19 χρόνια από τη δολοφονία των Ισαάκ και Σολωμού (βίντεο&φωτο)

Ήταν 11 Αυγούστου του 1996, όταν επτά χιλιάδες μοτοσικλετιστές, θα πραγματοποιούσαν την μεγαλύτερη αντικατοχική πορεία με προορισμό την Κερύνεια. Η πορεία άρχισε στις 2 Αυγούστου από την πύλη του Βρανδεμβούργου στο Βερολίνο, διέσχισε την Ευρώπη, με στόχο τη διεθνοποίηση του προβλήματος εισβολής και κατοχής στην Κύπρο. Στην πορεία συμμετείχε και αριθμός ξένων μοτοσικλετιστών.

Παρά τις απειλές των Τούρκων και την ακύρωση της πορείας από τα επίσημα χείλη της Παγκύπριας Ομοσπονδίας Μοτοσικλετιστών κατόπιν κυβερνητικής παρέμβασης, μεγάλος αριθμός κατευθύνθηκε προς τη γραμμή κατάπαυσης του πυρός.

Με «λύσσα» περίμεναν οι Τούρκοι

Απέναντι τους οι μοτοσικλετιστές βρήκαν πάνοπλους Τούρκους στρατιώτες, ψευδοαστυνομικούς, καθώς επίσης και πολίτες μέλη της εξτρεμιστικής οργάνωσης Γκρίζοι Λύκοι. Οι μοτοσικλετιστές διατράνωναν την επιθυμία τους για ελεύθερη διέλευση σε όλη την επικράτεια της Κύπρου.

Ο Ραούφ Ντεκτάς, τότε κατοχικός ηγέτης, είχε δώσει εντολές να πυροβολείται οποιοσδήποτε προσπαθήσει να εισέλθει στις κατεχόμενες περιοχές, επιστρατεύοντας ομάδες Γκρίζων Λύκων για να αντιμετωπίσουν τους μοτοσικλετιστές.

Επεισόδια σημειώθηκαν σε πολλές περιοχές, όμως στη Δερύνεια η κατάσταση ήταν χειρότερη. Μοτοσικλετιστές βρέθηκαν αντιμέτωποι με τις δυνάμεις του Ντεκτάς, οι οποίες δεν δίστασαν να πυροβολήσουν εναντίον τους και να τους χτυπήσουν.

Ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου

Ο Τάσος Ισαάκ, ο οποίος ήταν στην περιοχή, στην προσπάθεια του να βοηθήσει έναν άλλο Κύπριο τον οποίο χτυπούσαν οι Τούρκοι, δέχθηκε επίθεση και έπεσε κάτω. Κάπου εκεί, ο ήλιος έσβησε.

Ο Τάσος, δεχόταν αλλεπάλληλα χτυπήματα με πέτρες, λοστούς και ρόπαλα, από τα λυσσασμένα «σκυλιά» του Ντεκτάς, μέχρι που τελικά ξεψύχησε. Άφησε πίσω του την έγκυο σύζυγο του.

Kαθοδηγητής της δολοφονικής δράσης εναντίον του Tάσου Iσαάκ φέρεται να ήταν ο αρχηγός του παραρτήματος των Γκρίζων Λύκων στα κατεχόμενα, Mεχμέτ Aρσλάν. Τρεις μέρες αργότερα πραγματοποιήθηκε η κηδεία του.

Πράξη δεύτερη

Την ημέρα της κηδείας του Τάσου Ισαάκ, δηλαδή στις 14 Αυγούστου 1996, μια ομάδα διαδηλωτών, κατευθύνθηκε προς το οδόφραγμα της Δερύνειας για να αφήσει μερικά στεφάνια και λουλούδια στο χώρο της δολοφονίας.

Εκεί έκαναν την εμφάνιση τους και πάλι οι Γκρίζοι Λύκοι, μετατρέποντας τη σκηνή σε πεδίο μάχης.

Ξαφνικά, ο Σολωμός Σολωμού, ξέφυγε από τον κλοιό των κυανόκρανων, πέρασε στη νεκρή ζώνη, επιχειρώντας να ανέβει σε ένα ιστό για να κατεβάσει την τουρκική σημαία. Λίγα δευτερόλεπτα μετά, δέχθηκε σφαίρα στο λαιμό, ενώ την ίδια ώρα οι κατοχικές δυνάμεις άνοιξαν πυρ εναντίον των διαδηλωτών.

Ελεύθεροι οι φονιάδες

Ένας εκ των δολοφόνων του Σολωμού Σολωμού, ο Κενάν Ακίν, έποικος, πρώην αξιωματικός του τουρκικού στρατού, υπουργός του ψευδοκράτους και πράκτορας των τουρκικών μυστικών δυνάμενων. Το 2009, σε συνέντευξη του δήλωνε αμετανόητος και πως «θα τον ξαναπυροβολούσε». Καταζητείται από την Ιντερπόλ και τα διεθνή ποινικά δικαστήρια και έχει επικηρυχθεί με το ποσό των 460.000 ευρώ. Μέχρι σήμερα κανείς δεν έχει συλληφθεί.

Στις 24 Ιουνίου 2008, το ευρωπαϊκό δικαστήριο έκρινε ένοχη την Τουρκία για τη δολοφονία των Ισαάκ και Σολωμού, καθώς δεν προέβη στις απαραίτητες ενέργειες για τον εντοπισμό των ενόχων.

Τα τελευταία χρόνια, η Πρωτοβουλία Μνήμης Ισαάκ – Σολωμού, με τη διοργάνωση ειρηνικής πορείας μοτοσικλετιστών, κρατά άσβεστη τη μνήμη των δύο ηρώων.