Χίλιες φορές να πεθάνω από έναν θρησκόληπτο ταξιδεύοντας από έναν ήσυχο, μικροαστικό θάνατο στο σπιτάκι μου…

Η Τουρκία κυβερνάται από έναν αδίστακτο σουλτάνο, ο οποίος για να κερδίσει την αυτοδυναμία στις εκλογές κήρυξε τον πόλεμο στους Κούρδους κι έφερε τη συμφορά στο κέντρο τής Αγκυρας με την “περίεργη” τρομοκρατική επίθεση με την εκατόμβη νεκρών. Και τώρα, φοβούμενος πως η Ρωσία θα καταστρέψει τους μεγαλοϊδεατισμούς του στη Μέση Ανατολή επιχειρεί να τορπιλίσει τη συνεργασία της με τη Δύση για την αναχαίτιση του ISIS, τον οποίο ο ίδιος έχει φροντίσει να ενισχύσει παντοιοτρόπως (βλ., για παράδειγμα, εξοπλισμό του-ασφαλή διέλευση φονταμενταλιστών πολεμιστών από τα τουρκικά σύνορα-συνέργεια στη διακίνηση λαθραίων καυσίμων). Ο περί ου ο λόγος Ρ. Τ. Ερντογάν είναι ικανός να πυροδοτήσει τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο μόνο και μόνο για να κορέσει τη νεοοθωμανική του ματαιοδοξία…

Δεν σας κάνω καμιά φοβερή αποκάλυψη όταν σας γράφω πως ο πλανήτης έχει παραδοθεί στη μεγαλομανία ορισμένων μανιοκαταθλιπτικών προσωπικοτήτων. Ποιά είναι, ωστόσο, η απάντησή μας στην τρέλα; Κλειδαμπαρωνόμαστε στο σπίτι μας, σφραγίζουμε πόρτες και παράθυρα, ζητούμε 24ωρη αστυνομική ή και στρατιωτική φύλαξη και βγαίνουμε από την οικία μας μόνο για τα απολύτως απαραίτητα; Δεν διανοούμαστε καν να ταξιδέψουμε σε πόλεις και κράτη τα οποία θεωρούμε επίφοβα για τρομοκρατικό χτύπημα; Αλλάζουμε κάθε τρεις ώρες εσώρουχα γιατί έχουμε λερώσει αυτά που φορούσαμε από τον τρόμο μας;…

Αν αυτή είναι η “ασφαλής” ζωή που έχετε επιλέξει να κάνετε, δικαίωμά σας να τη “χαρείτε” όσο αυτό είναι εφικτό, παρακολουθώντας ολημερίς κι ολοβραδύς από τους τηλεοπτικούς σας δέκτες όλους εκείνους που σας θέλουν τρομοκρατημένους. Και δεν αναφέρομαι, βεβαίως, αποκλειστικώς στους τζιχαντιστές, αλλά και σε όλους όσοι έχουν στηρίξει την πολιτική τους καριέρα στην πρόκληση φόβου προκειμένου να εξυπηρετούνται και τα πανίσχυρα βιομηχανικά συμφέροντα που κερδοσκοπούν από τη βία και την απειλή της…

Ολα αυτά δεν σας τα γράφει κάποιος ατρόμητος. Κάθε φορά που βρίσκομαι σε αεροπλάνο που είναι έτοιμο να απογειωθεί είμαι σχεδόν σίγουρος ότι θα ανατιναχτεί, ανεξαρτήτως αν έχουν τοποθετήσει βόμβα σε αυτό μαχητές τού ISIS ή όχι! Αυτός ο φόβος, ωστόσο, όπως και πολλοί άλλοι ποτέ δεν με απότρεψαν από το να ταξιδεύω, κρατώντας τη ζωή μου με αυτόν τον τρόπο, όπως τόσο όμορφα είχε γράψει ο Γιώργος Σεφέρης. Κάποια ημέρα όλοι θα πεθάνουμε, μέχρι να φτάσει όμως αυτή η ώρα έχουμε χρέος να κάνουμε όσα περισσότερα πράγματα μπορούμε, να αφήσουμε πίσω μας ένα ερείπιο, όπως πρόσταζε ο Νίκος Καζαντζάκης…

Τί νόημα έχει να μας βρει ο Χάροντας γερούς, δυνατούς και υγιείς αν αυτό έχει γίνει θυσιάζοντας τις απολαύσεις τής ζωής; Χίλιες φορές προτιμότερος ένας θάνατος στον αέρα από τα χέρια ενός φανατικού θρησκόληπτου πηγαίνοντας σε ένα μακρινό προορισμό ή περνώντας καλά σε κάποιο κέντρο διασκέδασης από ένα ήσυχο, μικροαστικό τέλος στο “σπιτάκι” μου. Εμείς διαλέγουμε, άλλωστε, τί ζωή κάνουμε κι ας κλαιγόμαστε συχνότερα ή σπανιότερα για τα όνειρά μας που δεν πραγματοποιήσαμε ποτέ. Εμείς μόνοι μας κρατιόμαστε γερά από τη “βεβαιότητα” του λιμανιού ή λύνουμε τα σκοινιά για το αβέβαιο, γι’ αυτό και τόσο γοητευτικό, ταξίδι…

Πηγή: tripioevro.blogspot.gr

 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr