Να έρθουμε σε ρήξη με τον παραλογισμό του Βερολίνου, αλλά με τρόπο

Του Μάκη Ανδρονόπουλου

Ναι! αν χρειαστεί να κάνουμε τη ρήξη με τον παραλογισμό του Βερολίνου, να την κάνουμε και με οιοδήποτε κόστος. Η ελευθερία δεν έχει κόστος. Αλλά να μην την κάνουμε σαν οργισμένοι απελπισμένοι, σαν καμικάζι τριτοκοσμικοί, σαν ιδεοληπτικοί αντικαπιταλιστές, αλλά σαν γνήσιοι εκπρόσωποι του δυτικού ορθολογισμού και των ευρωπαϊκών δημοκρατικών αξιών. Μόνο έτσι θα νικήσουμε.

Προϋπόθεση γι΄ αυτό είναι να προσέλθουμε στη ρήξη ενωμένοι και με μυαλό καθαρό. Και για να είμαστε ενωμένοι και να έχουμε μυαλό καθαρό πρέπει, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας -έστω όταν κρίνει πως είναι η κατάλληλη στιγμή- να πει την ωμή αλήθεια στον ελληνικό λαό. Δεν πρέπει να πάμε στη ρήξη με μεταφυσικά μυστικά και μισοαλήθειες, τύπου ΚΚΕ, αλλά με την αλήθεια του «καθαρού λόγου». Πρέπει να πάμε κόντρα στην παροιμία που λέει «πες ψέμα να κάνεις τη δουλειά σου, πες αλήθεια να βρεις τον μπελά σου».

Η αλήθεια περιλαμβάνει πρώτον μια ειλικρινή και λεπτομερή αυτοκριτική για τα λάθη που έχει κάνει μέχρι τώρα η κυβέρνηση (αναλυτικά, τακτικά, στρατηγικά, επικοινωνιακά, πολιτικά). Δεύτερον περιλαμβάνει την ειλικρινή εξήγηση της τακτικής περί των μεταρρυθμίσεων και της διαπραγμάτευσης (ελάχιστες στιγμές είχαμε πρωτογενή πληροφόρηση από την κυβέρνηση, όλες οι πληροφορίες ήταν από τους απέξω που κυριαρχούν μιντιακά και είχαν τη δυνατότητα να δημιουργούν το κλίμα). Εδώ αμφισβητείται ότι δεν έχουμε καταθέσει καν προτάσεις κοστολογημένων μεταρρυθμίσεων. Κι αυτό πρέπει να φωτιστεί, ακόμη κι αν είναι έτσι, και να εξηγηθεί (δεν ξέραμε, δεν μπορούσαμε, είχαμε κάποιο λόγο;). Τρίτον, η αλήθεια πρέπει να εκθέτει ολοκληρωτικά την άλλη πλευρά, βήμα βήμα πρέπει να αναλυθεί η κλιμάκωση των απαιτήσεων και να αποκαλυφθεί στην ελληνική και ευρωπαϊκή κοινή γνώμη η αθλιότητα του Βερολίνου & Σία. Τέλος, τέταρτον, η αλήθεια περιλαμβάνει την λεπτομερή ανάλυση των επιπτώσεων, τόσο ενός ΜΗ έντιμου συμβιβασμού, όσο και μιας ρήξης. Θα την αντέξουμε τη ρήξη αν είμαστε μαζί. Και θα είμαστε μαζί αν ξέρουμε την αλήθεια.

Ο Έλληνας πρωθυπουργός διαθέτει την  διανοητική δεινότητα και ελπίσουμε και την σωστή πληροφόρηση και ντοκουμέντα, για να εκθέσει στον ευρωπαϊκό τύπο και την κοινή γνώμη τους άθλιους εκβιασμούς του Βερολίνου, ακυρώνοντας ίσως έτσι το σχέδιο Σόιμπλε για «χρεοκοπία εντός ευρώ» μέσω «ατυχήματος» ρευστότητας. Ταυτόχρονα, αν οι κρισιακές καταστάσεις το επιτρέπουν, θα πρέπει να απαιτήσει τώρα στην συμφωνία του έντιμου συμβιβασμού να περιληφθεί και η πλήρης συμφωνία διευθέτησης του χρέους, υπό την αίρεση της σταδιακής ενεργοποίησής της, μόλις το ελληνικό Κοινοβούλιο ψηφίσει τις μεταρρυθμίσεις του έντιμου συμβιβασμού και αρχίσει την υλοποίησή τους (ΣΣ: που σημαίνει πως όλοι έτσι είναι διασφαλισμένοι). Με μια τέτοια συμφωνία, με την ψήφιση των μέτρων του έντιμου συμβιβασμού, η Ελλάδα μπορεί να βγει ξανά στις αγορές.

… Έτσι, ίσως, δικαιωθεί το ρηθέν υπό του υπευθύνου Ευρώπης του ΔΝΤ και πρώην αρχηγού της τρόικας, Πολ Τόμσεν, ότι η Ελλάδα δικαιούται να αλλάξει πρόγραμμα.

Αν το Eurogroup, που δεν είναι η Ευρώπη, ούτε καν η ΕΕ,  είναι ίσως μόνο η γερμανική Ευρώπη, εμμείνει στον παραλογισμό, δηλαδή προκαλέσει τη ρήξη με το «δίκαιο του ισχυρού» και όχι της λογικής. Ο γερμανικός λαός οφείλει να καταλάβει πως το Βερολίνο συμπεριφέρεται με νοοτροπία «τελικής λύσης» μετατρέποντας μια χώρα σε «οικονομικό Νταχάου» και ότι κανείς δεν είναι άμοιρος των ευθυνών του.

Πάντως, την επομένη της ρήξης θα μάθουμε, πρώτον, τις αντοχές της ευρωφούσκας (ΣΣ: Σύμφωνα με τον έγκυρο οικονομολόγο Νικόλαο Καρατσόρη «Η Ιταλία πρέπει μέσα στα επόμενα δύο χρόνια να αναχρηματοδοτήσει 632,7 δισ. ευρώ χρεόγραφα τα οποία λήγουν σε δύο χρόνια και ισοδυναμούν με το 39.3% του ΑΕΠ. Το σύνολο των ανεξόφλητων χρεογράφων της Ιταλίας (όσων έχουν ISIN) ήταν τον Φεβρουάριο του 2015 1,8 τρισ. ευρώ, με μέσο επιτόκιο 3,3%. Συνολικά οι χώρες του Ευρωσυστήματος έχουν να χρηματοδοτήσουν 2,6 τρισ. ευρώ με μέσο επιτόκιο 3% στην επόμενη διετία με το 1,3 τρισ. να απαιτείται στους επόμενους 12 μήνες….), και δεύτερον, αν οι φόβοι του Πολ Κρούγκμαν και του Τζόζεφ Στίγκλιτς για πρόκληση παγκόσμιας κρίσης, εξ αιτίας της γερμανικής στενοκεφαλιάς, ισχύουν…

 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr