Πού χάνουν το δίκιο τους οι διαφωτιστές

Όχι, δεν είμαστε παρανοϊκοί τριτοκοσμικοί

Του Μάκη Ανδρονόπουλου

Υπάρχει ένα σοβαρό ζήτημα. Χρόνιο ζήτημα και με κοστοβόρες αρνητικές επιπτώσεις. Οι εντός και εκτός εισαγωγικών διαφωτιστές, μεταρρυθμιστές, ευρωπαϊστές (λες και οι άλλοι τι είναι; …πλην των δεδηλωμένων) προσπαθούν να επιβάλουν τις απόψεις τους (που συχνά είναι σωστές) με ένα τρόπο που δεν περνάει προς τα κάτω και συνήθως, προκαλεί με τα αντίστοιχα αρνητικά αποτελέσματα. Το ζήσαμε έντονα κατά την διάρκεια της μεταρρυθμιστικής 8ετίας Σημίτη, κατά την οποία δεν κατέστη δυνατό να εδραιωθεί στις «μάζες» ο εκσυγχρονισμός και το μεταρρυθμιστικό πνεύμα. Το χειρότερο μάλιστα είναι ότι η περίοδος των μεταρρυθμίσεων ταυτίστηκε με τη μεγάλη διαπλοκή και διαφθορά. Τώρα, μετά την σιωπή της 5ετίας των μνημονίων, που σιωπηρά στηρίχθηκαν από τους διαφωτιστές/μεταρρυθμιστές, καθώς είδαν σε αυτά την ευκαιρία να μεταφερθεί το κόστος των «μεταρρυθμίσεων» στους ξένους της τρόικας, επιστρέφουν για να κρίνουν και να επικρίνουν…

«Είμαστε απλώς τριτοκοσμική χώρα ή μια χώρα παρανοϊκών;»… ή «ίσως και τα δύο;». Γύρω από αυτές τις συντεταγμένες ξετυλίγεται  συστηματικά -ενδεχομένως σε πολλές περιπτώσεις άθελα ή έμμεσα- η αποδόμηση της ελληνικής ευρωπαϊκότητας, από κάποιους κύκλους, με αναλύσεις, έρευνες, αποκαλύψεις και αρθρογραφία εγκύρων διανοούμενων, επιστημόνων και πάσης φύσεως διαφωτιστών. Η μέθοδος είναι περίπου η ίδια και συνίσταται στην εστίαση σε φαινόμενα και καταστάσεις, που άλλοτε συνδέονται με την κακοδαιμονία του ελληνικού δοβλετίου και της αντίδρασης των πολλών έναντι αυτού και άλλοτε έχουν οριακό ή μειοψηφικό χαρακτήρα, αλλά τους αποδίδεται  ασύμμετρη σημασία. Αυτή η μέθοδος -κατ΄ αναλογία- είναι που οδήγησε στην συγκρότηση του isis…

Επί του προκειμένου, το «Βήμα της Κυριακής» δημοσίευσε έρευνα για την Εκκλησία (1) της Κάπα Research, σύμφωνα με την οποία το ποσοστό των Ελλήνων που δηλώνουν θρησκευόμενοι είναι μειωμένο κατά 34% (σε σχέση με το 2006), ενώ, το ποσοστό εκείνων που πηγαίνουν στην Εκκλησία είναι μειωμένο κατά 16%. Το ενδιαφέρον όμως είναι ότι η έρευνα δείχνει πως το 74,2% των Ελλήνων πιστεύουν στον Θεό, αλλά και ότι το 62,5% στο μάτι, το 41,4% στα θαύματα, το 43,8% στον Σατανά, το 37,8% στην ύπαρξη εξωγήινων και το 31,8% στη Δευτέρα Παρουσία. Με δυο λόγια είναι μια εικόνα ενός τριτοκοσμικού δεισιδαίμονος λαού που δεν ταιριάζει με τον ευρωπαϊκό καθωσπρεπισμό και το πνεύμα του Διαφωτισμού… και η επιλογή της διατύπωσης των ευρημάτων της έρευνας υποκρύπτει την εκτίμηση ότι αυτά τα ποσοστά είναι πολύ μεγάλα. Κάτι που όμως δεν μπορεί να εκτιμηθεί αν δεν έχουμε σύγκριση με αντίστοιχα ευρωπαϊκά νούμερα… Παρεμπιπτόντως, στην Ισλανδία αλλάζουν τη χάραξη ενός δρόμου, όταν αυτός περνάει από μια πέτρα στην οποία κατοικεί κάποιο ελφ (πνεύμα)…

Βέβαια, αν η έρευνα της Κάπα είχε γραφτεί ανάποδα, η εικόνα θα ήταν διαφορετική: το 25,8% των Ελλήνων είναι άθεοι, το 37,5% δεν πιστεύει στο μάτι, το 59,6% δεν πιστεύει στα θαύματα, το 56,2% δεν πιστεύει στον Σατανά, το 62,2% δεν πιστεύει στους εξωγήινους και 68,2% στην Δευτέρα Παρουσία!… Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια απόλυτα δυτική κοινωνία που λειτουργεί μέσα στις συντεταγμένες του ορθολογισμού και των πορισμάτων της επιστήμης…

Λίγες μέρες πριν, η Σώτη Τριανταφύλλου (2) δημοσίευσε στην AV με τίτλο «Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία και Iακωβινισμός» ένα άρθρο, όπου μεταξύ άλλων επισημαίνει: « Η σημερινή κυβέρνηση καθρεφτίζει τον ελληνικό λαό: την αμορφωσιά του, τον εθνικισμό του, την προσκόλληση στις ρίζες, τους στενούς ορίζοντες, τον αντι-ευρωπαϊσμό, τον αντι-δυτισμό, την ψευτο-σοφία, το γλεντζέδικο πνεύμα, την αλαζονεία, το σύμπλεγμα κατωτερότητας, τη μανία καταδιώξεως, την τάση για εύκολες (πλην όμως επιπόλαιες) λύσεις. Τα έχουμε ξαναπεί».

Εδώ όμως υπάρχει ένα πρόβλημα. Πώς αυτός ο λαός που έχει την τάση για εύκολες και επιπόλαιες λύσεις, ανέχτηκε την πιο σκληρή λύση (2) που εφαρμόστηκε ποτέ στην Δύση; Μήπως φταίγανε αυτοί που τις εισηγούνταν; Μήπως έφταιξαν οι πολιτικοί που κατασκεύασαν το εξάμβλωμα του συνδικαλισμού; Μήπως αυτή η «μανία καταδιώξεως» έχει και ιστορικά ερείσματα που οι επιτήδειοι εγχώριοι λαϊκιστές τα μοχλεύουν και τα εκμεταλλεύονται; «Σύμπλεγμα κατωτερότητας» έναντι ποιών και γιατί; … μεγάλη κουβέντα. «Αλαζονεία;», μήπως εκδηλώθηκε στους Ολυμπιακούς του 2004; …μήπως στην περίοδο των μνημονίων; …δεν νομίζω. Ε!… το «γλετζέδικο πνεύμα» το έχουμε από την εποχή του Διονύσου, όπως επιβεβαιώθηκε και από τον Ζορμπά και όχι μόνο. Για την «ψευτο-σοφία» δεν ξέρω πού αναφέρεται, αλλά φαντάζομαι πως δεν αφορά τον αυτόχθονα λαϊκό πολιτισμό που καταπολέμησε η συμμαχία των Φαναριωτών και των κοτζαμπάσηδων. «Αντιδυτικισμός» δεν υπάρχει. Η Ελλάδα είναι η μήτρα της Δύσης (και στους σύγχρονους καιρούς, το λέει και ο Μαζάουερ). Αντι-ευρωπαϊσμός δεν υπάρχει (ίσως υπάρξει πολιτικός αντιγερμανισμός, όπως παλαιότερα υπήρχε πολιτικός αντιαμερικανισμός)… «Στενοί ορίζοντες» σε ένα λαό που επί 200 χρόνια μεταναστεύει στο Νέο Κόσμο, στην Αυστραλία, στη Γερμανία, οργώνει τις θάλασσες και που τώρα «εξάγει» βαρύ επιστημονικό κεφάλαιο; «Προσκόλληση στις ρίζες» … μα είναι η διεθνής φυσιολογική αντίδραση απέναντι στον οδοστρωτήρα του μονεταρισμού και της παγκοσμιοποίησης, χώρια που στην Ελλάδα έχει λαογραφικό και μόνο χαρακτήρα. Ο «εθνικισμός» στην Ελλάδα είναι μόλις 10-12%. (ΣΣ: αναρωτιέμαι αν κατατάσσεται στην χωρία του εθνικισμού η προ ετών ατάκα του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε «μας ζηλεύουν… εμάς τους Γερμανούς γιατί είμαστε οι καλύτεροι μαθητές στην τάξη» …).

Το «σύμπλεγμα κατωτερότητας»

Η «αμορφωσιά» (που πρέπει να την ορίσουμε) είναι αποτέλεσμα της δραματικής διαχρονικής αποτυχίας των εγχώριων διαφωτιστών και της «καχεξίας» της αστικής τάξης. Αφού αμφότεροι ηττήθηκαν από τους κοτζαμπάσηδες διότι δεν έκαναν τις σωστές κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες, αφέθηκαν στην μοιρολατρική συνύπαρξη μαζί τους και στην αφ΄ υψηλού κριτική των πάντων (με φωτεινές εξαιρέσεις φυσικά και με απόγειο την ΠΕΕΑ).

Έτσι, αντί να κατακρίνουν το φαινόμενο που κοτζαμπασισμού τα έβαζαν με την αριστερά και τον αμόρφωτο λαό που δεν νοεί να καταλάβει. Πχ. πάλι ο Κ. Σημίτης που αντί να ασχοληθεί με την αναμόρφωση του ΠΑΣΟΚ και της κοινωνίας, ασχολήθηκε με το να κάνει πλούσια τα λαμόγια και δεν παραίτησε την κυβέρνησή του όταν η ασφαλιστική μεταρρύθμιση Γιαννίτση-Σπράου έπεσε πάνω στον τοίχο των λαϊκιστών (ΣΣ: το έχω ξαναγράψει αυτό, αλλά είναι πολύ χαρακτηριστικό των διαφωτιστών μας)…

Η ιστορία μοιάζει να επαναλαμβάνεται. Αντί οι διαφωτιστές και οι μεταρρυθμιστές να συμπαραταχθούν με τη νέα κυβέρνηση και να δώσουν τη μάχη εκ των έσω, στέκονται απέναντι και λιθοβολούν, ταυτιζόμενοι συχνά με τα πλέον αντιδραστικά στοιχεία και δόγματα. Είναι λάθος τακτική πολιτικά, κοινωνικά, πατριωτικά. Είναι λάθος και για τον λαό που επικρίνουν και για τους ίδιους που επιφυλάσσουν στον εαυτό τους το ρόλο της πεφωτισμένης ιντελλιγκέντσιας. Θέλει ευελιξία και καπατσοσύνη ο διαφωτισμός. Έχει και κόστος. Όσοι διαβάσουν μια επιτομή της Γαλλικής Επανάστασης το ξέρουν.

Κάποιοι μάλιστα σαν τον Μαξιμιλιανό Ροβεσπιέρο μαυρίσανε το κάρμα τους και έβαλαν το κεφάλι τους κάτω από την γκιλοτίνα, για να αποκτήσει η Γαλλία μια καθωσπρέπει δημοκρατία μετά από 70 χρόνια.

… Εκτός κι αν μισούμε αυτό που είμαστε. Εκτός κι αν το ιστορικό τραύμα των εγχώριων διαφωτιστών και μεταρρυθμιστών είναι πολύ βαθύτερο και αξεπέραστο. Εκτός κι αν το «σύμπλεγμα κατωτερότητας» δεν αφορά το λαό, αλλά τις ελληνικές ελίτ που έχουν τα λεφτά τους στην Ελβετία γιατί δεν μπόρεσαν να φτιάξουν 200 χρόνια τώρα ένα κράτος που να παρέχει ασφάλεια σε αυτά. Βέβαια, οι περισσότεροι ξέρουμε ότι τα βγάζουν έξω επειδή είναι κλεμμένα από τον «αμόρφωτο» λαό. 

Έτσι, ενώ η Σώτη Τριανταφύλλου έχει δίκιο για χίλια δυο από όσα γράφει και λέει (πχ. αγραμματοσύνη της ελληνικής αριστεράς, εγγενής λαϊκισμός, ιδεοληψίες, ισοπεδωτικές θέσεις, απόρριψη της αριστείας), χάνει το δίκιο της και αυτό κάνει κακό στον διαφωτισμό, με τον οποίο εννοείται ότι έχουμε σοβαρό έλλειμμα. Με τον να καταγγέλλεις τον λαό δεν τον βοηθάς να βγει από το καβούκι του. Τόσες δεκαετίες μετεμφυλιακής επιβολής και τα μυαλά του δεν άλλαξαν (;). Ε! με δεδομένο ότι ο λαός δεν είναι βλάκας (άσχετα αν κάνει και λάθη), είναι απλώς καχύποπτος, θέλει αλλιώς. Θυμηθείτε πως έκαψε την ωραία ιδέα της «πράσινης ανάπτυξης» ο Γιώργος Παπανδρέου και πόσες καλές ιδέες και πρακτικές κάηκαν από τις αυταρχικές ή τεχνοκρατικές προσεγγίσεις. Η «επανάσταση του αυτονόητου» ακόμη εκκρεμεί… και εδώ το ερώτημα της παράνοιας γίνεται πραγματικό.

Οι νέο-Ιακωβίνοι

«Ο ιακωβινισμός ήταν, γράφει η Σώτη Τριανταφύλλου, το πνεύμα που έκανε τη Γαλλική Επανάσταση αιμοσταγή και τρομοκρατική, με αποτέλεσμα, για να το πούμε σχηματικά, την Παλινόρθωση και τους ναπολεόντειους πολέμους».

Ναι, αλλά η Επανάσταση είχε να αντιμετωπίσει μια αριστοκρατία πλούτου και προνομίων που αντιδρούσε και ανέτρεπε κάθε αποκατάσταση της κανονικότητας, είχε να αντιμετωπίσει εμφύλιο πόλεμο, την Καθολική εκκλησία και την απολυταρχία όλης της Ευρώπης (εξωτερικός πόλεμος) που έτρεμε την εξαγωγή της επανάστασης. Ο ιακωβινισμός ήταν το τίμημα της εφαρμογής του Διαφωτισμού και ο μπολσεβικισμός η δραματική απλούστευσή του. Αλλά έτσι πάει η ιστορία…

Η νεοεκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας μετά από πέντε χρόνια εφαρμογής της πιο ακραίας δημοσιονομικής προσαρμογής που προκάλεσε πρωτοφανή ύφεση και ανθρωπιστική κρίση είναι αντιμέτωπη με τον πλέον άκαμπτο ανορθολογισμό, δηλαδή την εμμονική απαίτηση συνέχισης της ίδιας καταστροφικής πολιτικής από τους πιστωτές και παρά το γεγονός ότι κορυφαίοι διεθνείς οικονομολόγοι επιβεβαιώνουν το αδιέξοδο (3). Είναι αυτονόητο ότι πίσω από την εμμονή δεν κρύβεται ένα απλό power game, αλλά κάτι πολύ μεγαλύτερο και μάλλον πιο άρρωστο.

Προσπαθώ να φανταστώ τον υπουργό Βαρουφάκη ως Ιακωβίνο (ΣΣ: αφού μάλλον εγκατέλειψε τη θεωρία των παιγνίων καθώς δεν βρήκε απέναντί του λογικό παίκτη), να λέει στην κα Λαγκάρντ για το Grexit: «δεν θα είναι αναίμακτη η κατάσταση για κανέναν – συμπεριλαμβανομένων του ΔΝΤ, της Ευρώπης και της ΕΚΤ – εάν αυτό συμβεί. Βοηθήστε να προχωρήσουμε στις μεταρρυθμίσεις και περάστε το μήνυμα στην ΕΚΤ να μη συμπεριφέρεται εχθρικά στην Ελλάδα και να σταματήσει την ασφυξία».

«Η κυβέρνηση, -γράφει η Σώτη Τριανταφύλλλου-  μέσα στην επαναστατική της έξαψη που, μέσω μιας πλάνης της λογικής, τη θεωρεί παγκόσμια, εθελοτυφλεί μπροστά στις επιθυμίες του “λαού”». Δύο σχόλια: 1) προκαλεί πλάνες η λογική;…(ΣΣ: φυσικά και προκαλεί φτάνει να ξεφυλλίσει κανείς δυο τρεις σελίδες από τον γερμανικό ιδεαλισμό). Και 2) Ο λαός -χωρίς εισαγωγικά-, σε αυτή τη φάση, έχει ανάγκες, όχι επιθυμίες. Δύσκολα, πολύ δύσκολα. Το ζήτημα είναι πού και πώς δίνουμε τη μάχη… Άλλο όχημα δεν υπάρχει για να μας πάει απέναντι.-

(1) Κατά διαβολική σύμπτωση, η δημοσιοποίηση της έρευνας συνέπεσε με την εκχώρηση της διαχείρισης της εκκλησιαστικής περιουσίας στην Πολιτεία από τον προκαθήμενο της Εκκλησίας της Ελλάδος…

(2) Η Σώτη Τριανταφύλλλου είναι συνάδελφος δημοσιογράφος, έχουμε δουλέψει σε δύο εφημερίδες μαζί, θαυμάζω τις γνώσεις, το έργο της, το θάρρος της και τη θεωρώ φίλη. Το άρθρο της βρίσκεται στην  διεύθυνση http://www.athensvoice.gr/

(3) Λύση που δεν είναι καθόλου επιπόλαια και η οποία δικαιολογεί άνετα κάθε θεωρία δεύτερων σκέψεων και επιδιώξεων για ορισμένους εκ των δανειστών μας.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr