O Δημήτρης Καραντζάς στο koutipandoras.gr: "Φοβάμαι ότι σε λίγο καιρό θα έχουμε τον πολιτισμό που αξίζει σε αυτή τη χώρα"

Με αφορμή την παράσταση, μιλήσαμε με τον σκηνοθέτη Δημήτρη Καραντζά για το έργο της Βιρτζίνια Γουλφ, για τα ερεθίσματα που έχουν διαμορφώσει τη μέχρι τώρα πετυχημένη πορεία του, για τα αγαπημένα του βιβλία, αλλά και για την έλλειψη στήριξης που λαμβάνει σήμερα το θέατρο και ο πολιτισμός. Γεννημένος στην Αθήνα το 1987, ο Δημήτρης Καραντζάς κατά τη διάρκεια της ενασχόλησης του με το θέατρο, έχει καταπιαστεί με απαιτητικά έργα όπως τα “Τέφρα και Σκιά”, “Σλάντεκ”, “Όταν ξυπνήσουμε εμείς οι νεκροί”, έργα που διερευνούν την ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης, αλλά και τους προβληματισμούς των καιρών. Παράλληλα, έχει συνεργαστεί με τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, το Εθνικό Θέατρο, το Θέατρο Πόρτα, το Θέατρο της Οδού Κυκλάδων, το Θέατρο του Νέου Κόσμου, το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου και άλλα. 

Συνέντευξη στην Ηλέκτρα Ζαργάνη

Τι είναι αυτό που σας γοήτευσε περισσότερο στο μυθιστόρημα της Βιρτζίνια Γουλφ; Έχετε πει ότι ήταν ένα από τα αγαπημένα σας έργα από τα χρόνια της εφηβείας σας.

H γραφή της παραμένει ρηξικέλευθη και καινοτόμα. Ο συνειρμικός της λόγος αποκαλύπτει κρυμμένες περιοχές και πτυχώσεις της ύπαρξης που δεν είναι εύκολο να αρθρωθούν. Επίσης παρότι αποκαλύπτει όλη τη σκληρότητα του να ζεις, είναι φανερή η πάλη της ίδιας να βρεί έναν τρόπο να συμφιλιωθεί με το μυστήριο της ύπαρξης, της ζωής.

Πιστεύετε ότι είναι ένα έργο για τη νεότητα, για την ελευθερία και τους φόβους που αυτή φέρει σε κάθε εποχή;

Είναι ένα έργο για το πέρασμα απ αυτό τον κόσμο, απο την νηπιακή ηλικία μέχρι τα βαθιά γεράματα. Η παράλληλη παρακολούθηση μιας ημέρας απο την ανατολή του ήλιου μέχρι τη δύση και το σκοτάδι και της ζωής έξι προσώπων που προσπαθούν να αντιληφθούν, να παλέψουν, να αποτύχουν, να προσπαθήσουν πάλι, να αναρωτηθούν, γίνεται μ έναν μοναδικό τρόπο. Δεν αφορά στη νεότητα, αλλα σε όλες τις ηλιακές φάσεις και τους προβληματισμούς του ανθρώπινου όντος καθόλη τη διάρκεια του περάσματός του απ αυτό τον κόσμο.

Ποια φράση του έργου έχει αποτυπωθεί για πάντοτε στο μυαλό σας;

“Μερικοί προστρέχουν στην ποίηση, άλλοι στη μουσική, εγώ πηγαίνω στους φίλους μου”.

Πως ξεκίνησε η ενασχόληση σας με το θέατρο;

Είχα πάθος για το θέατρο από μικρό παιδί. Υποχρέωνα του γονείς μου να με πηγαίνουν κάθε Σαββατοκύριακο, μετά τους φίλους μου, μετά άρχισα να πηγαίνω μόνος μου. Και περπατώντας στο δρόμο είδα ένα φυλλάδιο της σχολής “Εμπρός” του Τάσου Μπαντή, που θα ξαναάνοιγε. Είχα μεγάλο θαυμασμό για τους περισσότερους ηθοποιούς που είχαν τελειώσει τη σχολή αυτή. Έτσι πήγα και έδωσα εξετάσεις, με τεράστια λαχτάρα να περάσω. Και πέρασα.

Ποια είναι τα τρία πιο αγαπημένα σας βιβλία;

” Τα Κύματα της Βιρτζίνια Γούλφ, ” “Η ξύλευση” του Τόμας Μπέρνχαρντ, “Ο γιατρός Ινεότης” του Γιώργου Χειμωνά.

Ποια πιστεύετε ότι είναι τα πιο σημαντικά ερεθίσματα που έχουν διαμορφώσει τη μέχρι τώρα πορεία σας;

Οι παραστάσεις του Βογιατζή, του Μαρμαρινού, παραστάσεις της Μαγκύ Μαρέν, της anne teresa de keersmaeker, μουσικές του Arvo Part, οι συνεργάτες μου είναι οι αναφορές μου.

Ο χώρος του πολιτισμού πιστεύετε ότι έχει την απαραίτητη στήριξη; Πόσο αξίζει σήμερα στην Ελλάδα η καλλιτεχνική δημιουργία;

Ούτε κατά διάνοια. Μόνος του παλεύει ο “χώρος του πολιτισμού”. Χρόνο με το χρόνο τα πράγματα γίνονται όλο και πιο δυσοίωνα και στις επιλογές και στη γραμμή του πολιτισμού, στρεφόμαστε πάλι σε εναν νεοσυντηρητισμό και χωρίς πια χρήματα και κουράγιο για έναν αντίποδα, που θα μπορούσε να δημιουργεί πλουραλισμό. Η ίδια η καλλιτεχνική δημιουργία έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον . Είναι τυχαίο οτι έχουμε τόσους ενδιαφέροντες δημιουργούς ; ( πχ Λυγιζος, Χιωτη, Καραθανος, Blitz, Θανος Παπακωνσταντινου ), αλλά με ποιό τρόπο θα υπάρξει ο χώρος και η έγνοια για την ανάδειξη νέων δημιουργών υπό αυτές τις συνθήκες; Κάποτε ίσως αντιληφθούμε ότι ο πολιτισμός δεν είναι ελιτισμός ούτε πολυτέλεια αλλά διαμορφωτικός παράγοντας. Φοβάμαι ότι σε λίγο καιρό θα έχουμε τον πολιτισμό που αξίζει σ αυτή τη χώρα .

Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σας;

Μια προσέγγιση της Μήδειας με τρείς άνδρες ερμηνευτες ( Λούλης, Γάλλος, Σαράντης) για τη Μικρή Επίδαυρο.

Έχετε ποτέ νοιώσει άβολα μπροστά στην “ευθύνη” μιας πετυχημένης πορείας τόσο σε νεαρή ηλικία;

Αυτά είναι δημοσιογραφικά κατασκευάσματα τα οποία οφείλει κανείς να παραβλέπει. Κάνω τη δουλειά μου και όσο με ενδιαφέρει να την κάνω θα την κάνω. Από κει και πέρα το να κάνεις τη δουλειά σου για να ικανοποιήσεις θεωρίες και γνώμες άλλων, είναι απόλυτο λάθος.

Τι είναι αυτό που σας θυμώνει περισσότερο στην Ελλάδα σήμερα; Και τι σας απελευθερώνει;

Η αδιαφορία μας,ο κανιβαλισμός μας, η οκνηρία μας, η απόλυτη αποδοχή μας,ο ρατσισμός μας. Με απελευθερώνει το θέατρο.

Βασισμένο σε αποσπάσματα της μετάφρασης του Άρη Μπερλή.

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καραντζάς

Ηχητική δραματουργία: Δημήτρης Καμαρωτός

Σκηνικά: Τίνα Τζόκα / βασισμένο στην αρχική ιδέα του σκηνικού της Κλειούς Μπομπότη

Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη

Βοηθός σκηνοθέτη, συνεργασία στη διασκευή: Θεοδώρα Καπράλου

Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου

Βοηθός ενδυματολόγου: Βασιλική Σουρρή

Βοηθός σκηνογράφου: Στεφανία Ηλέκτρα Πανταβού

Επιμέλεια μαλλιών: Talkin’ Heads

Ερμηνεύουν:

Λούις: Γιώργος Βουρδαμής

Τζίννυ: Ελίνα Ρίζου

Σούζαν: Ευδοξία Ανδρουλιδάκη – Μαρίνα Αργυρίδου

Μπερνάρντ: Μιχάλης Σαράντης

Ρόντα: Ιωάννα Πιατά

Νέβιλ: Βαγγέλης Αμπατζής – Αινείας Τσαμάτης

Παραγωγή: Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση

Εκτέλεση παραγωγής: POLYPLANITY Productions / Μαρία Δούρου & Γιολάντα Μαρκοπούλου

Πληροφορίες

Στέγη Ιδρύματος Ωνάση

Συγγρού 107

210 900 5 800

Παραστάσεις στο Θέατρο Σφενδόνη Μακρή 4, Μακρυγιάννη

2155158968

20 Φεβρουαρίου – 11 Απριλίου 2017

Παραστάσεις για ευρύ κοινό: Δευτέρα & Τρίτη 21:00

Εισιτήρια

Κανονικό: 10 – 12 €

Μειωμένο, Φίλος ή Μικρή Παρέα (5-9 άτομα): 8 – 10 €

Μεγάλη Παρέα (10+ άτομα): 9 €

ΑΜΕΑ & Άνεργοι: 5 €

Συνοδός ΑΜΕΑ: 9 €