Ο Σόιμπλε δικαιώνει τον Μπαλτά

Ακόμη κι αν δεν γνωρίζεις επακριβώς τα της Παιδείας, αντιλαμβάνεσαι ότι οι αλλαγές που προωθεί ο Αριστείδης Μπαλτάς είναι προς τη σωστή κατεύθυνση.

Το αντιλαμβάνεσαι από το εύρος και την ποιότητα εκείνων που αντιδρούν, ένα εκρηκτικό συνονθύλευμα πεφωτισμένων ακροδεξιών, δογματικών νεοφιλελεύθερων, εξτρεμιστών του Κέντρου, μοιρολογιστριών του απωλεσθέντος Παραδείσου της, κατ’ αυτούς, Ανανεωτικής Αριστεράς, ορφανών του Σημίτη και,  βεβαίως, βεβαίως, των Ποταμίσιων, οι οποίοι είναι μια κατηγορία από μόνοι τους. Δεν χωρούν πουθενά, εγκαινιάζουν, με προεξάρχοντα τον ιδιοκτήτη τους Σταύρο, νέο είδος, sui generis, που λένε  και οι Λατίνοι. Ο Μπαλτάς  έχει απέναντί του τον εθνικό κορμό, εκείνους που στήριξαν αφειδώς, από το μετερίζι του και με τον τρόπο του ο καθένας, την κοινωνική καταστροφή της εποχής των μνημονίων.

Είναι ενωμένοι, είναι αποφασισμένοι, είναι φανατικοί. Έχουν βάλει στο μάτι τον Μπαλτά κι επειδή δεν μπορούν να θίξουν την επιστημονική επάρκεια, την ευρυμάθεια και το ήθος του, επιχειρούν να τον παρουσιάσουν ως έναν παρωχημένο αριστερό, τυφλωμένο από δόγματα και ιδεοληψίες. Ο Θεοδωράκης αποκάλεσε τον Μπαλτά «σκοταδιστή», σε αντίθεση με τον ίδιο τον Σταύρο που σκορπίζει παντού της γνώσης το φως και όταν τον βλέπουν, όλοι λένε «να ένας σοφός!». Ο Κασιμάτης της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ απέδωσε τις αποφάσεις του υπουργού Παιδείας σε ψυχικά σύνδρομα, είναι τρελοί αυτοί οι Μπαλτάδες, έχουν το ακαταλόγιστο, μόνο ένας τρελός θα μπορούσε να λάβει τόσο ακατανόητες  αποφάσεις. Οποία ειρωνεία. Αυτοί που ολοφύρονται επειδή η Ελλάδα είναι η τελευταία Σοβιετική Δημοκρατία, νοσταλγούν,  ως φαίνεται, τα σοβιετικά ψυχιατρεία των αντιφρονούντων.

Το ανομοιογενές πλήθος και οι πολεμικές κραυγές των εχθρών του δικαιώνουν αυτόχρημα τον Μπαλτά. Κι ακόμη περισσότερο τον δικαιώνει η υιοθέτηση των κραυγών από τους δανειστές, λες και υπάρχει ένα υπόγειο κανάλι που στέλνει  τις αιτιάσεις από το Σύνταγμα στο Βερολίνο. «Έβαλαν στο τραπέζι και το νόμο Μπαλτά», έγραψαν ΤΑ ΝΕΑ. Κι από κάτω: «Δεν προωθεί τη μεταρρύθμιση στην ανώτατη εκπαίδευση και επομένως δυσκολεύει την επάνοδο της χώρας στην ανάπτυξη». Αυτή κι αν είναι δικαίωση του Μπαλτά. Οι αλλαγές δεν αρέσουν στους Σόϊμπλε γιατί δεν ταιριάζουν με το αναπτυξιακό μοντέλο των ονείρων τους, εκεί όπου η εκπαίδευση, από τον παιδικό μέχρι το διδακτορικό, είναι προσαρμοσμένη στις ανάγκες των επιχειρήσεων. Αντιμετωπίζουν την Παιδεία ως γεγονός οικονομικό, αποδίδουν στα εκπαιδευτικά νομοσχέδια δημοσιονομικό χαρακτήρα και τούτο είναι άκρως προσβλητικό, πιο προσβλητικό κι από το αίτημα για τη μείωση μισθών και συντάξεων.

Δικαίωση για τον Μπαλτά, κόλαφος για τους αντιπάλους του. Κόλαφος αναδρομικός, που καταρρίπτει τον ισχυρισμό ότι τις αλλαγές  που έφερε το 2011 ο νόμος Διαμαντοπούλου τις επέλεξαν από μόνοι τους κι όχι επειδή τις επέβαλε το Μνημόνιο. Σιγά μην επέλεξαν τις αλλαγές από μόνοι τους κι αν συνέβη κάτι τέτοιο, τόσο το χειρότερο γι΄ αυτούς. Το είχαν μέσα τους το Μνημόνιο, το είχαν εγγράψει στις συνειδήσεις τους, πριν εμφανιστεί καν.

Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως, πριν απ’ τον Σόϊμπλε, Σόιμπλε

Γιώργος Ανανδρανιστάκης  

 avgi.gr

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr