Η Αποστολή: Ανάμνηση από μιαν Επανάσταση: "Το πολιτικό θέατρο τοποθετεί στο κέντρο τον άνθρωπο"

Το έργο καταπιάνεται με τη Γαλλική Επανάσταση και θέτει στο επίκεντρο το επαναστατικό πρόταγμα, ως όραμα που εκφυλίζεται, ηττάται, γεννιέται από τις στάχτες του και παραμένει επίκαιρο. Εξιστορεί την απόπειρα τριών απεσταλμένων της επαναστατικής κυβέρνησης στην αγγλική αποικία της Τζαμάικα να πυροδοτήσουν την εξέγερση των σκλάβων. Μέσα στην Αποστολή υπάρχει και ένα εμβόλιμο κείμενο, σύμφωνα με την προσφιλή συνήθεια του Μύλλερ: σε αυτό ο θεατής μεταφέρεται από τη Γαλλική Επανάσταση στο σύγχρονο κόσμο, παραπέμποντας στο σύμπαν του Κάφκα.

Κάθε δουλειά που παρουσιάζεται από την Ομάδα Σημείο Μηδέν, είναι αποτέλεσμα πολύμηνης και έντονης ψυχοσωματικής έρευνας. Θέατρο ιδιαίτερο και απαιτητικό, που υπηρετεί το κείμενο και την συνύπαρξη του ανθρώπου με την ιστορία . Με αφορμή την Αποστολή, οι ηθοποιοί της παράστασης Έλλη Ιγγλίζ, Δημήτρης Παπαβασιλείου και Έβελυν Ασουάντ μιλούν στο koutipandoras.gr για το πολιτικό θέατρο, το γοητευτικό κείμενο του Μύλλερ και για την ερευνητική δουλειά της ομάδας. 

Συνέντευξη στην Ηλέκτρα Ζαργάνη

Η Αποστολή : Ανάμνηση από μιαν Επανάσταση. Ποια στοιχεία σας γοήτευσαν στο έργο του Ανατολικογερμανού συγγραφέα Χάινερ Μύλλερ ;

Δημήτρης: Βρίσκω εξαιρετικά γοητευτικό το γεγονός πως τα κείμενα του εξερευνούν συνεχώς τη σχέση μεταξύ ιστορίας και μύθου. Με συγκινεί πολύ το ότι το βάθος του ποιητικού του λόγου προκύπτει από αυτό ακριβώς το ζήτημα.

Έλλη: Mε γοήτευσε η τόλμη με την οποία ο Μύλλερ συνθέτει τον λόγο του χωρίς περιορισμούς και στερεότυπα. Με αυτόν τον τρόπο τα πρόσωπα αποκαλύπτονται, αντιφατικά, συγκρουσιακά, στην τραγική τους διάσταση.

Έβελυν: Είναι εξαιρετικά γοητευτικός ο ποιητικός τρόπος που φωτίζεται το κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο του έργου, προσδίδοντάς του μια διάσταση διαχρονική. Είναι ένα κείμενο πολυσύνθετο που καλείσαι να το αποκωδικοποιήσεις. Αυτό είναι μεγάλη πρόκληση: τόσο το να καταφέρεις εσύ ο ίδιος να επικοινωνήσεις με αυτό, όσο και το να καταφέρεις να το επικοινωνήσεις στον θεατή.

Και σε αυτή την παράσταση, αλλά και σε όλες τις προηγούμενες δουλειές της ομάδας σημείο Μηδέν, χρησιμοποιείτε πολύ το σώμα, την κίνηση, την φωνή. Πώς δουλεύετε πάνω σε αυτό το κομμάτι ;

Έβελυν: Η δουλειά μας είναι βασικά ερευνητική. Με το σώμα, τη φωνή, την ενέργεια αναζητούμε τον δρόμο που θα μας οδηγήσει στον πυρήνα των ζητημάτων, που με τον χρόνο βαθαίνουν μέσα μας ολοένα και πιο πολύ. Ακόμα και κατά την διάρκεια των παραστάσεων αυτός είναι ο αγώνας μας. Είναι μια απαιτητική διαδικασία, που σίγουρα χρειάζεται αφοσίωση και πίστη.

Το έργο καταπιάνεται με τη Γαλλική επανάσταση. Πιστεύεται ότι οι αντιφάσεις και οι δυσκολίες ενός επαναστατικού μετασχηματισμού έχουν κοινούς άξονες/ αναφορές σε κάθε εποχή ;

Δημήτρης: Φυσικά! Μπορεί οι εποχές να αλλάζουν αλλά οι ανάγκες του ανθρώπου παραμένουν ίδιες (στα πλαίσια της διαφορετικότητας του καθενός) και είναι αυτές που οδηγούν στην επανάσταση.

