"Ατομικό συμφέρον" οι καθαρίστριες, "εθνικό συμφέρον" οι απαιτήσεις της τρόικας

«Το ατομικό συμφέρον δεν μπορεί να νοείται και να λειτουργεί ανεξάρτητα προς τις εκ της εξυπηρετήσεως αυτού συνέπειες ως προς την αποτελεσματικότητα της οικονομικής πολιτικής του κράτους». Σε ποιο «ατομικό συμφέρον» αναφέρεται ο… ποιητής; Μα, στο συλλογικό αγώνα των απολυμένων καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών.

Και ποιος είναι ο «ποιητής»; Κανένας άλλος από τον Άρειο Πάγο, στο σκεπτικό του οποίου για το «πάγωμα» της επαναπρόσληψης των καθαριστριών περιλαμβάνεται η παραπάνω φράση.

Υιοθετώντας απόλυτα την κυβερνητική θέση, ο Άρειος Πάγος υποστηρίζει στο σκεπτικό του ότι «η διασφάλιση της συνέχειας της οικονομικής πολιτικής του κράτους κατά τη διάρκεια μιας χρονικής περιόδου με έκτακτες δημοσιονομικές δυσχέρειες εθνικού επιπέδου αποτελεί μείζον αγαθό, συνδεόμενο με το γενικό συμφέρον, σε σχέση με το ατομικό συμφέρον κάθε μιας καθαρίστριας, να διαταραχθεί η οργανική της θέση και να εξακολουθήσουν να απασχολούνται σε αυτή αμειβόμενη όπως και πριν».

Η απόφαση αναφέρει ακόμα ότι «κατά τη διάρκεια της διαθεσιμότητας οι καθαρίστριες αν και μη εργαζόμενες θα ελάμβαναν τα ¾ των τακτικών αποδοχών τους», ένας ακόμα παράγοντας που επικαλούνται οι αρεοπαγίτες στην απόφασή τους.

Όταν, λοιπόν, οι διεκδικήσεις μίας κοινωνικής ομάδας υποβαθμίζονται σε «ατομική διεκδίκηση», την ίδια στιγμή που οι απαιτήσεις της τρόικας αναβαθμίζονται σε «εθνικό συμφέρον», ε, τότε λογικό είναι να βγαίνουν τέτοιες αποφάσεις…