Μίριαμ Φρανκ: "Ο ξεριζωμός άφησε βαθύ σημάδι στη ζωή μου"

Της Έμυς Ντούρου

Πλησιάζοντας στην εφηβεία, η οικογένειά της μετανάστευσε στη Νέα Ζηλανδία, όπου η ίδια σπούδασε Ιατρική. Επέστρεψε στην Ευρώπη για το μεταπτυχιακό της και παντρεύτηκε τον Γερμανό ζωγράφο Ρούντολφ Κόρτοκρακς με τον οποίο απέκτησε δύο κόρες. Το Documento μίλησε μαζί της με αφορμή την κυκλοφορία του πρώτου τόμου της αυτοβιογραφίας της «Εξόριστη σε τρεις ηπείρους – Ιστορίες μιας νομαδικής ζωής» (μτφρ. Καρίνα Λάμψα) στα ελληνικά από τις εκδόσεις Καπόν.

Τι σας ώθησε να γράψετε το βιβλίο «Εξόριστη σε τρεις ηπείρους»;

Ξεκίνησα να γράφω το βιβλίο ωθούμενη από την ανάγκη να ξεδιπλώσω και να κατανοήσω μια πολύ περίπλοκη ζωή. Οπως έγραφε ο Αργεντινός συγγραφέας Εκτορ Τισόν, το έργο του οποίου μετέφρασα, η γραφή είναι μια διαδικασία διευκρίνισης. Για να καταφέρει να εξετάσει κάποιος μια ιδέα ή μια εμπειρία και να αναζητήσει τον καλύτερο τρόπο ώστε να τη μεταφέρει στους αναγνώστες, απαιτείται βαθιά κατάδυση στο θέμα και κατανόησή του από κάθε πλευρά. Ετσι αναγνώρισα τη σημασία τού να μοιράζομαι την ιστορία μου με τους άλλους. Αφηγούμενη τις εμπειρίες μου που καθορίστηκαν από σημαντικότατα ιστορικά γεγονότα και τα μαθήματα ζωής που πήρα από αυτά, θέλησα να εμπνεύσω ελπίδα στους αναγνώστες μου. Στόχος μου ήταν να χρησιμοποιήσω την ιστορία μου ως εφαλτήριο για να ενθαρρύνω μεγαλύτερη ανοχή και κατανόηση μεταξύ των ανθρώπων.

Γεννηθήκατε στην Ισπανία την εποχή του εμφύλιου πολέμου, ζήσατε τα πρώτα σας χρόνια στη Γαλλία του Βισί, πήγατε σχολείο στο Μεξικό και πανεπιστήμιο στη Νέα Ζηλανδία. Ποια χώρα αισθάνεστε πατρίδα σας;

Καμία ή όλες μαζί. Σε καμία χώρα δεν πέρασα τόσο καιρό ώστε να αποκτήσω σταθερές ρίζες, παρ’ όλα αυτά έμαθα πολλά από όλες. Καθεμία πρόσφερε τις δικές της ανεξίτηλες εγγραφές που έμειναν βαθιά χαραγμένες στην ψυχή μου. Η ταυτότητά μου αποτελείται από όλες τις εμπειρίες που είχα ως παιδί και τις γλώσσες που έμαθα και μίλησα σε καθεμία από αυτές τις χώρες.

Πόσο σοκαριστικός είναι ο ξεριζωμός για ένα παιδί;

Απογοητευόμουν πολύ ως παιδί όταν έπρεπε να εγκαταλείψω ένα μέρος που μόλις είχα συνηθίσει και στο οποίο ένιωθα ευτυχισμένη. Κάποιες φορές ωστόσο ενθουσιαζόμουν με τις εμπειρίες που θα ζούσα σε άλλη χώρα. Δεν ήμουν συνειδητά σοκαρισμένη από τις αλλαγές. Σε γενικές γραμμές τις αποδέχτηκα ως κανονικό κομμάτι της ζωής μου· άλλωστε ήταν ο μόνος τρόπος ζωής που γνώριζα. Στην εφηβεία μου, όμως, όλο αυτό άρχισε να με ζορίζει. Η μετάβαση από το ζωντανό, γεμάτο χρώματα Μεξικό στην πιο ήρεμη και σεμνή Νέα Ζηλανδία, όταν ήμουν περίπου δώδεκα ετών, ράγισε την καρδιά μου. Μου έλειπε τρομερά η ζωή μου στο Μεξικό, με αποτέλεσμα να δυσκολευτώ πολύ να προσαρμοστώ στη ζωή της Νέας Ζηλανδίας. Στη συνέχεια ωστόσο ταίριαξα πολύ σε αυτά τα αγγλικά αποικιακά νησιά, που είναι τόσο απομακρυσμένα από τον κόσμο που μέχρι τότε γνώριζα. Εκτίμησα βαθιά τη μοναδική φυσική ομορφιά τους και τη γενναιοδωρία του πνεύματος των ανθρώπων και τα ενσωμάτωσα στην προσωπικότητά μου – μαζί με τις μεξικανικές και ευρωπαϊκές εμπειρίες μου. Ο ξεριζωμός άφησε βαθύ σημάδι –θα έλεγα ότι έκανε ακόμη και ζημιά στη ζωή μου–, παράλληλα όμως με πλούτισε.

Ζήσατε πολύ δύσκολες στιγμές μόνο και μόνο επειδή γεννηθήκατε σε μια ταραχώδη εποχή για την Ευρώπη. Τι έχετε κερδίσει από την εμπειρία σας;

Εχω αποκτήσει πολύ μεγαλύτερη κατανόηση και οξυδέρκεια για τη ζωή, την ανθρώπινη φύση και τις σχέσεις. Εχω επίσης αποκτήσει μεγαλύτερη ανθεκτικότητα και προσαρμοστικότητα στις δύσκολες καταστάσεις και έχω μάθει να βρίσκω πρακτικές λύσεις στα προβλήματα της ζωής.

Τι θυμάστε πιο έντονα από τους γονείς σας;

Από τη μητέρα μου θυμάμαι τη βαθιά αγάπη και οικειότητα που είχαμε την εποχή που ήρθαμε αντιμέτωπες με έναν απειλητικό και επικίνδυνο κόσμο στη Γαλλία κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, καθώς και την οδυνηρή απώλεια της επικοινωνίας μας όταν μπήκα στην εφηβεία. Οι σημαντικότερες αναμνήσεις που έχω από τον πατέρα μου είναι η μακροχρόνια απουσία του και ο ενθουσιασμός που είχα να τον ξαναδώ κατά τη διάρκεια των σπάνιων επανεμφανίσεών του, που με την πάροδο του χρόνου δημιούργησαν κλίμα απογοήτευσης και δυσπιστίας.

Διαβάστε τη συνέχεια στο documentonews.gr