Κρυμμένες ευκαιρίες

Λένε πως η εποχή της κρίσης προσφέρεται για αναδιοργάνωση. Αρκεί να βρει τον τρόπο κανείς. Για την ΕΡΤ θα μπορούσε να είναι η ανασυγκρότηση και η διαμόρφωση ενός νέου μοντέλου λειτουργίας

Οι ευκαιρίες δεν είναι πάντα οικονομικές. Μπορεί να εξελιχθούν και σε τέτοιες. Αλλά για την ΕΡΤ, παράδειγμα, είναι ευκαιρία να καταφέρει να αρθρώσει όχι πρωτότυπο τηλεοπτικό πρόγραμμα αλλά και ένα μοντέλο λειτουργίας που ποτέ δεν είχε.
Ακριβώς αυτό την καθιστούσε ευάλωτη, στόχο κριτικής για τις μεθόδους με τις οποίες επένδυε σε πρόγραμμα, για το είδος του προγράμματος, για το κόστος του σε σχέση με την εμπορική του ανταπόδοση και όλα αυτά για τα οποία η εκάστοτε διοίκησή της, ύστερα από την αποχώρησή της βρισκόταν υπόλογη για τα πεπραγμένα της, μονίμως καταγγελλόμενη για σπατάλες και αντιμέτωπη με οικονομικούς ελέγχους, πολλοί εκ των οποίων συχνά κατέληγαν σε εισαγγελικά πορίσματα και αυτά χωρίς αποτέλεσμα.
Αλλωστε η πολιτική ενός κρατικού ραδιοτηλεοπτικού οργανισμού δεν μπορεί να χαράζεται κάθε φορά υπό τη σκιά μελλοντικών οικονομικών ελέγχων. Ούτε παράγεται πρόγραμμα με την πλευρά πότε της ΕΡΤ και πότε των παραγωγών και λοιπών συνεργαζομένων να μετρούν τρεις το λάδι, τρεις το ξίδι, πέντε το λαδόξιδο. Ούτε οι αναθέσεις μπορούν να γίνονται με μοναδικό αντικείμενο το οικονομικό σκέλος και την «κατανομή» του ΕΡΤικού χρήματος σε μια αγορά που σπαρταράει τέτοια εποχή για την επιβίωσή της και δεν έχει άλλη διέξοδο από την κρατική ραδιοτηλεόραση. Γιατί δεν υπάρχει «δίκαιη κατανομή» χρήματος όταν δεν υπάρχουν θεσπισμένοι κανόνες και κριτήρια. Με όση «προσοχή» και να μοιραστούν δεν φτάνουν, γιατί όποιοι και να πάρουν θα ‘ναι δυσαρεστημένοι αυτοί που δεν πρόλαβαν.
Ποιος θεωρείται παραγωγός, ποια είναι εταιρεία παραγωγής και υπό ποιες προϋποθέσεις θα συνεργάζεται με την ΕΡΤ, με ποιους κανόνες, ποιος θα κάνει τον έλεγχο – τεχνικό και οικονομικό ο οποίος θα πρέπει να γίνεται πάντα από επαγγελματίες, των οποίων η επιλογή υπακούει σε κριτήρια τέτοια που εξασφαλίζουν το αδιάβλητο και το έγκυρο της κρίσης τους.
Εγιναν αυτά; Γιατί όσο δεν γίνονται, οι αποφάσεις κάθε διοίκησης θα βρίσκονται πάντα αίολες, θα θεωρείται σπατάλη δημοσίου χρήματος κάθε ενέργειά της. Το ζήτημα δεν είναι να προστεθεί ακόμη ένας θρήνος στους τόσους εθνικούς για την πιθανότητα συρρίκνωσης της ΕΡΤ. Ετσι κι αλλιώς είναι διογκωμένη, όπως και το υπόλοιπο κράτος. Υπάρχουν λύσεις. Να διατηρήσει ένα επιπλέον κανάλι μοιράζοντάς το σε ζώνες, καθεμία για μία μεγάλη περιφέρεια της χώρας η οποία θα χρηματοδοτεί το τηλεοπτικό της πρόγραμμα με ευρωπαϊκά κονδύλια για τη διατήρηση της κουλτούρας, για παράδειγμα, για την ανάπτυξη ειδικών γεωργικών καλλιεργειών με την προσφορά γνώσης και λύσεων. Και όχι να γίνονται τοπικά κανάλια που παίζουν παιχνίδια εξουσίας στις τοπικές κοινωνίες. Χάθηκε χρόνος αλλά είναι ακόμη η καταλληλότερη εποχή για να τεθούν οι βάσεις. Το πρόγραμμα της ΕΡΤ δεν μπορεί να αντανακλά το προσωπικό γούστο του εκάστοτε προέδρου και του διευθύνοντος συμβούλου. Αυτό που αντανακλά η ΕΡΤ, όπως κάθε δημόσια τηλεόραση, είναι η κουλτούρα της λειτουργίας ενός κράτους ολόκληρου. Και εδώ βρίσκεται το πικρό κομμάτι της ιστορίας της. Αποτελεί τον πυρήνα των κρατικών νοοτροπιών που οδήγησαν τον τόπο εδώ που τον οδήγησαν. Ωστόσο, για τον ίδιο ακριβώς λόγο μπορεί να αναδειχθεί σε «νησίδα», όπου θα εφαρμοστούν σταδιακά και με οργάνωση οι πρώτοι κανόνες και τα πρώτα κριτήρια.
http://www.tanea.gr

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr