Ο ρεαλισμός ως… μαγεία

Και μέχρι πότε νομίζετε πως μπορούμε να συνεχίσουμε αυτό το πήγαινε έλα του διαβόλου", τον ρώτησε.

marquez 1

Και μέχρι πότε νομίζετε πως μπορούμε να συνεχίσουμε αυτό το πήγαινε έλα του διαβόλου”, τον ρώτησε.

Ο Φλορεντίνο Αρίσα είχε την απάντηση έτοιμη εδώ και πενήντα τρία χρόνια, επτά μήνες και έντεκα μέρες με τις νύχτες τους.

“Για όλη μας τη ζωή απάντησε“.

Ο Γκαμπριέλ Γκαρθία Μάρκες έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 87 ετών. Εκπρόσωπος της σχολής του “μαγικού ρεαλισμού” στη Λατινική Αμερική, μπορούσε να καυτηριάζει την πραγματικότητα, την εξουσία, τις ταξικές διακρίσεις και ταυτόχρονα να υφαίνει μαγικά παραμύθια με φαντάσματα από το παρελθόν, κορίτσια που πεθαίνουν από έρωτα και τα μαλλιά τους θα μακραίνουν για πάντα, απελπισμένους δικτάτορες με χιλιάδες παιδιά, μαγικά βότανα, πόρνες και ιστορίες που η μία μπαίνει στο νήμα της άλλης και όλες μαζί συνθέτουν ένα υπέροχο κουβάρι λογοτεχνικής απόλαυσης.

«Η μαγεία δεν είναι μόνο προϊόν φαντασίας»

Γεννήθηκε στις 6 Μαρτίου του 1927 σε μία μικρή πόλη της Κολομβίας, την Aracataca. Οι γονείς της μητέρας του ήταν ηγετικά στελέχη της τοπικής κοινότητας και ο παππούς του, που είχε τουλάχιστον 17 γιους, ήταν κάποτε συνταγματάρχης. Μετά τη γέννηση του, οι γονείς του έφυγαν μακριά και ανέθεσαν την ανατροφή του στους παππούδες του. Τα παιδικά του βιώματα έγιναν μνήμη και έμπνευση για τις ιστορίες του, με τον παππού του να γίνεται ο Aureliano Buendia, o πατριάρχης στο βιβλίο “Εκατό Χρόνια Μοναξιά”. Η γιαγιά του πίστευε στη μαγεία  και του μιλούσε διαρκώς για φαντάσματα και θαύματα. Κατά τη διάρκεια της ζωής του, επισήμανε πολλές φορές ότι η μαγεία που διαποτίζει τα μυθιστορήματα του, δεν είναι ακριβώς προϊόν φαντασίας, αλλά μία αληθινή αντανάκλαση της εμπειρίας από τη ζωή στην Λατινική Αμερική.

μάρκες

Μετά το θάνατο του παππού του στάλθηκε σε οικοτροφείο. “Ήταν σαν τον θάνατο. Έχασα τους ανθρώπους και την οικογένεια μου και ένοιωθα ξένος και μόνος μου”, είχε αναφέρει περιγράφοντας εκείνη την περίοδο της ζωής του.

Η φτωχολογιά της Κολομβίας και ο Μαρξ

Όταν επισκέφθηκε για πρώτη φορά την πρωτεύουσα, απογοητεύτηκε από τη μελαγχολική διάθεση που ένοιωθε να τον κυριεύει. Παρ’ όλο που δεν τον γοήτευε καθόλου το εξωτερικό περιβάλλον και όσα αντίκριζε γύρω του, οι σπουδές του, το ίδιο το σχολείο, θεωρούσε ότι ήταν για αυτόν ένα φυτώριο μάθησης, από όπου δεν γινόταν να φύγει ανεπηρέαστος. Εκεί φοιτούσε όλη η φτωχολογιά της Κολομβίας, ενώ οι καθηγητές του ήταν επηρεασμένοι από τα μαρξιστικά ρεύματα σκέψης.

“Όταν έφυγα από εκεί ήθελα να γίνω δημοσιογράφος, να γράψω μυθιστορήματα, να κάνω κάτι σπουδαίο για μία καλύτερη κοινωνία. Αυτοί οι τρεις στόχοι είναι αδιαίρετοι και απαραίτητη προϋπόθεση για έναν συγγραφέα”, είχε γράψει σε σχέση με αυτή την εποχή της ζωής του.

μάρκες

Οι πολιτικές ταραχές στη Λατινική Αμερική

Το 1946 τον βρήκε στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Μπογκοτά να σπουδάζει Νομική, όταν ο εκδότης ενός από τα πιο γνωστά περιοδικά της Κολομβίας, το “El Espectador” έγραψε ότι δεν υπήρχαν νέοι ταλαντούχοι συγγραφείς στη χώρα. Ο νεαρός Μάρκες του απάντησε στέλνοντας του μία συλλογή ιστοριών του, η οποία ξεχώρισε και δημοσιεύτηκε αμέσως.

