"Καμίλ Κλοντέλ 1915": Οι διαδρομές της μνήμης και της μοναξιάς

Τον Χειμώνα του 1915 η γλύπτρια Καμίγ Κλοντέλ βρίσκεται κλεισμένη σε ψυχιατρικό ίδρυμα. Η μόνη της ελπίδα για μία ανάσα ζωής και ανθρωπιάς στο άρρωστο περιβάλλον που ζει, είναι η επικείμενη επίσκεψη του αδερφού της, Πολ Κλοντέλ. Η ίδια παραμένει απομονωμένη και απελπισμένη μέσα στη φυλακή της και παλεύει με τον θυμό, τα ξεσπάσματα και τη μνήμη. Η Κλοντέλ έζησε για 29 ολόκληρα χρόνια σε ψυχιατρείο και η δημιουργικότητα της έσβησε σταδιακά μέσα στη μοναξιά και το σκοτάδι της αέναης υπαρξιακής αναζήτησης.

Η Κλοντέλ ζει σε μία συντηρητική και ανδοκρατούμενη εποχή και συγκρούεται με τις συμβάσεις και τον κοινωνικό της περίγυρο, πέφτοντας τελικά στην ίδια την παγίδα του. Μέσα στο ψυχιατρείο δεν μπορεί να μοιραστεί και να επικοινωνήσει τις καλλιτεχνικές ανησυχίες της, με αποτέλεσμα να αισθάνεται ακόμα πιο εγκλωβισμένη.

Μία ιστορία δοσμένη με απόλυτο ρεαλισμό (οι έγκλειστοι είναι πραγματικοί τρόφιμοι ψυχιατρείου), που δένει αρμονικά με την εκφραστική ερμηνεία της Ζιλιέτ Μπινός, η οποία καταφέρνει να μιλάει μόνο με το βλέμμα και τις εκφράσεις της.

Στην ταινία, είναι διάχυτη η αίσθηση της μελαγχολίας και της κλειστότητας. Οι “παγωμένες” εικόνες και η καλλιτεχνική ακαμψία, μας μεταφέρουν απότομα, σχεδόν “βίαια”, στο επίκεντρο της ιστορίας, την οποία αισθανόμαστε να διαδραματίζεται δίπλα μας.

Η δραματική καθαρότητα της Μπινός που συνομιλεί διαρκώς με τη μνήμη και τα φαντάσματα του παρελθόντος της Κλοντέλ, το τολμηρό σκηνοθετικό εύρημα με τους πραγματικούς τρόφιμους ψυχιατρείου και ο ρεαλισμός που μας παρασύρει στους πιο σκοτεινούς διαδρόμους της ιστορίας, συνθέτουν ένα αξιόλογο αποτέλεσμα.