Σταμάτης Χατζηευσταθίου στο ΗΟΤ DOC: "Η φτώχεια είναι βία. Πώς να την συνηθίσει ένας νέος;"

Στον Μάριο Αραβαντινό

Γεννημένος στην Ξάνθη, ο Σταμάτης Χατζηευσταθίου μπήκε στη δισκογραφία παρακινούμενος από τον σπουδαίο ποιητή Άκο Δασκαλόπουλο. Μετράει ήδη συνεργασίες με ορισμένα από τα σημαντικότερα ονόματα της ελληνικής μουσικής σκηνής, όπως οι Παντελής Θαλασσινός, Χρήστος Νικολόπουλος και Διονύσης Τσακνής, ενώ έχει γράψει τη μουσική για την ταινία του Μάνου Τσίζεκ “Red City”, που πήρε μέρος στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 2013.

Πρέπει να αφιερώσεις έναν στίχο στους έλληνες πολιτικούς. Ποιος είναι αυτός;

Πώς να χωρέσει μια αρρωστημένη σχέση σε έναν μόνο στίχο; Θα ήθελα να τους υπενθυμίσω τα λόγια του Ιάκωβου Καμπανέλη: «Γη παιδεμένη με σίδερο και με φωτιά, για κοίτα ποιον σου φέρανε καημένη να σ’ αφεντεύει από ψηλά, τα κρίματά σου είναι πολλά, γη που το σίδερο παιδέψαν κι η φωτιά».

Κι εκείνος που εκφράζει περισσότερο τον Σταμάτη;

Τον τελευταίο καιρό το «Αδιόρθω αναρχί» από τον Άκη Πάνου: «Δεν προσκύ ποτέ κανέ, λένε όχι λέω ναι, στην κρέμα έχω ανέ, με κηδέ και ζωντανέ».

«Τι ζητάω στη ζωή σας, στη θολή στατιστική σας, άλλα λόγια ν’ αγαπιέστε και μετά να ξεπουλιέστε». Ο στίχος του τραγουδιού σου εκφράζει την Ελλάδα του σήμερα;

Nαι, δυστυχώς. Το τεχνιέντως στημένο α-πολιτίκ για να επιτευχθεί πρέπει να συνοδεύεται και από το α-πολιτιστίκ. Κι αυτό είναι τρομακτικό. Μαζί με την αξιοπρέπειά μας χάσαμε κυρίως την αισθητική μας. Η αισθητική είναι πολιτική. Το φθηνό δεν είναι κακό επειδή είναι «λίγο». Είναι κακό επειδή είναι άσχημο. Η γενιά μου ενημερώνεται για τα σκάνδαλα των πολιτικών της πάνω σε πλαστικές καρέκλες υπό των ήχο ροκοπόπ σκυλάδικων.

Από τι εμπνέεσαι;

Από οτιδήποτε με κάνει να φαντάζομαι, να σκέφτομαι ,να γελάω ή να θυμώνω. Χαμόγελα, αγγίγματα, αμηχανίες και χαζοκουβέντες με φίλους. Απογευματινοί καφέδες και αναμονή σε ουρές. Οι άνθρωποι με εμπνέουν. Αυτούς ψάχνουμε όσοι κάνουμε τραγούδια και μουσικές. Αυτοί μας φοβίζουν και μας έλκουν.

Τι σ’ αρέσει και τι σε αηδιάζει στην Ελλάδα του σήμερα;

Με γοητεύουν τα παιδιά. Κάτι 20άρηδες που μου υπενθυμίζουν πόσο νικημένος είμαι εγώ. Κάτι 25άρηδες που νιώθουν τον κόσμο σπίτι τους. Με γοητεύουν οι καθημερινοί ήρωες. Αυτοί που με 600-800 ευρώ προσπαθούν να ζήσουν με αξιοπρέπεια, που ελπίζουν, που χαμογελούν. Με γοητεύουν τα ζευγαράκια που ονειρεύονται, που ερωτεύονται στα πέτρινα χρόνια. Με αηδιάζει οτιδήποτε μου θυμίζει μια Ελλάδα γριά βαμμένη να κάνει πιάτσα. Δεν αντέχω να είμαι κομμάτι αυτής της παρακμής.

Μόλις ενηλικιώθηκες. Μένεις εδώ ή επιλέγεις το δρόμο της ξενιτιάς;

Ο αγώνας για επιβίωση δεν έχει λογική. Απ’ ότι ακούω τα πράγματα δεν είναι τόσο εύκολα κι έξω. Ττο χειρότερο είναι ότι μας έχει περάσει η ένεση ότι το να εναρμονίζεσαι με την φτώχεια και την στέρηση είναι όχι μόνο απαραίτητο αλλά και υγιές. Η φτώχεια είναι βία. Πώς να την συνηθίσει ένας νέος;

Η Ελλάδα του 2014 συνεχίζει να σοκάρεται από τους ομοφυλόφιλους, τους άθεους, τους μετανάστες. Τι φταίει;

Ξέρεις πιστεύω ότι η Ελλάδα δεν εκπολιτίστηκε. Η ομοφοβία οι θρησκευτικές διαφορές και η μη παραδοχή του διαφορετικού είναι μέρος της υποκουλτούρας που ζούμε μέχρι σήμερα. Αυτοί που διακρίνουν σύνορα με έναν μετανάστη ή με έναν μουσουλμάνο ή με έναν gay στην ουσία φοβούνται τον εαυτό τους. O κόσμος τους είναι μικρός και εύθραυστος.

Η κρίση γεννάει μουσική ή και η μουσική περνάει κρίση;

Η κάθε κρίση γεννάει όποτε θέλει. Στην ουσία όποτε αποκωδικοποιήσει. Ναι, τα τραγούδια πια είναι γεμάτα διαμαρτυρία, απόγνωση. Και αγανάκτηση. Δεν ξέρω τι θα μείνει ή τι θα επηρεάσει. Ο χρόνος πάντα γίνεται σύμμαχος της αξίας..

Έχεις μπροστά σου τον Αντώνη Σαμαρά. Τι του λες;

(Γέλια) αμέσως μου έρχεται μία φράση που άκουγα από τους μεγαλύτερους… «τίνος είσαι εσύ ωρέ;»

Ποιο είναι το ομορφότερο όνειρό σου για το αύριο;

Να ζω με αξιοπρέπεια μέσα απ’ αυτό που αγαπώ. Να με φωτίζει η χαρά των ανθρώπων μου.

Με αριθμούς…

1999: Συμμετέχω συνθετικά στο άλμπουμ της Αθηνάς Μόραλη «Τον Έρωτα ρώτα», τον οποίο υπογράφει ο Άκος Δασκαλόπουλος και συμμετέχουν οι Ηλίας Κατσούλης, Παντελής Θαλασσινός, Χρήστος Νικολόπουλος, Τάσος Γκρούς κ.ά.

2007: Κυκλοφορώ το πρώτο προσωπικό μου άλμπουμ με τίτλο «Από κουρέλια νυφικό», σε μουσική και στίχους δικούς μου. Συμμετέχουν οι Παντελής Θαλασσινός, Κώστας Μακεδόνας, Αργυρώ Καπαρού  και Γιώργης Χριστοδούλου.

2011: Κυκλοφορώ το δεύτερο άλμπουμ μου «Σαν των ανθρώπων τις φωνές», στο οποίο τραγουδάω, ενώ συμμετέχουν σε ντούετα ο Παντελής Θαλασσινός και η Γιώτα Νέγκα.Την ενορχήστρωση κάνει ο Δημήτρης Μπαρμπαγάλας.

2012: Υπογράφω τη μουσική και τα τραγούδια της ταινίας του Μάνου Τσίζεκ «Red City», που πήρε μέρος στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

2013-2014: Ηχογραφώ τον νέο μου δίσκο

Αναδημοσίευση από συνέντευξη στο περιοδικό HOT DOC