19 ημέρες πριν από τις Γερμανικές εκλογές

Από την Δρ. Μοσχοβία Κασκούρα-Schulz του Technische Universität Dresden.

Η καγκελάριος φαίνεται πως κέρδισε τις εντυπώσεις. Αυτό διαβάζω συνέχεια στον τύπο. Και αναρωτιέμαι… Ποιες εντυπώσεις; Ποια αναμέτρηση; Τί κέρδισε ο Γερμανός πολίτης παρακολουθώντας και τους δυο σε μια βαρετή και συντηρητική προσπάθεια εναλλαγής θέσεων; Τίποτα. Απολύτως τίποτα. Με δημοσιογράφους να αναλώνουν τα τρία τέταρτα της συζήτησης στο δήθεν μεταναστευτικό, με δυο από αυτούς να αγγίζουν με τις ερωτήσεις τους ακροδεξιές θέσεις ενάντια του υποψήφιου Σουλτς, η συνύπαρξη του συμφέροντος και της κενότητας πολιτικού στόχου κυριάρχησαν.

Κανένας από τους δυο υποψηφίους δεν κέρδισε τις εντυπώσεις σε μια Γερμανία που, όπως και άλλες ευρωπαϊκές χώρες, μαστίζεται όλο και περισσότερο από κοινωνικά, πολιτικά, οικονομικά, συνταξιοδοτικά προβλήματα. Κανένας από τους δυο υποψηφίους δεν άγγιξε την βαθύτερη ουσία των καθημερινών προβλημάτων του Γερμανού-ευρωπαίου πολίτη. Και οι δυο ζουν σε έναν κόσμο τον οποίο απορρίπτουν αλλά δεν γνωρίζουν πως θα ομορφύνουν. Η ιδέα μιας άλλου τύπου κοινωνίας, δίκαιης, αλληλέγγυας, με στόχο το μέλλον και τους νέους ικανούς ανθρώπους, έχει γίνει αδιανόητη.

Κανένας δεν προτείνει. Μόνο καταδικάζει. Ούτε μια λέξη για την ανεργία, την έντονη κοινωνική ανισότητα στην γερμανική κοινωνία, τις εναλλακτικές μορφές ενέργειας, την παιδεία και τα προβλήματα των δασκάλων και καθηγητών, την αύξηση των μίνι εργασιών χωρίς ασφάλεια και προοπτική, τους συνταξιούχους που μαζεύουν μπουκάλια από τα σκουπίδια για ανακύκλωση και κέρδος 0,5 Σεντ το μπουκάλι, την ουσιαστική ενσωμάτωση των μεταναστών στην κοινωνία. Πολλοί μου λένε πως τρέφω μια υπερβολική ελπίδα. Με εκπλήσσετε! Σήμερα περισσότερο από ποτέ, έχουμε ανάγκη από λύσεις. Ο ρόλος του απλού παρατηρητή είναι πια άχρηστος.

Αγαπημένε μου Μάρτιν, οφείλεις να έχεις το θάρρος να αποποιηθείς το ρόλο του απλού παρατηρητή μιας πραγματικότητας που όλο και διαμορφώνεται από την οικονομική ολιγαρχία. Μην αφήσεις κανέναν αντίπαλο να επιβάλει τη νέα κοινωνία κυνικών ανθρώπων. Ναι, οι κοινωνίες μας τείνουν να μας κάνουν όλους κυνικούς. Είναι μια εύκολη λύση για να μην αλλάξει τίποτε προς το όφελος του απλού πολίτη. Με αυτό τον τρόπο, συνυπάρχει αρμονικά ο αμύθητος πλούτος και η ανείπωτη δυστυχία.

Αγαπημένε μου Μάρτιν, με τις εναλλαγές των κυβερνήσεων τα κόμματα έχουν αποδεχθεί να παραδίδουν ειρηνικά την εξουσία το ένα στο άλλο. Άρα, δεν έχουν ουσιαστικές διαφορές μεταξύ τους. Υιοθετούν σχεδόν το ίδιο μοντέλο ανάπτυξης και κοινωνικής οργάνωσης. Θεωρώ πως την Κυριακή το βράδυ επιβεβαίωσες, ίσως άθελά σου, τον κανόνα. Δεν θέλω να πιστεύω πως το Sozialdemokratische Partei Deutschlands (SPD, Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας) έχει την ίδια βασική κατευθυντήρια γραμμή με το Christlich Demokratische Union Deutschlands (CDU, Χριστιανοδημοκρατική Ένωση της Γερμανίας) : αυτή του μεγάλου συναινετικού κέντρου.

Την στιγμή που δημιουργούνται ουσιαστικά οικονομικά και πολιτικά προβλήματα, επιστρατεύουμε τα μεγάλα λόγια ώστε όλοι να βγουν αλώβητοι από όσα συμβαίνουν, διακηρύσσουμε αποφασιστικά μέτρα για μεταρρυθμίσεις, ωστόσο, όταν είμαστε στην εξουσία μοναδικό μας μέλημα είναι να μην αλλάξει τίποτε.

Φοβάμαι! Ανησυχώ! Ζούμε κάθε μας μέρα σε μια εικονική πραγματικότητα που μας πλάθει με τέτοιο τρόπο ώστε να μην καταλαβαίνουμε την κατάσταση της απόλυτης δουλείας και εκμετάλλευσης στην οποία βρισκόμαστε. Κοιτάξτε γύρω σας. Μας δημιουργούν την ψευδαίσθηση μιας ανθρώπινης, ελκυστικής, φιλόξενης και με επιλογές ζωής. Μας λένε πως όλα έχουν μια τεράστια δυναμική που θα αποδειχθεί γόνιμη. Όχι, κανείς δεν μιλά για κοινωνίες αγγέλων. Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική. Τα υποδουλωμένα κορμιά μας λειτουργούν σαν άψυχες ηλεκτρογεννήτριες προς όφελος μιας κοινωνίας-μηχανής που μας ρουφά κάθε ενέργεια και αξιοπρέπεια.

Τί έχει συμβεί; Πώς θα παραμείνουμε άνθρωποι με δικαιώματα; Πώς θα κοιτάξουμε το μέλλον μας σοβαρά και θα πάψουμε να είμαστε εγωιστές; Ναι, είμαστε εγωιστές. Ότι συμβαίνει στην γειτονιά μου, στην εργασία μου, στην πόλη μου, στην χώρα μου αφορά τον κόσμο στο σύνολό του. Όχι μόνο εμένα. Μόνο αν η κοινωνία ξεσηκωθεί και απαιτήσει τα δικαιώματά της, μπορεί να υπάρξει βελτίωση.

Προτείνω μια έννοια-κλειδί που λείπει από την σημερινή πολιτική πραγματικότητα. Αυτή είναι ο προσανατολισμός, η σταθερή κατεύθυνση και όχι η τυφλή καθοδήγηση. Η τελευταία είναι επικίνδυνη. Απευθύνομαι μόνο στους νέους. Εσάς και εμένα. Έχουμε την ικανότητα να διαβάζουμε ποια είναι η επόμενη φάση. Έχουμε και την ευθύνη να διακρίνουμε ποιες μπορεί να είναι οι εξελίξεις στο άμεσο μέλλον. Δουλειά μας δεν είναι να προτείνουμε μελλοντικούς παραδείσους, να περιγράφουμε την ιδεώδη κοινωνία που δεν θα ζήσουμε ποτέ. Δουλειά μας δεν είναι να είμαστε ουτοπιστές και να περιμένουμε το όφελος από έναν ψεύτικο παράδεισο. Οφείλουμε να διακρίνουμε ποιες μορφές πολιτικής δράσης είναι εφικτές σε σχέση με την υπάρχουσα κατάσταση. Όποιος δεν ξέρει ακριβώς τι επιδιώκει, είναι χαμένος.

Στην συγκεκριμένη περίπτωση λοιπόν και με αφορμή την τηλεμαχία μεταξύ Μέρκελ και Σουλτς και τις γερμανικές εκλογές που όλοι, άσκοπα, πιστεύουν πως το αποτέλεσμά τους θα αλλάξει το μέλλον της Ευρώπης, ελευθερώνω την σκέψη μου και σας προτείνω : δεν είμαστε κάτι ξεχωριστό έξω από την κοινωνία. Είμαστε αναπόσπαστο κομμάτι της και καθήκον μας είναι να την στρέψουμε προς μια κατεύθυνση υγιή, δημιουργική, με προοπτική.

Παραθέτω τον Μαρξ, μια πολιτική στιγμή στην Ελλάδα που η αντικομουνιστική προπαγάνδα είναι αισθητή. Τον παραθέτω σαν παράδειγμα όχι τόσο για τους κομμουνιστές (αυτοί ξέρουν άλλωστε ποιοι είναι) αλλά για κάθε πολίτη που σέβεται τον εαυτό του και επιθυμεί ένα καλύτερο μέλλον : ‘Οι κομμουνιστές οφείλουν να επικαλούνται και να επιβεβαιώνουν την ιδιαιτερότητα τους, χωρίς ωστόσο να αποκόπτονται από τη γενικότερη κοινωνική δυναμική που καθιστά εφικτή την ίδια την ύπαρξή τους’.

Δρ. Μοσχοβία Κασκούρα-Schulz

Technische Universität Dresden

Πηγή: 100plus.gr

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr