"Και ένα φτωχό χιονόνερο που ζητιανεύει χιόνι" – Τρία ποιήματα για την Πρωτοχρονιά

Τάσος Λειβαδίτης, «Ιανουάριος»

Ένας καινούργιος χρόνος. Τι μας περιμένει; Τι θα μας φέρει; Όνειρα, φιλοδοξίες, έρωτες, αινίγματα. Κι ω φτωχά ημερολόγια που ύστερα από τόσες γιορτές τελειώνετε τις μέρες σας μέσα σ’ ένα ρείθρο.

Από τη συλλογή «Τα Χειρόγραφα του φθινοπώρου»

Κική Δημουλά, «Το κοριτσάκι με τα σπίρτα»

Απόγευμα πρωτοχρονιάς ψυχή στους δρόμους. Μονάχα κάτι γκρίζο παλαιό καινούργιου χρόνου. Τρέμουν από το κρύο τα σταυροδρόμια και οι γωνίες σφίγγονται κολλάνε να ζεσταθούν επάνω σε αλλότριας πατρίδας πλανόδιους ανθοπώλες μπουκέτα φασκιωμένα με αγριωπό χαρτί και η φτηνή ποιότητα με τρύπες διανθισμένη γύρω γύρω από αυτοδίδακτο ψαλίδι καμωμένες όπως κι εμείς όταν παιδιά για σχέδια πεινασμένα σ’ εφημερίδα διπλωμένη ομοιόμορφα μικρά τετραγωνάκια ψαλιδίζαμε κι όπως ξεδιπλωνόταν το χαρτί τι χαρούμενα τι αλλεπάλληλα, τι συμμετρικά παραθυράκια διάπλατα μάς άνοιγε το μέλλον. Απόγευμα πρωτοχρονιάς ψυχή στους δρόμους μόνο κλειστά μεγάλα γκρίζα παράθυρα κι ένα φτωχό χιονόνερο που ζητιανεύει χιόνι.

Από τη συλλογή «Μεταφερθήκαμε παραπλεύρως»

Πρωτοχρονιάτικο (Κ Βάρναλης)

Σαράντα σβέρκοι βωδινοὶ μὲ λαδωμένες μποῦκλες

σκεμπέδες, σταβροθόλωτοι καὶ βρώμιες ποδαροῦκλες ξετσίπωτοι, ἀκαμάτηδες, τσιμπούρια καὶ κορέοιντυμένοι στὰ μαλάματα κ᾿ ἐπίσημοι κι ὡραῖοι.

Σαράντα λύκοι μὲ προβιὰ (γι᾿ αὐτοὺς χτυπᾷ ἡ καμπάνα) καθένας γουρουνόπουλο, καθένας νταμιτζάνα!

Κι ἀπὲ ρεβάμενοι βαθιὰ ξαπλώσανε στὸ τζάκι,

κι ἀβάσταγες ἐνιώσανε φαγοῦρες στὸ μπατζάκι.

Ὄξ᾿ ὁ κοσμάκης φώναζε: «Πεινᾶμε τέτοιες μέρες» γερόντοι καὶ γερόντισσες, παιδάκια καὶ μητέρες κ᾿ οἱ τῶν ἐπίγειων ἀγαθῶν σφιχτοὶ νοικοκυρέοι ἀνοῖξαν τὰ παράθυρα καὶ κράξαν: «Εἶστε ἀθέοι».

Ποιητικά, 1956