Νοσταλγία με τις πρώτες λάμψεις της Άνοιξης

Τη μέρα που έφυγα από τη Θεσσαλονίκη για να έρθω στο Βερολίνο θυμάμαι την αγκαλιά της μάνας μου. Και ότι τα δύο στομάχια μας έτρεμαν με τον ίδιο ρυθμό· από το εσωτερικό κλάμα ήταν σαν να έκοβα τον λώρο που με συνδέει με αυτήν. Ποτέ δεν ήμουν συνδεδεμένος με το σπίτι, πάντα ήθελα να φεύγω για κάτι καινούργιο αν και δεν είχα ποτέ πρόβλημα με τους γονείς μου.

Απο τότε έχουν περάσει τρία χρόνια και κάτι μήνες. Ζω και εργάζομαι πια στο Βερολίνο. Δουλεύω στο θέατρο σαν ηθοποιός, παίζω μουσική σε events σε περίεργα μέρη σαν dj, έχω διδάξει θέατρο στους νέους της ελληνικής κοινότητας, έχω κάνει σέρβις και, όπως φαίνεται, θα ξανακάνω. Αγαπώ το Βερολίνο όμως βλέπω το μέλλον του δυσοίωνο αν οι άνθρωποι του δεν πάρουν κάποιες αποφάσεις. Αλλιώς η πόλη θα γίνει ακριβή σαν το Λονδίνο.

Η Οδύσσεια για να βρει κάποιος σπίτι μέρα με τη μέρα μεγαλώνει. Γενικά αλλάζει γρήγορα όψη. Τίποτα δεν είναι ίδιο με 10 χρόνια πριν. Οι καταλήψεις φθίνουν και χτυπιούνται από το κράτος που είναι έτοιμο να συνάψει συμβόλαια με γαμημένες εταιρίες που θέλουν να αγοράσουν ολόκληρες πολυκατοικίες και να τις ανατιμήσουν. Αυτό που κρατάει μια φλόγα στην πόλη είναι η πολυπολιτισμικότητα. Η είσοδος των προσφύγων από τη Συρία έχει δώσει ένα άλλο χρώμα, οι παρέες έξω είναι ανακατωμένες από διάφορες εθνικότητες και υπάρχει μια ανοχή σε πολλά πράγματα.

Αν κάτι υπάρχει εδώ αληθινό, είναι ότι οι ζωές των ανθρώπων μπλέκονται μεταξύ τους. Γενικά κανείς δεν κρίνει τον άλλον για το τι είναι και τι φοράει. Αυτό παίζει μεγάλο ρόλο για το πως ένας άνθρωπος θα μπορέσει να αισθανθεί άνετα με τον εαυτό του. Με νευριάζει όταν με ρωτάνε από την Ελλάδα αν εκεί μου φέρονται όμορφα ή αν είναι ευγενικοί. Είναι σίγουρα πιο ευγενικοί από την πόλη που γεννήθηκα. Σίγουρα υπάρχουν μαλάκες και εδώ αλλά μαλάκες θα βρεις παντού. Και ναζί. Αλλά εδώ είναι κρυμμένοι στις φωλιές τους και εκεί θα μείνουν. Βλέπεις εδώ η αστυνομία δεν τους κάνει πλάτες.

Λατρεύω την techno μουσική από μικρός και μου αρέσει να βγαίνω και να παρτάρω σε clubs. Εκτός από τις τουριστικές βλακείες μπορείς να βρεις και πολύ όμορφες φάσεις για να χορέψεις, να ερωτοτροπήσεις, να χάσεις για λίγο την αίσθηση του χρόνου, χωρίς να το έχεις ακριβοπληρώσει, χωρίς να ποδοπατιέσαι μέσα.

Αυτό που μου αρέσει επίσης είναι η ύπαρξη της φύσης μέσα στην πόλη. Παντού θα βρεις ένα πάρκο και μπορείς να μπεις άφοβα να αράξεις. Γενικά η χρήση κοινών χώρων λειτουργεί άψογα. Ξέρω ένα πάρκο που όταν έχει κακό καιρό πηγαίνω και χαζεύω τις αλεπούδες ιδιαίτερα κατά το ηλιοβασίλεμα που συνήθως δεν φαίνεται γιατί εδώ δεν έχει ήλιο το χειμώνα. Πράγμα που δεν μου κακοφαίνεται αν και με τις πρώτες λάμψεις της Άνοιξης τον καταλαβαίνω σε όλο μου το σώμα και τότε θυμάμαι πόσο μου λείπει. Το τελευταίο τρίμηνο βρίσκομαι στη συγγραφή ενός έργου και είπα να μην κάνω άλλη δουλειά, να αφοσιωθώ.

Περιμένω απάντηση για επιχορήγηση ώστε να μπορέσω να το κάνω πραγματικότητα. Δυστυχώς αν θες να κάνεις ελεύθερη τέχνη τότε θα γεμίσεις την ψυχή σου αλλά όχι το πορτοφόλι σου. Ακόμα και στο Βερολίνο.