Μέσα στην Αποστολή υπάρχει και ένα εμβόλιμο κείμενο που μας μεταφέρει στον σύγχρονο κόσμο και παραπέμπει στον κόσμο του Κάφκα. Πως πιστεύετε ότι εισπράττει ο θεατής αυτή την ”μετάβαση”; Ήταν ένα δύσκολο πείραμα να δέσει αυτό το κομμάτι με το υπόλοιπο έργο ;

Έλλη: Ένα από τα βασικά στοιχεία της ”Αποστολής” είναι η αποσπασματικότητα. Με μια έννοια όλο το κείμενο είναι δομημένο έτσι. Η συνοχή της ιστορίας είναι αυτή του ονείρου. Με την διαφορά ότι ο Μύλλερ γράφει την ”Αποστολή” με απόλυτη συνείδηση, όλα έχουν το νόημά τους. Το εμβόλιμο κείμενο ”ο άνδρας στον ανελκυστήρα” παρεμβάλλεται μεταξύ δύο πολύ φορτισμένων σκηνών, κατά την γνώμη μου για να τονισθούν και να αποκαλύψουν κι άλλα πολυσύνθετα νοήματα. Είναι ένα κλειδί που μας βοηθά να κατανοήσουμε καλύτερα την ”Αποστολή”… και ξαφνικά βρισκόμαστε σε ένα παρόν άχρονο μέσα στα γρανάζια ενός γραφειοκρατικού κολοσσού στην μέση του πουθενά κι επειδή ακριβώς ”ριζώνει” στο παρόν αναγνωρίζουμε κομμάτια μας μέσα από τον σπασμένο καθρέφτη του Άνδρα στον Ανελκυστήρα… και πρόκειται και πάλι για μιαν αποστολή που δεν μπορεί να εκπληρωθεί, αναβάλλεται , καθυστερεί… Πιστεύω ότι αυτό το κείμενο φέρνει τον θεατή πιο κοντά στα ζητήματα του έργου με την έννοια ότι ενδεχομένως να έχει κανείς βιώσει ή ακούσει παρόμοιες ψυχικές καταστάσεις αντίστοιχες με του ανθρώπου που αντιμετωπίζει την εξουσία και που του ανατίθεται από έναν ανώτερο να εκπληρώσει μια αποστολή, και μυστηριωδώς αδυνατεί. Αυτό το κείμενο έχει περισσότερο τις ρίζες του στην έκφραση υποσυνείδητων και ασυνείδητων ανθρώπινων φόβων ,έτσι όπως αποκαλύπτονται στα όνειρα ή στους εφιάλτες και με αυτήν την έννοια το δέχεται κανείς όπως τον συμβολισμό και την ερμηνεία (πολύ πιο βαθιά και ουσιαστική) ενός ονείρου. Έτσι, δεν ήταν δύσκολο στην διαδικασία της έρευνας και της σύνθεσης να δεθεί με το υπόλοιπο έργο. Όλο το κείμενο είναι θραυσματικό και συνδέεται στην αποσπασματικότητά του.

Πιστεύετε ότι η επανάσταση είναι μια διαρκής αναγκαιότητα; Μια συνεχής κίνηση μετασχηματισμού;

Δημήτρης : Δεν θα μπορούσα να βρω καλύτερη απάντηση από τα τελευταία λόγια του Σασπόρτας, του ήρωα που υποδύομαι στην παράσταση: Όταν οι ζωντανοί δεν θα μπορούν άλλο να αγωνίζονται, θα αγωνιστούν οι νεκροί.

Πείτε μας μερικές φράσεις του έργου που σας σημάδεψαν και εντυπώθηκαν στο μυαλό σας.

Έβελυν : ”Με γεμάτο το στόμα μιλάει κανείς ευκολότερα για μια χαμένη επανάσταση.’,m”Ελπίδα μου είναι η τελευταία πνοή. Ελπίδα μου είναι η πρώτη μάχη”, ”Πατρίδα των σκλάβων είναι η εξέγερση. Πάω στον αγώνα οπλισμένος με τις ταπεινώσεις της ζωής μου.”

Πόσο δύσκολο είναι για μια ομάδα να κάνει πολιτικό θέατρο αυτή την εποχή ;

Έλλη: Αν για την αντιμετώπιση της κρίσης (σε όλα τα επίπεδα) χρειαζόμαστε ως ”βοηθούς” την περισυλλογή και την φιλοσοφία με σκοπό την δράση, τότε σήμερα περισσότερο από ποτέ η τέχνη μπορεί να λειτουργήσει καταλυτικά και θετικά στην κοινωνία προσφέροντας υλικό για στοχασμό και παιδεία με την ουσιαστική έννοια. Το πολιτικό θέατρο ανοίγει και τοποθετεί στο κέντρο τον άνθρωπο ερευνώντας την ύπαρξή του ,την σχέση του με την κοινωνία, το πώς στέκεται στον κόσμο και φιλοσοφεί έμπρακτα παίρνοντας και προτείνοντας θέση. Όταν υπάρχει ένα οποιοδήποτε πρόβλημα, πόσο μάλλον κοινωνικό, αποτελεσματική λύση δίνεται κατ’ αρχήν με το να έχουμε μάτια ανοιχτά, με συνείδηση κάτι που βέβαια κάποιες φορές δεν είναι εύκολο ή ευχάριστο είναι όμως αναγκαίο.

Info: 

Θέατρο ΑΤΤΙΣ – Νέος Χώρος, Λεωνίδου 12 (πλησίον μετρό Μεταξουργείου)

Παραστάσεις: Παρασκευή και Σάββατο στις 21.00 και Κυριακή στις 20.00. 

Παράταση μέχρι τις 26 Φεβρουαρίου 2017

Κράτηση θέσεων: 210-3225207

Τιμές εισιτηρίων: 12 ευρώ (κανονικό), 10 ευρώ (φοιτητές, άνεργοι ΟΑΕΔ, ΑμΕΑ)

Παίζουν οι ηθοποιοί:Ελεάνα Γεωργούλη, Δαυίδ Μαλτέζε, Έλλη Ιγγλίζ, Δημήτρης Παπαβασιλείου, Έβελυν Ασουάντ

Σκηνοθεσία: Σάββας Στρούμπος