Η πικρή ιστορία της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης

Σήμερα, Τετάρτη 1 Απριλίου του 2015, κατατέθηκε στη Βουλή η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου για την Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης (ΕΒΖ). Η εν λόγω ρύθμιση κατατέθηκε ως αυτόνομο σχέδιο νόμου και αφορά εκατοντάδες εργαζομένους.

Γιατί όμως χρειάστηκε να κατατεθεί με σχέδιο νόμου, ειδική ρύθμιση για την ΕΒΖ;

Γιατί παρήκμασε μια από τις μεγαλύτερες εθνικές μας αγροτικές βιομηχανίες;

Ποια ήταν τα σκάνδαλα και οι σπατάλες που οδήγησαν την ΕΒΖ στον γκρεμό;

Διαβάστε το αποκαλυπτικό δημοσίευμα του HOT DOC, που δημοσιεύτηκε στο τεύχος 60.

 

 

Η πικρή ιστορία της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης

Του Μάριου Αραβαντινού

Ιούλιος 2014. Ο διευθύνων σύμβουλος της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης (ΕΒΖ) Λάμπρος Χαραλάμπους προτείνει το κλείσιμο των δύο ιστορικών εργοστασίων των Σερρών και της Ορεστιάδας, επικαλούμενος μια οικονομοτεχνική μελέτη της εταιρίας συμβούλων Kantor, τα ευρήματα της οποίας ουδέποτε ανακοινώθηκαν στους εργαζομένους, αλλά ούτε στη Βουλή, όταν ζητήθηκαν.

Το κλείσιμο των δύο εργοστασίων αποτέλεσε τη χαριστική βολή για την ΕΒΖ, μια εταιρία που επί πολλές δεκαετίες εξασφάλιζε εισόδημα -σύμφωνα με συντηρητικές εκτιμήσεις- σε περισσότερους από 10 χιλιάδες καλλιεργητές και μέχρι πριν από περίπου οκτώ χρόνια αποτελούσε τη μεγαλύτερη εθνική αγροτική βιομηχανία διαθέτοντας πέντε εργοστάσια στην Ελλάδα και ακόμα δύο στη Σερβία που κάλυπταν τη ζήτηση ζάχαρης στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων.

Η ΕΒΖ, μια κατά γενική ομολογία υγιής επιχείρηση, αντιμετώπισε τα πρώτα προβλήματα το 2006, όταν στο πλαίσιο μιας Κοινής Οργάνωσης Αγοράς Ζάχαρης εντάχθηκε σε καθεστώς αναδιάρθρωσης, αποποιούμενη το 50% της εθνικής ποσόστωσης και κλείνοντας, λίγο αργότερα, δύο εργοστάσιά της στη Λάρισα και την Ξάνθη. Ως τότε, η ΕΒΖ διέθετε σύγχρονες εργοστασιακές εγκαταστάσεις, μηδενικά χρέη και κέρδη που άγγιζαν ακόμη και τα 10 εκατομμύρια ευρώ. Παρά τη μέχρι τότε τεράστια παραγωγή, και δεδομένου ότι η ποσόστωση γκρεμίστηκε στους 158 χιλιάδες τόνους από 317 χιλιάδες που ήταν νωρίτερα, η Ελλάδα αναγκάστηκε να προχωρήσει σε εισαγωγή ζάχαρης, ενώ οι πολιτικές των ελληνικών κυβερνήσεων τα επόμενα χρόνια οδήγησαν το 2012 στην πώληση της Αγροτικής Τράπεζας -της μοναδικής αμιγώς δημόσιας τράπεζας της οποίας η ΕΒΖ ήταν θυγατρική- στην Πειραιώς, γεγονός που προκάλεσε την οριστική κατάρρευση της ιστορικής βιομηχανίας. Η ΕΒΖ τέθηκε σε ειδικό καθεστώς, με σκοπό την πώλησή της, ωστόσο και οι τρεις δημόσιοι διαγωνισμοί που ακολούθησαν απέβησαν άγονοι, γεγονός που κάθε άλλο παρά ως τυχαίο ερμηνεύεται από τους γνώστες της κατάστασης.

 

Πρωτοφανή σκάνδαλα οδηγούν την ΕΒΖ στον γκρεμό

Η διάλυση της ίσως ιστορικότερης ελληνικής βιομηχανίας είναι, όπως καταγγέλλεται στο Hot Doc, αποτέλεσμα διαρκών μεθοδεύσεων και κακοδιαχείρισης που δημιούργησαν υπέρογκα χρέη μέσα σε ελάχιστο διάστημα. Άλλωστε, ο ίδιος ο πρώην αντιπρόεδρος της εταιρίας, Πέτρος Γάτσος, ο οποίος υπήρξε στο παρελθόν στέλεχος της ΑΤΕ, είχε επανειλημμένως ενημερώσει το Διοικητικό Συμβούλιο της βιομηχανίας για τα κακώς κείμενα και τις σκανδαλώδεις συμβάσεις που την οδηγούν στη διάλυση.

Διαβάστε ΕΔΩ ολόκληρο το άρθρο του HOT DOC, όπως δημόσιευτηκε στο τεύχος 60.