Ο Σταύρος ως Φρειδερίκη

γράφει ο Φέλιξ

Η Βασιλομήτωρ Φρειδερίκη, μητέρα του Κωνσταντίνου Γλύξμπουργκ, συνήθιζε να αντισταθμίζει την κακή εικόνα της που την εμφάνιζε ως μέγαιρα των Ανακτόρων, με έργα φιλανθρωπίας. Τα επίκαιρα της εποχής είναι γεμάτα με φωτογραφίες επισκέψεων της Φρειδερίκης στις παιδουπόλεις που ίδρυσε και στα ορφανοτροφεία…

Είχαμε δεκαετίες  να δούμε φωτογραφίες  με πολιτικούς σε ιδρύματα. Τα χρόνια άλλαξαν, ο κόσμος έπαψε να ανέχεται το διασυρμό παιδιών για χάρη του πολιτικού μάρκετινγκ και βέβαια την ταμπέλα “τα ορφανά”. Βλέπετε η ανάγκη προστασίας των προσωπικών δεδομένων των παιδιών αυτών, είναι πιο σημαντική από την προστασία όσων είναι στη λίστα Λαγκάρντ.

Ώσπου φέτος ο Σταύρος Θεοδωράκης, επέστρεψε στο παλιό τηλεοπτικό του μοτίβο, που τον θέλει δίπλα σε μια από τις ευαίσθητες ομάδες πολιτών, να τηλεοπτικοποιεί την ανθρώπινη ιδιαιτερότητα και να εισπράττει το αποτέλεσμα. Ο Σταύρος χόρεψε στη Λαμία με τα ορφανά. Ζωγράφισε με τα ορφανά. Έφαγε με τα ορφανά. Πάντα με τα ορφανά.

Δεν είναι που ο ναρκισσισμός του τον έκανε να ξεπεράσει τους ενδοιασμούς. Νομίζω πως είναι κάτι ακόμη χειρότερο. Η πολιτική του κουλτούρα και οι πολιτικές του θέσεις, προσέγγισαν με φυσικότητα το παράδειγμα της Φρειδερίκης. Και εννοώ την άδεια που δίνει στον εαυτό του να υπάρχει με τις ζωές των άλλων. Είτε είναι τραβεστί, είτε λεσβίες, είτε ορφανά , είτε οι ταλαιπωρημένοι αυτής της χώρας. Και βέβαια πάντα να φωτογραφίζεται.