Fred Ho, ένας εκκεντρικός μουσικός και ακτιβιστής

Ο Fred Ho, συνθέτης, σαξοφωνίστας, συγγραφέας και ακτιβιστής, πέθανε στο σπίτι του στο Μπρούκλιν χτυπημένος από καρκίνο, σε ηλικία 56 ετών. Ένας καλλιτέχνης ανήσυχος, προκλητικός και δημιουργικός μέχρι τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Έγραφε τραγούδια πολικά φορτισμένα, που εμπνέονταν από προσωπικές μνήμες και αντιφάσεις που έβλεπε γύρω του. Στις συνθέσεις του, λάτρευε το είδος μουσικής που προερχόταν από την αφρο- ασιατική κουλτούρα, όπως ο ίδιος την αποκαλούσε και συνδύαζε τη τζαζ με παραδοσιακούς ήχους. Το πρώτο κομμάτι που έγραψε ήταν ένα μπλουζ εμπνευσμένο από τη νίκη του Βιετναμέζικου απελευθερωτικού αγώνα εναντίον της αμερικάνικης κατοχής την άνοιξη του 1974.

Η καταγωγή του ήταν από την Κίνα. Τα πρώτα του χρόνια έζησε περιθωριοποιημένος από τον κοινωνικό του περίγυρο, γεγονός που σημάδεψε βαθιά τη δημιουργία του. Στην προσπάθειά του να ενταχθεί και να αφομοιωθεί στο περιβάλλον του ένοιωθε να καταπιέζεται και να χάνει την αυτοεκτίμησή του. Η έμπνευση του προερχόταν από την παιχνιδιάρικη και δυναμική μουσική της Αφρικής και της Αμερικής, ενώ θαύμαζε καλλιτέχνες όπως ο Duke Ellington, John Coltrane, Sun Ra και Charles Mingus. Απέρριπτε κατηγορηματικά τον όρο jazz, γιατί θεωρούσε ότι είχε επιβληθεί από τους Ευρωπαίους με σκοπό να την υποτιμήσουν και να μειώσουν την πολιτισμική αξία της και το ριζοσπαστικό φορτίο που κουβαλούσε μέσα στα χρόνια.

Από έφηβος αισθάνθηκε ισχυρή έλξη για τη μουσική και την κουλτούρα των μαύρων και αποφάσισε να αφιερώσει χρόνο και ενέργεια για να πειραματιστεί με νέα μουσικά ακούσματα και συνθέσεις. Ποτέ δεν διδάχθηκε μουσική σε ωδείο, αλλά έμαθε μόνος του σαξόφωνο σε ηλικία 14 ετών. Αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ με πτυχίο Κοινωνιολογίας. αλλά η ανάγκη του ήταν να ασχοληθεί αποκλειστικά με την τέχνη που αγαπούσε.

Τη δεκαετία του 80′ μετακόμισε στη Νέα Υόρκη. Πέρασε όλα του τα χρόνια συνθέτοντας μουσική και συμμετέχοντας σε διάφορες πειραματικές ομάδες για την τζαζ και την κουλτούρα που τη συνόδευε. Ξεκινώντας με το Afro Asian Music Ensemble το 1982 δημιούργησε πολλά δικά του σχήματα με τα οποία κυκλοφόρησε πάνω από 15 άλμπουμ στα οποία συνυπάρχουν η παραδοσιακή τζαζ, με το αβάν γκαρντ και τις επιρροές από τις ασιατικές ρίζες του. Έγραψε αρκετά βιβλία με κοινωνιολογικές και φιλοσοφικές αναφορές και συνέθεσε όπερες βασισμένες σε παραδοσιακά μυθιστορήματα και παραμύθια της Κίνας.

Το έργο του περιστρεφόταν γύρω από την κινέζικη λαϊκή τέχνη, την ενδοοικογενειακή βία, τα κινήματα των μαύρων και τον επαναστατικό φεμινισμό.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, συνέχιζε να είναι δημιουργικός και να εργάζεται πυρετωδώς, ενώ αντιτάχθηκε στην ασθένεια του καρκίνου, θεωρώντας ότι είναι αποτέλεσμα του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού και του σύγχρονου τρόπου ζωής.

Στις συνεντεύξεις του αναφερόταν συχνά στην κακοποίηση της μητέρας του από τον πατέρα του. “Μία από τις πρώτες μου στιγμές εξέγερσης, ήταν όταν υπερασπίστηκα τη μητέρα μου απέναντι στους ξυλοδαρμούς που δεχόταν συστηματικά. Τότε ένοιωσα για πρώτη φορά επαναστάτης”.