Περί μαλακίας, με την αρχαία έννοια

Του Θανάση Καρτερού
Πόσο έλλειμμα επιχειρημάτων και πλεόνασμα μαλακίας -με την αρχαία έννοια- έχουν, για να γράφουν και να προπαγανδίζουν με άκρα σοβαρότητα ότι το μεγάλο πρόβλημα του Τσίπρα δεν είναι οι δανειστές, αλλά η εσωκομματική αντιπολίτευση; Και να τον καλούν με άκρα μαχητικότητα από το Συγκρότημα μέχρι την αρτηριοσκληρωτική Ν.Δ., κι από το μπρούτο ΠΑΣΟΚ μέχρι το ρευστό Ποτάμι, να διαλέξει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει; Άσε που έμπλεξαν σ’ αυτή την μπουγάδα και κοτζάμ “Financial Times”!

Υπάρχουν εδώ δυο εκδοχές. Η μια είναι ότι ως πεινασμένοι ονειρεύονται καρβέλια. Προσδοκούν ανάσταση νεκρών με σύγκρουση, εμφύλιο, σφαγές, εντός ΣΥΡΙΖΑ. Να πέσουν τα παραφερνάλια του τράγου δηλαδή. Να τους ανοίξει τον δρόμο ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ για να τον ανατρέψουν. Να βρεθεί, ας πούμε, ένας Σαμαράς της Αριστεράς, για να ανατρέψει τον Τσίπρα, όπως ο λεγάμενος τον Μητσοτάκη. Ή, ακόμα καλύτερα, να διώξει ο Τσίπρας τους κακούς από το κόμμα και να τα βρει με τους καλούς κ’ αγαθούς ευρωπαϊστές.

Θέλετε να το συζητήσουμε σοβαρά αυτό; Ε, άει στο διάλογο, όση διάθεση για διάλογο κι αν έχει κανείς. Πρέπει απλώς να δείξουμε κάποια μεγαθυμία για την αντιπολίτευση των ανιάτων. Αν θέλουν να πιστεύουν στο θαύμα, ότι θα τους ανασύρουν από την ανυποληψία στην εξουσία ο Νταβανέλος ή ο Μηλιός, επειδή έχουν τις απόψεις που έχουν, ας το πιστεύουν. Άλλοι πιστεύουν στα λείψανα της Αγίας Βαρβάρας. Μπορεί να μην τα συμπαθούμε κάτι τέτοια, αλλά περί πίστεως κολοκυθόπιτα. Έτσι δεν είναι;

Υπάρχει όμως και η εκδοχή να κατασκευάζουν κάτι τέτοια για να ‘χουμε να λέμε. Στην περίπτωση αυτή, ανάγκη πάσα να αλλάξουν οι δανειστές επιτελείς, επιτελεία, επιτελικούς και επιτετραμμένους. Διότι όταν πας να αντιμετωπίσεις μια κυβέρνηση μεγάλης αποδοχής και ακόμα μεγαλύτερης ανοχής με όπλο τη μαλακία -με την αρχαία έννοια, είπαμε-, έχεις μεγάλο πρόβλημα. Πολιτικό, ου μην και διανοητικό. Έχει χυλώσει το νιονιό, πώς το λένε; Σούπα το κουράγιο. Πλαδαρή η φαντασία. Άρα θα σε κάνει μια χαψιά ο Τσίπρας.

Κατά τα άλλα, τι να πούμε. Ας αναζητούν το αύριο της Δεξιάς στην Αριστερά. Αυτό και πλάκα έχει. Και σαδιστικά χαμόγελα παράγει. Και σιγουρεύει ότι το ξανασυζητάμε το πράγμα σε καμιά εικοσαριά χρόνια…

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr