Ο ήλιος και ο βοριάς

Από την Ήρα Ραΐση

Η Έλενα και ο Φώτης παντρεύτηκαν από έρωτα. Η γνωριμία τους στο μικρό νησί της άγονης γραμμής ήταν μοιραία. Εκείνη έφτασε στη Δονούσα με το σκάφος των θείων της και τα ξαδέρφια της από εκκεντρικότητα και περιέργεια. Εκείνος δούλευε στο μοναδικό καφέ-μπαρ του νησιού γιατί είχε πρόσφατα απολυθεί από την εφημερίδα που δούλευε σαν ρεπόρτερ. Μέσα στον Αύγουστο ξεκίνησε το καθιερωμένο τουρνουά βόλεϋ στην παρθένα αμμουδιά του λιμανιού και οι τουρίστες, τακτικοί λάτρες του νησιού το διασκέδασαν με την καρδιά τους.

Ο Φώτης συμμετείχε στο τουρνουά στα διαλείμματα της βάρδιας του. Σκονισμένος χρυσή άμμο πάνω σε μια προσπάθεια να πιάσει την μπάλα έπεσε κατά λάθος επάνω στην Έλενα που μετέφερε ντάκιρι φράουλα στην παρέα της. Κάτω από άλλες συνθήκες, η καλομαθημένη Έλενα θα εκνευριζόταν. Ο νεαρός όμως ήταν τόσο όμορφος και ευγενικός. Προσφέρθηκε αμέσως να αντικαταστήσει τα ποτά και το μυώδες ηλιοκαμένο σώμα του την εντυπωσίασε. Φυσικά δεν μπόρεσε ν΄ αρνηθεί την πρότασή του, ούτε ν΄ αποφύγει το βέλος του φτερωτού Θεού που την παραμόνευε στην παρθένα αμμουδιά αυτού του ιδιαίτερου νησιού.

Το σκάφος των θείων της άφησε το λιμάνι της Δονούσας χωρίς εκείνη μέσα. Συμφώνησαν να συναντηθούν ξανά μετά το Δεκαπενταύγουστο στα Κουφονήσια για την επιστροφή στον Πειραιά. Ούτε κι αυτό το τήρησε. Ο έρωτας με τον Φώτη την κράτησε κοντά του ολόκληρη τη σεζόν. Το μικρό του διαμέρισμα έγινε πιο γόνιμη φωλιά του έρωτα εκεί, στην άγονη γραμμή. Η Έλενα ενθουσιάστηκε από τον τρόπο ζωής των τουριστών στο νησί, δεν είχαν ώρες, κόμπλεξ, διαφορές, ούτε καν πολλά δικά τους αντικείμενα. Όλα ήταν συναρπαστικά πρωτότυπα για την καλομαθημένη μοναχοκόρη του μεγαλοδικηγόρου των Αθηνών, μια ανεπανάληπτη εμπειρία.

Ο Φώτης αγάπησε την Έλενα. Δεν ενθουσιάστηκε από εκείνη πα- ρόλο που και γι΄ αυτόν οι συνήθειές της φάνταζαν ξένες και αταίριαστες με ότι είχε γνωρίσει ως τώρα. Ο νεαρός όμορφος μπάρμαν του νησιού ήταν τόσο αγνός όσο και οι αμμουδιές του. Το καλοκαίρι είχε τελειώσει και έπρεπε πια να επιστρέψουν στην Αθήνα. Η Έλενα στο μεγάλο δικηγορικό γραφείο του πατέρα της και ο Φώτης στη δύσκολη ανεργία. Ερωτευμένοι παράφορα, αισιόδοξοι όσο ποτέ, δεν έπαψαν να συναντιούνται καθημερινά παρά τις τόσο διαφορετικές ζωές τους. Ο Φώτης με την μηχανή του, πρόθυμα την συναντούσε στο κέντρο. Τα σοκάκια, τα γραφικά φοιτητικά μπαράκια σιγοψιθύριζαν ακόμη καλοκαιρινά τραγούδια και τους κρατούσαν εκεί. Δεμένους στο όμορφο νησί. Τίποτα δεν φαινόταν ικανό να τους χωρίσει, ούτε καν η ανεργία του Φώτη, ούτε καν οι έντονες αντιδράσεις που είχαν ξεκινήσει από την οικογένεια της Έλενας.

Η Έλενα αγνόησε τον αυστηρό, αυταρχικό πατέρα της και αποφάσισε να κρατήσει το παιδί. Ανακοίνωσε την εγκυμοσύνη της με λαχτάρα. Ο γάμος έγινε σύντομα, και μάλιστα με όλη την μεγαλοπρέπεια που επέβαλε το όνομα και η κοινωνική θέση της οικογένειας. Τα πενθερικά του Φώτη αρχικά προσπάθησαν να κρύψουν επιμελώς την απέχθειά για τον γαμπρό τους. Τον δέχτηκαν στην ακριβή τους μονοκατοικία και τον χρηματοδότησαν προκειμένου να φτιάξει έναν δικό του μικρό εκδοτικό οίκο. Ωστόσο, δεν έπαψαν ποτέ να τον θεωρούν αγύρτη και προικοθήρα και συχνά δηλητηρίαζαν την αγάπη της Ελένης με λόγια και συκοφαντίες. Ο γάμος αυτός έπρεπε να δια- λυθεί, περίμεναν απλώς την κατάλληλη ευκαιρία. Η μοναχοκόρη τους άξιζε μια καλύτερη τύχη. Το καταραμένο το νησί!! Τόσα παλικάρια από καλές οικογένειες ..της τάξης τους.. ήταν ανάγκη να διαλέξει αυτόν τον αλήτη;

Τι να κάνουν όμως… είχαν μεγάλη αδυναμία στον εγγονό τους τον Κωστή… Τόσο μεγάλη που δεν άντεχαν ούτε να τον βλέπουν στα γόνατα του πατέρα του.. πόσο τον μισούσαν.. τους είχε χαλάσει εντελώς τα σχέδια!! Τα χρόνια περνούσαν, ο Κωστάκης μεγάλωνε, αλλά δυστυχώς η αντιπάθεια της οικογένειας για τον πατέρα του μεγάλωνε μαζί του. Ο Φώτης παρέμενε αγνός, ρομαντικός, ιδεολόγος. Εξέδιδε ποίηση, πολιτικοποιημένα δοκίμια, ένα περιοδικό που στήριζε και έδινε ευκαιρίες σε νέους καλλιτέχνες. Μετά βίας έβγαζε τα έξοδα της επιχείρησης παρόλο που η δουλειά του ήταν εξαιρετική. Η Έλενα εξελισσόταν ως δικηγόρος, η καριέρα της γινόταν λαμπρή, ετοίμασε την δική της δικηγορική εταιρία, κέρδιζε πάρα πολλά χρήματα και απέκτησε φήμη.

Οι απαιτήσεις του δικηγορικού της γραφείου, την κρατούσαν πολλές ώρες μακριά από το σπίτι και την οικογένειά της. Οι αγώνες με τους αντιδίκους και η δύσκολη φύση του επαγγέλματός της μετέστρεψαν το χαρακτήρα της, επηρέασαν την συμπεριφορά της. Έγινε ματαιόδοξη, εριστική, απόμακρη, επιθετική και εγωίστρια τις περισσότερες φορές. Ο αυταρχικός και σκληρός πατέρας της παρακολούθησε με ικανοποίηση την αλλαγή. Βέβαια… έτσι μονάχα μπορούσε να επιτύχει κανείς σ΄ αυτό το δύσκολο επάγγελμα. Καμάρωνε για την κορούλα του, περιφρονούσε βαθιά τον «άχρηστο» γαμπρό του. Περίμενε την κατάλληλη στιγμή. Αυτός ο θλιβερός γάμος έπρεπε να πάρει τέλος!! Η κόρη του ωρίμαζε.. δεν μπορεί .. θ΄ αναγνώριζε τελικά το τραγικό της λάθος.

Η ευκαιρία δεν άργησε να φανεί. Ο εκδοτικός οίκος του Φώτη πήγαινε από το κακό στο χειρότερο και εκείνος αποφάσισε να κηρύξει πτώχευση. Αυτό ήταν!! Τα φαρμακερά λόγια έγιναν παιάνες μέσα στην οικογενειακή μονοκατοικία. Η Έλενα απογοητεύτηκε, άρχισαν οι καυγάδες. Ολοένα και πιο έντονοι, πιο δραματικοί … μέχρι το τέλος. Ο Φώτης δεν μπορούσε ν΄ αντέξει άλλο την περιφρόνηση και τα προσβλητικά λόγια και εγκατέλειψε την συζυγική οικία. Εγκαταστάθηκε στο κέντρο, συγκατοικώντας με την ηλικιωμένη θεία του και άρχισε να εργάζεται πάλι σαν ρεπόρτερ.

Είχε πολύ καιρό να δει το γιο του.. Όλη αυτή η αναστάτωση.. έπρεπε να λήξει ετούτο το άδικο.. Η οικογένεια των μεγαλοδικηγόρων δεν τον άφηνε να δει το παιδί του.. τον κατηγορούσαν ότι «εγκατέλειψε την συζυγική οικία»! Μετά από αρκετά τηλεφωνήματα στη γραμματέα της, η Έλενα δέχτηκε τον σύζυγό της στο δικηγορικό της γραφείο. «Αφού το θέλησες έτσι.. δεν νομίζεις ότι πρέπει να ρυθμίσουμε τα θέματα επιμέλειας και επικοινωνίας του παιδιού; Πλησιάζει καλοκαίρι .. τι θα κάνουμε με τις διακοπές;.. δεν θα τον εξαφανίσετε όπως το Πάσχα.. Θέλω να τον βλέπω!!» της είπε ψύχραιμα και αποφασιστικά κοιτώντας την ευθεία στα μάτια. Ακόμη προσπαθούσε να μαντέψει που πήγε η γυναίκα που αγάπησε, να την τραβήξει έξω από αυτά τα αυστηρά ταγιέρ.. «Ναι… ναι βέβαια.. είναι και η επικοινωνία.. να τον βλέπεις.. θα δούμε πως θα γίνει αυτό.. ο πατέρας μου τον έχει αναλάβει τον μικρό.. να δεις ασχολίες.. αγνώριστος έγινε.. πόσο συχνά είναι απαραίτητο να τον βλέπεις;» του απάντησε με ψυχρή αδιαφορία που του πάγωσε το αίμα και τον έκανε να σκεφτεί γρήγορα.. εδώ τα πράγματα ήταν πολύ σοβαρά.. αγνώριστος ο μοναχογιός του; Θα τον έκαναν ίδιο μ΄ αυτούς; Ποτέ!! Σηκώθηκε όρθιος ακούμπησε τα χέρια του στο γραφείο και παραμέρισε τα χαρτιά της. Την ανάγκασε να σηκώσει το βλέμμα και να βγάλει τα αυστηρά πανάκριβα γυαλιά της. «Άκουσέ με λίγο καλή μου… δεν μιλάμε για επικοινωνία απλώς… Σκοπεύω να ζητήσω την επιμέλεια!!» «Πως τολμάς!! Δεν σου φτάνει που μας διέλυσες!! Είσαι θρασύτατος!! Δεν θα την πάρεις ποτέ!! Μην ξεχνάς … εγκατέλειψες την συζυγική εστία!! ΕΣΥ!!» «Αυτό θα το δούμε.. Μάλλον έχεις ξεχάσει, συγκατοικώ με την θεία μου, έχω εργασία, το παιδί είναι μεγάλο πια για να διαλέξει.. Ξεκινώ δικαστικό αγώνα.. ΕΓΩ…» «Εντάξει λοιπόν… θα δούμε ποιος θα νικήσει τελικά.. Με λάθος ανθρώπους διάλεξες να τα βάλεις.. Είμαστε πολύ δυνατοί.. Ο γιος μας θα καταλάβει ποιος αξίζει τελικά.. Με ποιους θα κάνει προκοπή… Να δω που θα πας να κρυφτείς μετά.. σε πιο στενοσόκακο … σε ποια πρωτοποριακή στήλη εφημερίδας..»

Έτσι κι έγινε. Οι δύο εν διαστάσει σύζυγοι ξεκίνησαν τον αγώνα διεκδίκησης επιμέλειας του μοναχογιού τους. Η Έλενα και η οικογένεια της αντιμέτωποι με τον Φώτη και τη Θεία του. Ο μικρός Κωστής έπρεπε να διαλέξει. Η έπαυλη, τα πανάκριβα ρούχα, οι διακοπές με σκάφος, το τένις, η αυστηρότητα και η πειθαρχία. Το μικρό δυάρι του κέντρου, τα νησιά της άγονης γραμμής, τα μουσεία, το λούνα παρκ, ο σκεπτικισμός και η ξεγνοιασιά.

Από την μια ένας καιρός, από την άλλη άλλος. Ο μικρός Κωστής, έμοιαζε πολύ του πατέρα του. Στην εμφάνιση και στον χαρακτήρα. Δεν δυσκολεύτηκε τελικά στην επιλογή του. Η μεγαλόπρεπη οικογένεια λύγισε κι έσκυψε να σηκώσει τη μικρή βαλίτσα του Κωστή για να μπει στο ταξί που τον περίμενε με προορισμό το κέντρο της Αθήνας. Το δικηγορικό γραφείο της μητέρας του ήταν πολύ κοντά, μπορούσε να τον βλέπει όσο συχνά ήθελε. Έτσι συμφώνησαν ειρηνικά.

Ένας ακόμη Αύγουστος πλησίαζε στο τέλος του. Εφέτος το τουρνουά βόλεϋ στη Δονούσα είχε μεγάλη απήχηση και επιτυχία. Ο Κωστής μάλιστα συμμετείχε και είχε διακριθεί στα παιχνίδια. Μια ακόμη καλοκαιρινή μέρα πλησίαζε στο τέλος της. Το καράβι της γραμμής είχε καταφέρει να πλησιάσει το λιμάνι της Δονούσας μετά από δυο τρεις- μέρες απαγορευτικού. Η Έλενα κατέβηκε βιαστική, κρατώντας μονάχα ένα σακίδιο. Ήξερε καλά που θα τους βρει.. κοντά ήταν… δυο βήματα.. εκεί στην σχοινένια κούνια..

Ο Φώτης την υποδέχτηκε έκπληκτος αλλά με χαμόγελο. «Έκανα λάθος .. Είχα δύναμη και δεν την χρησιμοποίησα σωστά.. έκανα λάθος.. κέρδισες!! ΕΣΥ!!» μίλησε με πνιχτή φωνή, φανερά μετανιωμένη. «Τώρα είμαστε ΕΜΕΙΣ!!» μίλησε σιγανά ο Φώτης και την αγκάλια- σε απαλά στους ώμους. Η σχοινένια κούνια έτριξε μελωδικά σε μια απότομη κίνηση του Κωστή.