωνική εκπομπή στο Σταυρό του Νότου!
Στις παραστάσεις συμμετέχουν:
Παρασκευή 19 Οκτωβρίου: Γιάννης Κότσιρας, Ανδριάνα Μπάμπαλη, Απόστολος Ρίζος, Κόμης Χ
Παρασκευή 26 Οκτωβρίου: Νατάσσα Μποφίλιου, Θέμης Καραμουρατίδης, Katerine Duska, Γιάννης Παπαγεωργίου, Sneaky Blackbird
Παρασκευή 2 Νοεμβρίου: Φοίβος Δεληβοριάς, Παυλίνα Βουλγαράκη, Ορέστης Ντάντος, Λάμπης Κουντουρόγιαννης
Παρασκευή 9 Νοεμβρίου: Κωστής Μαραβέγιας, Marietta Fafouti, Σπύρος Γραμμένος, Word of mouth, Γιώργος Ζιώρης, Γιάννης Μαργάρης
Συντελεστές
Concept, επιμέλεια προγράμματος: Χρήστος Παπαμιχάλης
Ενορχήστρωση: Θοδωρής Μαυρογιώργης και η μπάντα του
Σκηνοθεσία: Μαριέττα Σπηλιοπούλου
Κείμενα: Γεράσιμος Ευαγγελάτος, Χρήστος Παπαμιχάλης
Μουσικοί:
Νικόλας Μέρμηγκας: λάφτα, λαούτο, μπουζούκι, μαντολίνο
Αντώνης Χατζηκωνσταντής: Πλήκτρα, φωνητικά
Αλέξης Σταυρόπουλος: τύμπανα
Γιώργος Καρδιανός: Κιθάρες
Πάνος Φουρμουζής: Μπάσο
Φωτογραφίες, video: Δημήτρης Μακρής
Ηχολήπτης: Γιάννης Παπαϊωάννου
Σχεδιασμός φώτων: Μενέλαος Ορφανός
Χειρισμός φώτων: Γιώργος Φωκιανός
Artwork: Δημήτρης Παναγιωτακόπουλος
Facebook
Twitter
Tα σχόλια στο site έχουν απενεργοποιηθεί. Μπορείτε να σχολιάζετε μέσα από την επίσημη σελίδα στο Facebook
Σχόλια
Επικοινωνία