Η ταραγμένη πολιτική μοίρα της Λατινικής Αμερικής, ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με το έργο του. Στις 9 Απριλίου του 1948 ο πρόεδρος των Φιλελεύθερων, Jorge Eliecer Gaitan, δολοφονήθηκε και  έτσι ξεκίνησε μία περίοδος έντονων πολιτικών αναταραχών και συγκρούσεων που έμεινε γνωστή ως “La Violencia”. Το Πανεπιστήμιο έκλεισε και η διατριβή του καταστράφηκε από πυρκαγιά. Έφυγε γρήγορα από την πρωτεύουσα και ξεκίνησε να εργάζεται σε μία σειρά εφημερίδων στην περιοχή της Καραϊβικής.

Η δημοσιογραφία και η νίκη του Κάστρο

Το 1954 επέστρεψε στη Μπογκοτά και εργάστηκε ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα “El Espectator”. Έγραφε κινηματογραφικές κριτικές και ερευνητικά κείμενα, αποκαλύπτοντας σκάνδαλα και κυβερνητικές ατασθαλίες και εκτοξεύοντας τη φήμη της εφημερίδας του στα ύψη. Ξεκίνησε με ενδιαφέρον να ταξιδεύει στην Ευρώπη. Αν και ποτέ δεν εγκατέλειψε την ιδέα ότι ο σοσιαλισμός είναι το μόνο ικανό σύστημα για να επιλύσει τα προβλήματα της ανθρωπότητας, έκανε αυστηρή κριτική στην κατάσταση που συνάντησε στην Ανατολική Γερμανία.

Το 1958 ταξίδεψε στη Βενεζουέλα για να παρακολουθήσει από κοντά την πτώση του δικτάτορα, Perez Jimenez και ταυτόχρονα έγραψε το βιβλίο “Ο Συνταγματάρχης δεν έχει κανέναν να του γράψει”, προσπαθώντας να επικεντρωθεί στις καθημερινές αντιφάσεις της ζωής στην Κολομβία.

Παντρεύτηκε την Mercedes-Barcha Pardo, με την οποία απέκτησε δύο γιους. Κάλυψε την επίσκεψη του Νίξον στη Βενεζουέλα και βρισκόταν ακόμα στο Καράκας, όταν πληροφορήθηκε στις 8 Ιανουαρίου του 1959, ότι ο Φιντέλ Κάστρο μπήκε θριαμβευτικά στην Αβάνα. Υπερασπίστηκε δραστήρια την κουβανική επανάσταση πρώτα από την Κολομβία και στη συνέχεια από τη Νέα Υόρκη. Η αμερικάνικη βίζα του γρήγορα ανακλήθηκε και κατέφυγε στην πόλη του Μεξικού, η οποία έγινε μόνιμη κατοικία του.

μάρκες

Μαγικός ρεαλισμός που μάγεψε τη λογοτεχνία

Τους επόμενους 18 μήνες έγραψε το αριστούργημα  “Εκατό Χρόνια Μοναξιάς”, εισάγοντας τον αναγνώστη στον κόσμο του μαγικού ρεαλισμού. Επηρεασμένος από την κοινωνική κατάσταση στην Κολομβία και τις δικές του οικογενειακές εμπειρίες, συνθέτει μία σουρεαλιστική και ταυτόχρονα απόλυτα ρεαλιστική ιστορία, όπου συναντάμε την πανούκλα της αϋπνίας, έναν ιερέα που μετεωρίζεται όταν πίνει ζεστή σοκολάτα και μία βροχή που διαρκεί τέσσερα χρόνια, 11 βδομάδες και δύο ημέρες.

Μετά από αυτό το μυθιστόρημα, ο Μάρκες καταξιώθηκε στο παγκόσμιο λογοτεχνικό στερέωμα, αλλά ποτέ δεν επαναπαύτηκε στη δόξα του, αφού τα ερεθίσματα του και η ανάγκη του για προσφορά πάντα  τον απασχολούσε. Ίδρυσε το περιοδικό “Alternativa”, προκειμένου να προσφέρει μία διαφορετική οπτική γωνία για τις ειδήσεις και την ανατροπή της δημοκρατίας στη Χιλή το 1973. Το 1978 ίδρυσε μία οργάνωση για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην πόλη του Μεξικού, με το όνομα Habeas.

Η κατάρα της εξουσίας

To “Φθινόπωρο του Πατριάρχη” (1975) είναι ένα ποιητικό κατηγορητήριο ενάντια στις δικτατορίες που μαστίζουν τη Λατινική Αμερική. Μετά από αυτό, δήλωσε δημόσια ότι δεν θα γράψει κανένα άλλο μυθιστόρημα μέχρι την απομάκρυνση του Πινοσέτ από τη Χιλή. Συνέβαλε με τη δράση του, στην απελευθέρωση του κουβανού ποιητή Armando Valladares.

Παρά το γεγονός ότι ο Πινοσέτ ήταν ακόμα στην εξουσία, έγραψε το 1981 το “Χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου”, εμπνευσμένος από τη δολοφονία ενός παιδικού φίλου του. Το 1982 έγινε ο πρώτος συγγραφέας από την Κολομβία που κέρδισε το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Μετά την ομιλία του κατά τη διάρκεια της απονομής, ακολούθησε ένα ξέφρενο πάρτι, για το οποίο ο ίδιος ο Φιντέλ Κάστρο, είχε χαρίσει 1.500 μπουκάλια κουβανέζικο ρούμι και τα αντιαμερικανικά συνθήματα έδιναν και έπαιρναν.

Το 1985 ο Μάρκες έγραψε το πιο δημοφιλές μυθιστόρημα του, “Ο Έρωτας στα χρόνια της Χολέρας”. Παρά την παγκόσμια επιτυχία του, δεν είχε άδεια να ταξιδέψει στην Αμερική, εξαιτίας της στράτευσης του με την Κούβα του Φιντέλ Κάστρο.

Μικρά- Μικρά

-Ο Μάρκες πέρασε ένα μεγάλο κομμάτι της υπόλοιπης ζωής του, γράφοντας μυθιστορήματα, διηγήματα, σενάρια για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση.

– Είχε γράψει σενάριο ακόμα και σαπουνόπερα!

-Αποκάλυψε ότι ο Κάφκα ήταν ο συγγραφέας που εκτιμούσε περισσότερο από όλους

-Είχε ρυθμίσει τη θερμοκρασία στο σπίτι του μόνιμα στους 28 βαθμούς

-Έγραφε 24 γραμμές την ημέρα κατά μέσο όρο.

– Έκανε 18 μήνες να ολοκληρώσει το “Εκατό Χρόνια Μοναξιάς”

-Το μεγαλύτερο επίτευγμα της ζωής του, θεωρούσε ότι ήταν οι δύο γιοι του.

 -Η φιλία του με τον Φιντέλ Κάστρο κράτησε για πάρα πολλά χρόνια, καθώς συχνά επισκεπτόταν την Αβάνα και περνούσε χρόνο συζητώντας μαζί του.

-Τα τελευταία χρόνια της ζωής του απέφευγε τις συνεντεύξεις.

-Θα ήθελε να ταξιδεύει πολύ, να γυρνάει με όμορφες γυναίκες, να βρίσκεται ακριβώς εκεί που κινούνταν ο κόσμος και οι ιστορίες μπλέκονταν η μία με την άλλη, όπως έκανε σε όλη του τη ζωή.

-Στην αυτοβιογραφία του (2002), μίλησε για τις περιπέτειές του όταν γύρισε όλη την Κολομβία με ένα βιβλίο του Ουίλιαμ Φώκνερ στην τσέπη, για τη σχέση του με τις πόρνες και την ανάγκη του να διηγείται ιστορίες.

-Πέθανε σε ηλικία 87 ετών στις 17 Απριλίου του 2014.

 

 

Μερικά από τα βιβλία που μας μάγεψαν…

Εκατό χρόνια Μοναξιάς (1967)

Το μυθιστόρημα αυτό εκτόξευσε τον Μάρκες σε ένα από τα πιο σημαντικά πρόσωπα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Έθεσε τις βάσεις του λογοτεχνικού ρεύματος που χαρακτηρίζεται ως μαγικός ρεαλισμός, όπου καταφέρνουν να συνυπάρξουν αρμονικά οι κοινωνικές διακρίσεις και η αδικία με τα φαντάσματα και τα μαγικά βότανα, τα φανταστικά πλάσματα και τις μυστικές αιωρήσεις των χαρακτήρων. Σε έναν μεθυστικό και παράξενο κόσμο με τσιγγάνους, βάναυσους στρατιώτες και δαιμόνιες πόρνες, πολλαπλοί χαρακτήρες μοιράζονται το ίδιο όνομα και οι ζωές τους σβήνουν η μία μέσα στην άλλη με ονειρικό τρόπο.

Το Φθινόπωρο του Πατριάρχη (1975)

Μία φανταστική και ποιητική αλληγορία για την εξουσία, την ψυχοσύνθεση της αυταρχικής φύσης, το σάπισμα και τη θλιβερή παρακμή του παλιού κόσμου. Ο Μάρκες συμπυκνώνει την φυσιογνωμία του “γενικού γραμματέα του Σύμπαντος” σε ένα πρόσωπο που ζει σε ένα νησί της Καραϊβικής και έχει αποκτήσει 5.000 παιδιά. Η τρέλα και ο ανορθολογισμός της πολιτικής ζωής στη Λατινική Αμερική και η κατάρα των δικτατοριών, αποκτάει υπόσταση και νόημα, μέσα από τις σελίδες αυτού του μυθιστορήματος.

Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας, 1985

Το πιο διάσημο ίσως από τα έργα του Μάρκες, που εξετάζει την αγάπη και τον έρωτα από πολλές διαφορετικές γωνίες. Ένα ερωτικό τρίγωνο στις αρχές του 20ου αιώνα, μέσα από την αναζήτηση της μοναδικότητας και της αγάπης που είναι περιττή, αλλά ταυτόχρονα αναγκαία. Ο νεαρός Φλορεντίνο Αρίσα, σε μια από τις καθημερινές παραδόσεις που κάνει για λογαριασμό του τοπικού ταχυδρομείου, γνωρίζει και ερωτεύεται για πάντα τη νεαρή Φερμίνα Δάσα. Στην αρχή, η νεαρή κοπέλα διστάζει, όμως η επιμονή και οι εξομολογήσεις του νεαρού Αρίσα θα τη μαγέψουν και γρήγορα θα τον ερωτευτεί. Η κοινωνική πραγματικότητα και οι συμβάσεις θα τους χωρίσουν, ωστόσο ένα ονειρικό ταξίδι με πλοίο θα ολοκληρώσει τον έρωτα τους για πρώτη φορά, μετά από 52 χρόνια, 9 μήνες και 4 μέρες.

Ο στρατηγός μες στο λαβύρινθό του, 1989

Ο φανταστικός απολογισμός της ζωής των τελευταίων μηνών του απελευθερωτή της Λατινικής Αμερικής Σιμόν Μπολίβαρ. Ήταν γνωστός για τις μοναρχικές φιλοδοξίες του. Πέθανε το 1830 εξόριστος από την πατρίδα του. Στο μυθιστόρημα του Μάρκες, είναι μία ανθρώπινη φιγούρα, με ταλέντο και φιλοδοξία, που παρασύρεται και παγιδεύεται μέσα στις εμμονές του, στους θριάμβους του και τελικά στην παρακμή. Μπερδεύοντας τη φαντασία με την ιστορία, περνώντας σαν μάγος από το έπος στο απέριττο χρονικό της ανθρώπινης μοίρας, ο συγγραφέας διαμορφώνει τα απομεινάρια ενός συναρπαστικού ονείρου που ο Μπολίβαρ έχει μπροστά στα μάτια του καθώς κατεβαίνει το μεγάλο ποταμό Μαγδαλένα. Εδώ κι εκεί οι πόλεις, που υπήρξαν το σκηνικό του θριάμβου του, τον υποδέχονται με ενθουσιασμό, αγνοώντας ότι έχει παραιτηθεί μια για πάντα από την εξουσία. Στα διαλείμματα της αρρώστιας του, ανάμεσα στα παραμιλητά του πυρετού, ξαναζεί, χάρη στον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, τη δόξα του στις μάχες, το θρίαμβο του απελευθερωτικού του ονείρου, τη γένεση των πατρίδων που δημιούργησε, την ίδια την ιστορία αυτής της ηπείρου, μεγάλο μέρος της οποίας έγραψε ο ίδιος.

 

Ξέσπασμα οργής από τη Σταυρούλα Μασσαλή για το χειροκρότημα στον Καραμανλή: «Τρύπησε τα αυτιά μας…» (video)

Μασσαλή Καραμανλής

Ξέσπασμα οργής από τη Σταυρούλα Μασσαλή για το χειροκρότημα στον Καραμανλή: «Τρύπησε τα αυτιά μας…» (video)

Δεν μπορούσε να πιστέψει το ηχηρό χειροκρότημα που έδωσαν οι βουλευτές της ΝΔ στον Καραμανλή…

Βόλος: Συγκλονίζει μαρτυρία 21χρονης κοπέλας – «Με βίαζε σε ξενοδοχείο από τα 11 μου χρόνια» (video)

viasmos 6

Βόλος: Συγκλονίζει μαρτυρία 21χρονης κοπέλας – «Με βίαζε σε ξενοδοχείο από τα 11 μου χρόνια» (video)

Απίστευτες αποκαλύψεις έκανε μια κοπέλα απ' τη Λάρισα, καθώς αποκάλυψε ότι βιαζόταν επί σειρά ετών…