SOS ανθρωπιάς από την ακριτική Τήλο

Τα τελευταία βράδια ήταν τα πρώτα, μετά από αρκετές εβδομάδες, που χαρακτηρίστηκαν ως «ήσυχα» από τον κόσμο της Τήλου. Με τον πόλεμο στη Συρία να μαίνεται, το νησί δέχεται αλλεπάλληλα κύματα Σύρων προσφύγων αλλά και Αφγανών μεταναστών, που αναζητούν μια ζωή μακριά από τις βόμβες και την πείνα. 

Η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο την περασμένη εβδομάδα, όταν οι 300 μόνιμοι κάτοικοι του νησιού υποδέχθηκαν πάνω από 140 πρόσφυγες, που φιλοξενήθηκαν στο προαύλιο του δημοτικού σχολείου, με τους τουρίστες των γειτονικών ξενοδοχείων αλλά και τους ντόπιους να αναρωτιούνται σε ποιον κόμπο θα πρέπει να φτάσει το χτένι για να ευαισθητοποιηθούν οι υπεύθυνοι. Μέχρι στιγμής, ο αριθμός των προσφύγων που μέσα στους τελευταίους 2 μήνες εγκαταλείφθηκαν στα βράχια ενός νησιού που προσπαθεί φιλότιμα να τους παράσχει την απαραίτητη φροντίδα, ξεπερνάει τους 500.

Οι αρμόδιοι φορείς έχουν κλείσει και κλειδώσει την πόρτα στη δήμαρχο του νησιού, Μαρία Καμμά, η οποία φαίνεται πως πλέον βαδίζει μόνη της σε έναν δρόμο που κανείς δεν ξέρει που καταλήγει. Ακόμα και η Εκκλησία, και συγκεκριμένα ο Μητροπολίτης Σύμης, Χάλκης, Τήλου και Καστελορίζου Χρυσόστομος, αρνήθηκε να παραχωρήσει έκταση στο νησί ώστε να δημιουργηθεί κέντρο υποδοχής μεταναστών. Κατέφυγε μάλιστα και στη δικαιοσύνη, προκειμένου να είναι σίγουρος πως κανείς δεν θα καταπατήσει το χωράφι που κατά πάσα πιθανότητα ο ίδιος δεν έχει ποτέ επισκεφθεί και που τόσα χρόνια μένει ανεκμετάλλευτο.

Τα τσουκάλια μέσα στα οποία οι ντόπιοι μαγειρεύουν ό,τι μπορούν για τους πρόσφυγες, πάντα στο προαύλιο του σχολείου, δεν προλαβαίνουν να κρυώσουν. Τα κύματα μεταναστών είναι απελπιστικά συχνά, ενώ έχουν υπάρξει φορές όπου πρόσφυγες εντοπίστηκαν σε δύο διαφορετικές μεριές του νησιού την ίδια στιγμή. Οι διακινητές εκμεταλλεύονται στο έπακρο την ισχνή περιφρούρηση του νησιού, καθώς και την μικρή απόσταση από την Τουρκία, ενώ το γεγονός ότι η συχνότητα αλλά και ο αριθμός των μεταναστών ολοένα και αυξάνεται, μαρτυρά πως στους κύκλους της διακίνησης έχει πέσει σύρμα: Η Τήλος είναι «ξέφραγο αμπέλι».

Λιμενικό δίχως σκάφος

Το Λιμενικό Σώμα του νησιού βρίσκεται στο πλευρό των προσφύγων, όχι όμως μέσα στη θάλασσα, αλλά στην… παραλία, καθώς από εγκληματική αμέλεια του κρατικού μηχανισμού η Τήλος έχει αυτή τη στιγμή μάλλον το μόνο Λιμενικό πανελλαδικώς χωρίς σκάφος.
 Λόγω της κρισιμότητας της κατάστασης, το Λιμενικό Ρόδου αποφάσισε –άκουσον άκουσον– να «δανείσει» για λίγες μέρες ένα σκάφος, προκειμένου να υπάρχει πιο άμεση ανταπόκριση αλλά και να πραγματοποιηθούν περιπολίες. Φωτογραφικό και οπτικοακουστικό υλικό αποδεικνύει ότι οι λιμενικοί στο νησί εξορμούσαν προς τα σημεία που βρίσκονταν μετανάστες με σκάφη και ψαροκάικα των ντόπιων.

«Are we safe here?» 
Αυτή είναι η πρώτη και πιο συχνή ερώτηση των προσφύγων. Σκοπός της δημάρχου και των ντόπιων είναι να απαντάνε πάντα καταφατικά. 
Δεν διάλεξαν τον Γολγοθά που ανεβαίνουν. Υπάρχουν βουλευτές και πολιτικοί, από τα Δωδεκάνησα και όχι μόνο, που σχεδόν τους βγάζουν τρελούς. Κωφεύουν στην αγωνία των ανθρώπων, αρνούνται να ακούσουν τις εκκλήσεις της δημάρχου, ενώ σε ακραίες περιπτώσεις απειλούν να μην τολμήσει να τους ξαναμιλήσει αν συνεχίσει τις προσπάθειες ανέγερσης κέντρου υποδοχής. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι οι οποίοι δεν ξέρουν τη διαφορά μεταξύ ενός κέντρου υποδοχής και ενός κέντρου κράτησης. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που δεν βρίσκουν πρόσφυγες καθημερινά στο κατώφλι τους να τους ζητάνε βοήθεια.

Ο αγώνας τώρα αρχίζει για την Τήλο, και αυτό το ξέρουν καλύτερα από όλους οι κάτοικοι του νησιού. Η βοήθεια που θα έπρεπε να παρέχεται είναι το λιγότερο αυτονόητη, όταν υπάρχουν τόσο συχνά κύματα μετανάστευσης. Το νησί «πνίγεται» κάτω από αυτό το βάρος, την ώρα που η Εκκλησία αλλά και το Κράτος εθελοτυφλούν, υπονομεύουν και αντιδρούν όπως ένα κακομαθημένο πλουσιόπαιδο που έχει κάνει σκανταλιά αλλά δεν θέλει να το παραδεχθεί.