Με τα γουναράδικα τελειώσαμε

Του Θανάση Καρτερού
Μπορείς να το δεις κι έτσι: Μια νέα αρχή θα γίνει, έτσι κι αλλιώς, αυτή την Κυριακή. Στην περίπτωση του συφοριασμένου, και με υπολείμματα ψυχών πάνω του, Ναι, θα ανοίξει ένας νέος πολιτικός κύκλος. Η παλιά φαυλότητα θα κοιταχτεί στον καθρέφτη της νίκης της και θα δηλώσει πάλι ότι είναι η πιο ωραία. Θα χουφτώσει με το ένα χέρι στην εξουσία, που ουσιαστικά ποτέ δεν παρέδωσε, ενώ με το άλλο θα υπογράφει ό,τι της βάζουν μπροστά της. Για τη σωτηρία της πατρίδας και της ευρωπαϊκής ιδέας.
Στην περίπτωση πάλι του γενναίου Όχι, θα τελειώσει η εποχή του σκότους. Οριστικά και αμετάκλητα. Αν εκατομμύρια άνθρωποι ξεπεράσουν αυτό τον τραπεζικό και προπαγανδιστικό τυφώνα, αν αντικρίσουν κατάματα τους αυτουργούς του φόβου και τολμήσουν να ψηφίσουν Όχι, τότε τίποτε δεν θα είναι όπως πριν. Και για τη διαπραγμάτευση. Αλλά και στα μέτωπα κατά της διαπλοκής, της διαφθοράς, της φαυλότητας. Στα μέτωπα της δικαιοσύνης και της δημοκρατίας. Ένας λαός που στέκεται όρθιος σε τέτοια θύελλα μπορεί να πετύχει τα πάντα.
Θα ολοκληρωθεί και το μέτρημα αυτή την Κυριακή. Που όπως ξέρετε, δεν είναι μόνο τα Ναι, τα Όχι, τα λευκά και τα άκυρα. Είναι η στάση του καθενός όλο αυτό το διάστημα. Κι αυτό, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, δεν αφορά κυρίως στους ξένους προστάτες, που στο κάτω – κάτω τη δουλειά τους έκαναν. Ούτε μόνο στους εγχώριους φίλους του Ναι και εχθρούς της Αριστεράς. Οι οποίοι μετήλθαν όλων των μέσων, από τα οποία το ηθικότερο η τρομοκρατία, για να αποσπάσουν δήλωση υποταγής από έναν λαό -τον ελληνικό.
Αφορά και σε μας. Στο στρατόπεδο του Όχι και στην Αριστερά. Είτε νικήσουμε, είτε όχι, πολλά πρέπει ν’ αλλάξουν. Και γιατί η νέα κατάσταση θα απαιτεί νέα καθήκοντα. Και γιατί θα χρειαστεί μια ποιοτικά ανώτερη ενότητα, που η έλλειψή της φάνηκε σε συνθήκες μεγάλης πίεσης. Αλλά και γιατί το δύσκολο αυτό πεντάμηνο η διαπραγμάτευση, η μάχη του δημοψηφίσματος, έδειξαν ότι ορισμένοι είναι λιποβαρείς. Και έχει σχέση με το αύριο το μέτρημα και όχι με ποινές. Τα του επωνύμου τω επωνύμω.
Από Δευτέρα πάντως το προσκλητήριο θα γίνει τη γνωστή ώρα της Αριστεράς. Είτε έτσι είτε αλλιώς, τίποτε δεν μπορεί να περιμένει. Καμιά χαρά, κανένα πανηγύρι, καμιά στενοχώρια, καμιά κατάθλιψη, δεν μπορεί να αντικαταστήσει την ανάγκη άμεσης δράσης. Ούτε ένας πόντος δεν πρέπει να παραχωρηθεί σε κείνους που ξέρουμε πια όλοι και τι θέλουν, και τι είναι ικανοί να κάνουν για να το πετύχουν. Γιατί με τα γουναράδικα τελειώσαμε…

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr