Άρον άρον, σταύρωσον αυτόν

Τώρα που έμαθα περί τινος πρόκειται και διάβασα ότι αυτός ο άνθρωπος θα είναι υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος, αποφάσισα να ψηφίσω τον συνδυασμό που τον φιλοξενεί. Επειδή ακριβώς άνοιξε τις πόρτες του στο Τζέισον-Αντιγόνη Δούση.

Με αυτή την κίνηση, ασπάστηκε την ανεξιφυλία και τη διαφορετικότητα. Αδιαφόρησε για τις άναρθρες κραυγές των κυρ Παντελήδων και των Χίων. Πήγε κόντρα στο ρεύμα του μεσαιωνισμού και της μισαλλοδοξίας. Σήκωσε τον καθρέφτη και τον έστησε μπροστά στα μούτρα μας, για να μη ξεχνάμε ποιοι είμαστε. «Τι» είμαστε, όπως θα έλεγε ο ίδιος ο Ιάσων-Αντιγόνη.

Τον πολιτευτή μου, τον βουλευτή μου, τον δήμαρχό μου, τον περιφερειάρχη μου, τον πρωθυπουργό μου, τον πρόεδρό μου, τους θέλω πάνω στα άρματα του Pride. Με όποιον και αν κοιμούνται τις νύχτες. Όπως πηγαίνω κάθε χρόνο και εγώ στο Pride, μολονότι αποστρέφομαι τους άνδρες, σεξουαλικά και …γενικά. Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος «αδερφή» και «λούγκρα», για να ανεβαίνει στα άρματα. Αρκεί να είναι καλός και ανήσυχος πολίτης.

Δεν θέλω να μου λένε, οι εκλεγμένοι μου εκπρόσωποι, ότι αν κατουράω όρθιος είμαι ντε και καλά σερνικός. Δεν θέλω να παραιτούνται από τα οφίκιά τους όταν νιώθουν ότι τα μαγαρίζει ο κουνιστός της απέναντι καρέκλας. Δεν θέλω να προσυπογράφουν άρθρα τύπου «αν μας δώσεις μπούτια θα μιλάμε για μπούτια». Δεν θέλω να χειροκροτάνε κρυφίως τους δολοφόνους του Ζακ Κωστόπουλου επειδή «ένα πουστράκι λιγότερο». Δεν θέλω να χασκογελάνε, όταν βλέπουν γυναίκα με γένια ή άνδρα με φουστάνια ή επιστήμονα που αρνείται το φύλο του. Δεν θέλω να φτύνουν στον κόρφο τους με ένθεο πατριωτισμό, όταν ένας ή μία «του τρίτου φύλου» θριαμβεύει στη Γιουροβίζιον.

 Η ηθική της εξουσίας δεν ορίζεται από τη σεξουαλικότητα, αλλά από την άμωμη πολιτική συμπεριφορά. Ο τραβεστί που δεν έκλεψε ποτέ κανέναν είναι χίλιες φορές προτιμότερος, από τον άντρακλα που περνάει τις μέρες του με το χέρι μέσα στο βάζο. Η επιδειξιομανής γραμματέας είναι ένα εκατομμύριο φορές καλύτερη, από την υπουργάρα με τα λαδωμένα δάχτυλα και με τις παλάμες ακουμπισμένες στον κώλο της.

«ΛΟΑΤΚΙ και τα μυαλά στα κάγκελα», έγραψε στο πρωτοσέλιδό της μία από τις εφημερίδες που σπρώχνουν τον νεοέλληνα προς το 1950. Το θεωρούσαν, οι κακομοίρηδες, καταγγελτική κραυγή, θούριο για να ξεσηκωθούν οι νοικοκυραίοι και να υπερασπιστούν την αγία οικογένεια. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για τίτλο τιμής. Θα μπορούσε να το κάνει μικρή πολύχρωμη σημαία, ο πολιτικός συνδυασμός που τόλμησε να αγνοήσει τους σκοταδιστές. Όχι στις διακρίσεις και στα στερεότυπα, ναι στην ανεκτικότητα και στην πρόοδο. Και τα μυαλά στα κάγκελα. Ό,τι, τέλος πάντων, έδωσε ο καλός Θεός στον καθένα για μυαλό. Ή για κάγκελο.

Όσοι πηγαίνουν στο σινεμά ή παρακολουθούν τις ξένες σειρές που τόσο μόδα έγιναν τα τελευταία χρόνια ίσως να παρατήρησαν ηθοποιούς με ουδέτερη ταυτότητα, παρόμοια με του Τζέισον-Αντιγόνης Δούση. Η τιμημένη με Όσκαρ Τίλντα Σουίντον, η Ρόουζ ΜακΓκόουαν από το Scream, η Ρούμπι Ρόουζ από το Orange Is the New Black, ο Έζρα Μιλερ από τα Fantastic Beasts, το Μπεξ Τέιλορ-Κλάους από το Glee, η Αμάντλα Στένμπεργκ από τα Hunter Games, το Έιζια Κέιτ Ντίλον από το Billions, όλοι προσδιορίζονται ως «non binary» ή «genderfluid». Ρευστού φύλου, ασύμβατοι με το δυαδικό σύστημα.

Δεν είναι κάποιο βίτσιο, ούτε μόδα. Όσο κλισέ και αν ακούγεται, κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα να προσδιορίζει ελεύθερα τη σεξουαλικότητά του και να πορεύεται αναλόγως στην κοινωνία, χωρίς περιορισμούς και αποκλεισμούς. Αλλά αυτό το γνωρίζατε ήδη, όσοι δεν είστε αναγνώστες της Δημοκρατίας ή ψηφοφόροι του Παναγιώταρου ή θαυμαστές του Παναγιώτατου.

Ναι, σκοπεύω να ψηφίσω τον συνδυασμό που πρόσφερε βήμα σε non-binary πολίτη, μόνο και μόνο επειδή πρόσφερε βήμα σε non-binary πολίτη. Η πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς, έστω αυτής της χλιαρής Αριστεράς, ψηφίστηκε όχι μόνο για να σώσει τα πορτοφόλια μας αλλά και για να φέρει προοδευτική ματιά στην αλαλιασμένη κοινωνία μας. Όσο συχνότερα το θυμάται, τόσο πιο εκλεκτό θα είναι το εκλογικό σώμα που θα την ακολουθήσει. Μεγαλύτερο; Δεν ξέρω. Καλύτερο; Ασφαλώς. Αν είναι να την αποκαθηλώσουν οι πατριδοκάπηλοι και οι πορτοφολάκηδες, χαλάλι και αφερίμ.

Δεν ξέρω, βέβαια, αν θα «σταυρώσω» το ίδιο το Τζέισον-Αντιγόνη. Δεν  γνωρίζω αρκετά για το ποιόν του μη-ανδρός. Το μόνο που μπορώ να εγγυηθώ, είναι ότι θα τον κρίνω με τα ίδια κριτήρια που θα χρησιμοποιήσω και για τους υπόλοιπους υποψηφίους. Και αυτό, τελικά, είναι το ζητούμενο.